"Bu bir imkânsızın hikâyesidir. Sevip de kavuşanların kavuşup ayrılmışların değil hiç kavuşmadan hiç dokunmadan sevip hiç karşılıksız aşkın acısını sevmişlerin hikâyesi. Yüreğinin bir köşesinde kimin yerleştirdiğini bilmedikleri bir tutam umuda sarılıp onunla ısınanların hikâyesi... Denizi mavi gören değil denize rengini gökyüzünün verdiğini bilenlerin hikâyesi..."

O sadece ufak bir kız... Berbat bir batakhaneden krallığa uzanan bir hayat öyküsü...

"Selam güzelim." Güzelim? cidden mi? pardon nerden tanışıyorduk çıkaramadımda? "Biraz fazla samimi sanki?" diye mırıldandığımda anlamamış bir şekilde bana bakıyordu. Yapmacık bir gülümsemeyle "Selam" dedim. Kafasını aşağı eğerek beni süzdükten sonra tekrar gözlerime baktı. "Akşam ne yapıyorsun güzelim?" e yok artık şimdi tanıştık? yok yok kesin buda uçkuruna düşkün olanlardan. "İlk olarak bana güzelim demekten vazgeç. Sonra akşam ne yaptığım seni ilgilendirmez." "Aa neden öyle diyorsun ki? Bak akşam için benden iyisini bulamazsın." yuuuh! resmen bana yatalım diyor. Sinirle ayağa kalktığında oturduğun sıandalye yere düştü. Ellerimi masaya koyarak yüzümü onunkine yaklaştırdım. "Şimdi beni iyi dinle! Ben Sürtük değilim. Ve onlarla kıyaslanmaktan da hiç hoşlanmam! Ayrıca sana şu aval aval bakan kızlardan da değil. Ben hiçbir kıza benzemem beni kimseyle karıştırma!" Böyle bir şey beklemediği için afallamıştı bende bunu bir fırsat olarak gördüm ve masada ki suyumu alarak sınıfa çıktım