Geçmişinden kaçmak isteyen Duygu, her şeyi arkasında bırakarak kitabını yazmak üzere Büyükada'ya taşınmaya karar verir. Ama bu adada herkes, tepedeki gizemli malikanede oturan ve bugüne kadar kimsenin görmediği Karahanlı'dan söz etmektedir. Kısa süre içinde macera duyguları kabaran Duygu, Karahanlı'nın kim olduğunun peşine düşerken, kendini Karahanlı'nın sağ kolu diye tanıtan buz mavisi bakışlı adam; Ateş'le sürekli karşılaşmasının ardında bir sır perdesi aramalı mıdır?

Genç adamın tek suçu aşık olmaktı belki de kimbilir. Delicesine sevdiği kadından bir çocuğunun olmasını istemek ise en doğal hakkıydı. Peki, genç adam ne kadar seviliyordu. Selim İnan'ın çok güzel giden hayatı bir anda tepetaklak olmuştu. Peki sorumlusu kimdi?

bu hikaye cennetten atilmis bir melek ve aşık olduğu kızla ilgilidir

Bu zoraki hayat ya gerçek tutku, zevk ve aşka dönüşürse? Aşırı +18dir, Rahasız olan okumasın.

Eski kitap adı •EV ARKADAŞIM BİR ERKEK• •••••••• Yatağına oturup onu beklemeye karar verdim. Bir süre sonra belinde havluyla çıktı. Ellerimle gözlerimi kapatıp konuşmaya başladım. "Atlas giyindikten sonra konuşabilir miyiz ?" "Neyi konuşacağız ?" Sesi buz gibiydi. "Ya işte bir şey söyleyeceğim." "Aç gözlerini şimdi söyle." Ellerimi gözlerimden çekip gözlerimi Atlas'ın gözlerine diktim. Aşağılara bakmamaya çalıştım. "Yanıma gelsene." Yanıma gelip oturduğunda boynumu göstere göstere dudaklarımı araladım. "Yarım bıraktığın bir şey var. Hadi tamamla." Atlas boynumu inceleyip farkettiğinde bir kaplan gibi üzerime saldırdı. Beni yatırıp boynumdan öpüp emmeye başladı. Elimle ensesine baskı uyguluyordum. Ardından dudaklarını dudaklarımla birleştirdi. Saçlarından yüzüme su damlaları damlıyordu. Üzerindeki havluyu fırlattığında gözlerim yerinden fırladı neredeyse. Bacaklarımda bir şey hissedince morardığıma yemin edebilirim.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

KOCA KOLEJDE SINIF KALMADI DİYE ÇATI KATINI CAMLA İKİYE BÖLÜP 2 SINIF MI ELDE ETMİŞLERDİ? kolej de okuduğumuza emin miydik¿

İnstagram'daki yumurtakapaktasarim sayfasında verilen kapak tasarım eğitimlerinin daha detaylı verileceği Wattad kitabıdır. İki kişi tarafından yazılıyor ve arka plan paylaşımı da olacak. İşinize yarayacağını umuyoruz. İyi dersler...

🌿 Sizde aynı karakterleri görmekten bıkmadınız mı? Alırken belirtiniz