*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Onlar acımasız yeraltı dünyasının korkulu rüyaları olan Araf Soydan ve Emre Soykıran. Gözlerini bile kırpmadan sırf sinir atmak için bile adam öldüren kimseye acımayan sadist insanlar. Ortam da isimleri geçtiği zaman herkese besmele çektirip destura geçiren insanlar. Beklemediğiniz bir son hiç tahmin etmediğiniz olaylar gerçekleşiyor zaman onlardan sevdiklerini alıyor ve gerçekler bir bir ortaya çıkıyor. Keyifli okumalar... **2015**

~Kesit~ **************** Bir ses işitildi. Bir çığlık. Bir ses işitildi. Kum saatinin camı kırıldı. İçindeki kum taneleri teker teker uzun zamandır tutsak bulundukları bu fanusun içinden bir bir kurtuldu, kaçmak istercesine. Ve bir ses daha işitildi. Duvarda asılı duran saatin camı çatladı, akreple yelkovan birbirini kovalamayı bıraktı. Zaman durdu. Üstelik sadece duran, yok olan zamanda değildi. Bir bir silindi her şey. Bir kitabın sayfaları silindi. Bir romanın sonu silindi. Teker teker anılar silindi, sanki hiç yaşanmamış gibi. Geçmiş silindi. Kanlar içinde kaldı. Bir kadın kanlar içinde kaldı. Bir katil kanlar içinde kaldı. Bir cinayet. İki ölü. Tek bir ceset. İki ruh. Tek bir beden. İki kalp. Onlar teklik içindeki iki çokluktan ibaretti. Onlar karanlığın içindeki ışıktan, beyazla siyahın zıttından ibaretti. Onlar bir kitabın baş karakterleriydi. Biri bir romanın ilk cümlesi diğeri ise aynı romanın son kelimesi. Biri gece diğeri ise geceyi aydınlatan ay. Biri iyi diğeri kötü. Biri kurban diğeri katil. Onlar tüm zıtlıkların bir araya geldiği iki beden tek bir ruhtu. *************

-TANITIM- Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı Miray için... Bir tarafta daha doğmamışken kendisini ve annesini terkeden babası,diğer tarafta bir bakışıyla herkesi korkutan tehlikeli ve acımasız Aras! Mirayın hayatı babasının yaptığı bir hatayla değişir ve eski sorunsuz günlerini geride bırakmak zorunda kalır. Miray yeni başladığı liseye ve çevresine ayak uydurmaya çalışırken tanımadığı bir adam önce hayatını kurtarır daha sonra zorla kaçırır. İkiside birbirinden ölesiye nefret ederken, farkinda olmadan kaçınılmaz bir sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkansız bir aşkın içinde bulurlar.