Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

15 yaşına kadar normal bir kızdım. Tabi sırtımda kanatlar olduğunu öğrenene kadar. ... Şu anda 17 yaşındayım ve ailem beni kurtadam, vampir ve büyücülerin olduğu bir akademiye gönderiyor. Kimbilir başıma neler gelecek? ... "Hiçbiryere ait değilsin... Gerçekten nesin sen? Melek mi? şeytan mı? insan mı?" "Hmmm bilmem. Umurumda da değil~"

DOĞUŞTAN ALFALAR.. ÇOK NADİRLER.. BİR TANESİ ARAMIZDA.. SONRADAN ARKADAŞININ ISIRIĞIYLA MELEZ OLAN BİR CADI.. ANNESİ BİR VAMPİR TARAFINDAN ÖLDÜRÜLMÜŞ DEAN ANNESİNİN İNTİKAMINI ALMAYA ÇALIŞIYOR AMA BUNU TEK BAŞINA YAPAMAZ. ANNESİNİN SÜRÜSÜNDEKİ KURT ADAMLAR ONU ALFALARI OLARAK KABUL EDİYORLAR AMA BU YARDIM ONA YETECEK Mİ? HEP BERABER OKUYARAK ÖĞRENELİM...

Not: Hikayede sadece birkaç bölüm okulda geçmektedir. "Okula yeni gelen genç kız hikayesi mi? Klişe."diyerek geçmemenizi tavsiye ederim. İyi okumalar. Karanlık... Yalnızlık... Acı... Bazen büyümeye zorlanır insan. İnsan mı dedim? Affedersiniz. Vampir? Kurt? Her ikisi de? Vampirlere ve kurtlara inanıyor musunuz? Hayır mı? Belki mi? Emin misiniz? Dikkat edin bu hikayede kimse göründüğü gibi değil! YA HEP YA HİÇ.... Fantastik kurgu sevenlere...

Hayatımda hersey çok normaldi. Şimdi ne mi değişti? ben değiştim. Eskisi gibi değilim artık. Ben insan değilim. Etrafım vampir, büyücü ve kurt adam dolu. Bense bunların tek hedefiyim. Hepsi bana alacaklı gözle bakıyorlar. Kimileri yaklaşamıyor, kimileri cesaret edip ölüyor. Onlardan çok daha güçlüyüm. ama benden akıllıları var. Beni tek öldürebilecek kişiler ise değer verdiklerim... PEKi BEN NEYİM?

Dünyada 100-den fazla yaratık vardır. İster insan, ister vampir, isterse de kurt olsun. Binlercedir. Daha onların ismini bile bilmezken onlar tam etrafında dolaşırlar. Bunların hepsi 'İnsan' adını taşıyarak dünyada yaşarlar. Şüphelendirmeyi sevmezler. Bizimse bu yaratıklara inanmamamızın sebebi çok dikkatli olmalarıdır. ✔ Tüm Hakları Saklıdır.

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.

Bir kız ve yatılı okul macerası.. zorla gidilen bir okulda hemde yatılı okulda neler olacak bilin bakalım! Ayrıca bu odada kalacağı üç kişiden biri Yaman soyel...

Onu düşündükçe içimde bir rüzgar var delice esen onun adıyla ateşe dönüşen, gözleriyle bedenimi yakan içimdeki bu ateş... Neden böyle olduk bir intikam uğruna yaşanılan onca şey, yaşanılamayan onca şey . Ben intikam almaya çalışırken vuruldum hemde tam kalbimden... Avıma av oldum. Kalbimin en ücra köşelerindeki ,karanlığa mahkum edilmiş duygularımı aydınlattı. Birden karanlığıma , güneşim oldu, ışığım oldu, ayım oldu, yıldızım oldu... Şimdi bakıyorumda karanlığıma ne kadar da boşmuş bu yaşananlar , ne kadar da boşmuş ayrılıklar... Kalbime bir hançer gibi saplanan gerçeklerin baş kaldırdığı yerden bakıyorum şimdi hayata. Bu boşvermişlik hissi benim değil. Ne zaman gönlüm ayrılığa düşse peşinden gelen bu adım sesleri benim değil. Ben ayrılık adamı olamadım hiçbir zaman; bu ağlayan gözler, titreyen eller benim değil. Evet yenildim yemin etmişdim kendime , sevmemek için, aşık olmamak için, taki seni görene kadar yeminimi sürdürüyordum. Nerden çıktın sen böyle. O yeminleri eden o adam ben değilmişim gibi şimdi , şimdi senin için fındığım kalbim acıyor. Ne kadar sürecek bu özlem? Yağmurları seviyoruz, seviyorsun, seviyorum... Ondandır benim her yağmur yağdığında dışarı çıkışım. Belki bir sokakta kesişir yollarımız ümidiyle. Ama yüzüm yok ! Karşına çıkmaya ama sana çok ihtiyacım var fındığım... Benim sadece sana ihtiyacım var, sesine, gözlerine, mesajlarına, cümlelerine... Elveda fındığım, sevgilim, güzelim, her şeyim... ELVEDA...

"Bitiş noktasındayız belki lakin bu nokta bizim başka yoldaki başlangıcımız." | Seri 3 kitaptan oluşmaktadır. Serinin son kitabıdır. |