Kader kelimesine hayatımın hiçbir zaman diliminde inanmamıştım insanlar bir tercih yapar ve yaptıkları tercihin sonucunda ya ödüllendirilirlerdi ya da cezalandırılırlardı. Peki neden ben hep cezalandırılan taraftayım tanrım? Neden aldığım her kararı uygulamayı geçirdiğim de önüme engeller yıkarsın. Şimdi arkama dönüp baktığımda bana en çok neye inanırsın deseler "kadere" derim. Biz tercihlerimiz arasında gel git yaşarken hikayemiz çoktan yazılmış oluyor. Bunu yolun sonuna gelince fark ediyorsun. Geç oluyor..acı oluyor.

Bu bir hikâye, kimseye bahsetmediğim. Bu bir acı, kimsenin hissetmediği. Ama ben yaşıyorum, kimsenin görmediği bir şekilde. Ben bir aslanım. Sıcak, buzullu ve güçlü bir yüzle, ben bir aslanım. Uçmaya çalışan balığım, ben. Kırıldım, mutlu oldum. Gün ışıkları güçlü kıldı, ayın girimsi uğultuları sessizce besledi, beni. Bazılarının gülüşünü, bazılarının gidişini, bazılarının üzüntüsünü sakladım, küçücük bedenimde. İçime kapandım daha sonra alevler gibi parladım. Yürüdüm, koştum, düştüm, ağladım, insandım sonuçta. Bazıları kabul etmese de insandım sonuçta. İnandım insan oluşuma, saklandım hatalarım karşısında, insan oluşuma. Ama sonunda alev, petrolle buluştu. En yüksek derecelendirme; #5 Kurgu Olmayan