Sevgilim, bu gece meftunu olduğum sana. Bu geceler hep sana. Featured by Wattpad, Community Curator List.

Tehlike altında bir kent. Kayıp bir anahtar ve kilitli bir kapı. Şakaklardan sızan susmak bilmeyen fısıltılar onu çağırıyor. Görev; üçüncü dolunay tutulmadan Andora'yı kurtar. (04.08.2017)

" Herkesin kalbine kimse karışamaz. " Eşcinsel hikayedir. (Homofobikler giremez.) Yayınlanma Tarihi; 10 Şubat 2019.

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Tepsinin üzerinde duran ve elime almadan incelediğim fişteydi gözlerim. Big King Menü--------------- 12,75tl Barbekü Sos------------------ 0,50 tl Her zamanki gibiydi, klasik menüm ve klasik sosum. Tek başıma oturduğum beyaz, kare masada ayaklarımla yerde ritim tutuyordum. Patateslerimi kaldırdığımda, fişin devamı da kendimi belli etti. Alıp bir cebime atmak için katlarken, fark etmediğim bir yazı çarptı gözüme. "Artık fark et be güzelim?" Kaşlarım çatılırken bakışlarım hızla kasaya kaydı. Bana siparişimi veren çocuğun yüzüne bakmamış olmaktan pişmanlık duydum. Uygar: Nasıl da aşık gece, gündüze? Nasıl da hayran aklım, yüzüne? Devrim: Sorular çok, aynı olmayan cevapları gibi. Uygar: Alışık olmadığımdan be, Devrim. Sevmeye alışık değilim, en az sevilmeye olmadığım kadar. Devrim: Öyleyse ne? Kaybetmek mi korkun, yoksa köşe bucak kaçışın güvensizliğinden mi? Uygar: Aynı gökyüzüne bakarken buluşmuyor ki gözlerimiz, karanlık çökerken derinden. Kayan yıldıza ait değil ki ruhumuz, umut yeşerip giderken. Devrim: Korkun gece olmak değil mi çocuk? Karanlığına hapsedersin, bir yağmur bulutu olan beni... Uygar: Öyle, ufak bulut. Ve korkumu körükleyen şey, yine o yağmur bulutlarının öfkelenip şimşeklere dönüşmesi. Yer yüzüne yönelmesi o beyaz şimşeklerin, karanlık geceye ulaşmak varken. Ya gidersen şimşeklerinle birlikte başkasına, ufak bulut? O zaman ne yapacak karanlık gece bir başına? Devrim: Aptalın teki, bu gece. Hâlâ bilmez ki, yağmur bulutları gücüdür karanlık gecelerin. Ve yine aynı aptal gece, hiçbir zaman bilmez, beyaz şimşeklerin en çok gece karanlığına yakıştığını. Uygar: Aşık olduğum bulut, gel benim karanlığıma. Gece deme, korkma. Ben varken yanında, tedirgin de olma. Devrim: Ufak yağmur bulutu geliyor, karanlığına rağmen geceye. Peki gece, kabul edecek mi bu hediyeyi? Uygar: Karanlı

Kendi çapında bilgisayar korsanlığı yapan genç bir kız ve yardımı yalnızca onda bulabileceğini, hayatının tehlikede olduğunu iddia eden gizemli kullanıcı. Aniden gelen bir mesajla tüm hayatının, değişebileceğine inanmayan kızın hikayesi... Bağlantı kuruluyor... Bağlantı tamam. "Bilinmeyen Kullanıcı" sizinle iletişime geçmek istiyor! Bilinmeyen Kullanıcı : - Hey, benim. Sanırım yardımına ihtiyacım var. - Hayatım büyük bir tehlikede. - Orada mısın?

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

"Onu ilk gördüğüm anı hatırlıyorum da, ne kadar şapşaldı.Bir sonraki karşılaşmamızda da çirkefti.Bir diğerinde masama oturan küçük bir yalancıydı.Şimdi ise sadece benim."

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)