Nowy zbiór lekko powiązanych ze sobą one-shotów o wspólnym życiu Viktora i Yuuriego (oraz Makkachina!) w Petersburgu. Niedozwolone ilości cukru i fluffu, nieco wieczorowej pikanterii i oczywiście mnóstwo miłości. Wybuchające jajka, prysznicowe ekscesy, romantyczne frazesy przekraczające normy suchości i wojny o dominację nad kocem - to wszystko było, a będzie jeszcze więcej. Wspólne życie Viktora i Yuuriego obfitować będzie bowiem w anormalne ilość uczuć, słodkości oraz Sztampowych Tekstów. Ale to w dzień. Wieczorami dzieje się o wiele więcej... W takim razie... witajcie w Petersburgu! Skojarzenia z Bondem - absolutnie nieprzypadkowe.

Zbiór krótkich, powiązanych ze sobą one-shotów o życiu Viktora i Yuuriego w Petersburgu. Głównie fluff i dużo romantyzmu szeroko pojętego. Sporadycznie 18+

"Jesteś nikim, śmieciem, zerem, porażką, nienawiścią, zniszczeniem." Powtarzane dzień w dzień, niczym mantra, zakorzeniają się w umyśle Thomaca Coltona. Tworzą dla niego odrębny świat spowity ciemnością i cierpieniem, z którego nie potrafi się uwolnić. Ktoś poodkręcał tubki jego farb. Wyschły, a kolory straciły swoje piękne barwy, stały ciemne, brzydkie, niezdatne do malowania. Ten sam ktoś połamał jego ołówki, pokruszył grafit i podarł kartki szkicownika. Czarna plama w jego sercu nie może zostać pokryta jaskrawymi kolorami. Kiedy cały jego świat sypie się i wali, do Denver wprowadza się Nick Brown. Prosty chłopak, który wstrząśnie jego mrocznym światem. Pokaże mu, jak stworzyć nową, piękniejszą paletę barw, naprawić zniszone ołówki. Podaruje mu nowe płótno, na którym od nowa będzie mógł namalować swoją historię. ____________ Status: zakończone Gatunek: opowiadanie, dramat, psychologiczne, boyxboy Taka mała notka: to opowiadanie jest stare, a ja na Watt zaglądam raz na ruski rok, więc odpuście sobie sranie się o jakieś pierdoły, bo to nic wam nie da xDD Plus opko ma w założeniu przedstawić sposób myślenia osoby z problemamy psychicznymi, dlatego nie spodziewajcie się rakowego yaoi

Z każdym dniem jest ich coraz więcej. Z każdym dniem coraz ciężej złapać mi oddech. A gdy róż jest coraz więcej, coraz mniej zostaje mi czasu.