"365 gün." Dedi bir sır verirmiş gibi fısıldayarak. "365 gün sonra kendi dünyama döneceğim." "Neden peki, yani niye geldin, niye gidiyorsun?" dedi Ömer de fısıltısına karşılık vererek. Yalnız olmalarına rağmen saklanıyormuş gibi seslerini kısıyorlardı. "Yapmamam gereken bir şey yaptım. Cezalandırıldım. Kanatlarımın yolunmasına razı gelemezdim, sürgünü seçtim." Dedi Daphne. Birden elini yüzüne kapatıp hıçkırmaya başladığında Ömer'in üzerine verdiği ince battaniye kaymıştı. Ömer bir telaşla battaniyeyi tutup kaldırdı, başını havaya doğru kaldırıp yanaklarını şişirdi. "Ama şimdi ben sana nasıl.. kıyafetlerini üstünde bile tutamıyorsun!" "Sana minnetlendim, artık benden ne istersen dileyebilirsin! Lütfen beni dışarı atma, ne yaparım hiç bilmiyorum!" dedi Daphne. Ömer dudaklarını ısırdı, peri olduğunu iddia eden bu kızı zaten nasıl bir vicdanla sokağa atabilirdi ki? Tuhaf tavırları, saflığı, kıyafetleri değil de çıplaklığı doğal gören kafasıyla dışarıda başına çok kötü şeyler gelebilirdi. Ömer bu kıza sahip çıkıp 1 sene boyunca yanında tutmaktan başka seçenek bulamıyordu. "Defne bak.." "Daphne." Dedi kız şirin şirin gülümseyerek. "Birincisi; senin adın artık Defne. Daphne ismini kimse ciddiye almaz. İkincisi; benim evim, benim kurallarım. Üçüncüsü; kıyafet giymek zorunlu!"

Devamlı ilerleyen değil, tek parçalık diziden bağımsız konu veya temalarda, bazen buradan sonra ne olurdu dediğimiz bölüm sonlarında buradayım! #Wattys2016 kazananı.

"Yanlış tenlerde avunuyoruz Elçin, boşuna. Bilirim, kimse bakmaz benim baktığım gibi sana. Kimse sadece bir bakışınla kimselere anlatamadığını anlamaz benden başka.."

"Kalp ayrım yapmaz..."

İlk görüşte aşka inanır mısınız? Ben inanmam. Ama o inanıyordu.

Bir @rengarenkgercekler & @rengarenkmasallar ortak yapımıdır. "Ben gercek bir şey arıyorum. Evin kapısını kapattığında içeride de gerçek olabilen bir şey..." "Sonunda kapımızı kapatınca yine iki kişi kalacağız..." Kiralık Aşk'ın 1.sezonunun bittiği yerden başlıyoruz. Bakalım, kapıyı kapattıktan sonra neler olacak? ;)

Umarım beğenirsiniz.Değişik bir kurgu gibisi.

"Sevgisizlik ayrılıktan daha zor." Aşk onun için bir kumardı ve kumar oynamadan kaybedilmezdi o kaybetmemek için kazanmaya bile çalışmamıştı. Platonik aşıktı kadın adama. Uzaktan sevmeye alışmış ve bununla yetinmişti. Ne o adamın hayatına ayak uydurabilirdi, ne de onun kendisine uymasını isteyebilirdi. Farklı tadlar tatmaya alışmış birini nasıl tek bir tadın verdiği o mükemmel hazza inandırabilirdi ki.

"Kiralık Aşk Defne'nin Yolu", Kiralık Aşk'ta diziye Gallo'nun meşhur girişiyle sinirlerin gerildiği, herkesin "Neden Defne'ye kimse gelmiyor, neden hep Ömer'in kadınlarını izliyoruz?" sorusunu sormaya başladığı dönemlerde yani aylar önce yazmaya başladığım bir seriydi. Herkes gibi Gallo'ya sinir olan ben, Defne'ye yeni bir yol çizmek istemiştim, ama ne kadar değiştirebildim yolunu bilemem. Romantik komedi tadında, güldürürken düşündürmeyen eğlenceli bir hikaye...

''Beni kendine sakla..'' Kızıl saçlarım göğsüne yayılmıştı. Ben ise atan, benim için atan kalbinin üzerinde yatarken bir anda ağzımdan çıkıvermişti bu söz. ''Neyy?'' dedi yarı sarhoş sesiyle. Kafamı kaldırıp yarı açık yarı kapalı gözlerine baktım. Bir elimi gözüne kaldırıp kıkırdayarak ''Ya baksana bana tamamen!'' dedim. Ellerimi tutup ufak ufak buseler kondurmaya başladı. Ardından yattığı yerden hafifçe doğruldu ve beni kucağına çekti. ''Senden başka tamamen baktığım biri var mı acaba?'' ''Ya utandırmasana benii!'' diyerek ellerimi suratıma kapattım. Kemikli elleriyle yüzümdeki ellerimi alıp dudağıma hafif bir öpücük kondurdu. ''Kendimi bildim bileli zaten seni saklamıyor muyum kalbimde ben?'' Sözüyle mest olurken birden aklıma bir şey gelmişti. Yan tarafta duran tişörtünü kafama geçirip çantamın yanına koştum. Arkamdan ''Nereye'' dediğini duysam da cevap vermeden çantanın içindeki ruju alıp tekrar yanına koştum ve eski yerime oturup tam kalbinin üzerine 'Z' harfi çizdim. Çizdikten sonra harfin üzerine öpücük kondurdum. Parmağımla harfin etrafında daire çizerek ''Burada kimi sakladığın belli olsun ama değil mi?'' dedim. Dolu dolu gözlerle bakıp bir anda kendine çekip öpmeye başlamıştı beni yeniden. Bir şiir gibiydi Kuzgun.. Her mısrası başka dünyaya açılan bir şiir. O gece beni tamamen kendisine saklamasına izin vermiştim. Çünkü kimsesizdik biz. Birbirimizden başka saklanacak bir yerimiz yoktu. O gece beni tamamen kendine saklamasını dilemiştim. Öyle de olacaktı; biz tamamen birbirimizi saklayacaktık.. Saklayamadılar...