Hayran kurgu #1 Exo #2 RedVelvet #2 Kai #1 Kore #1 Adam bugün ihaneti tattı. Kadın adamın zalim sözleri karşısında kırgınlıkla tanıştı. Adam bir daha kimseye güvenemeyeceğini anladı. Kadın ise gelmemek üzere gitmeyi seçti. Kerem ile Aslı misali kadın adamı ateşiyle yaktı, adam bu ateşte yanarak kül haline geldi. Kadın o küllerin başında ağlarken tutuşarak o da hiçliğe karıştı. Bu iki beden artık geri dönmemek üzere birbirinden uzaklaştı...

Zıtlıklar her zaman uyumsuzluk getirirdi. Mesafeli, idealist ve kalbi buz gibi bir kız, onun aksine sıcacık kalbi ve çocuk ruhuyla gülümseyen bir erkeğe sadece yadırgayarak bakardı. Birbiriyle alakasız iki insan, el ele olamazdı. Soğuk eller, ellerini tutana kadar böyle düşünüyordu. Onu bekleyen kimse yok sanıyordu, deli olduğunu düşündüğü çocukla, bir sabah karşılaşana kadar. Zıtlıklar uyumsuzluk getirirdi ama aşkın gözü kördü. Kız, bunu kalbi çocuk tarafından kör edildiğinde anlamıştı. Kim Taehyung

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Aleyna'nın yaz tatili için doğduğundan beri, bir kez bile görmediği amcasının yanına gönderilmesi ve onun üvey çocuklarıyla tanışmasıyla başlayan kardeşlik, arkadaşlık ve biraz da romantizmle dolu bir hikâye...

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."