Πλέον είχαν βγει τα αστέρια. Στην πόλη γενικά είναι δύσκολο να δεις τα αστέρια γιατί έχει φως από τους δρόμους. Αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Όλα τα αστέρια φωτίζουν, με την υπερηφάνεια ότι κάποιος κάθεται και τα θαυμάζει. Από χαμηλά..Από κάποιο άλλο πλανήτη. Γιατί τι είναι τα αστέρια? Πλανήτες.. πλανήτες που φωτίζουν σε έναν ατελείωτο μαύρο πίνακα ζωγραφικής. Αλλά αυτά λάμπουν τόσο δυνατά που μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Ακόμα και αυτά που είναι πολύ μακριά. Κοιτάς τα μαύρο και ξέρεις ότι υπάρχει φως. Όπως τα μάτια της..τα κοιτάς και χάνεσαι.. έτσι απλά.. Είναι σαν δύο πλανήτες.. δύο ξεχωριστούς πλανήτες.. γιατί ο κάθε πλανήτης είναι ξεχωριστός.. Η μόνη και κυρίαρχη σκέψη στο κεφάλι μου είναι να φιλήσω αυτό το χαμόγελο..