Yıllar önce ilk sana aşık olmuştum,ilk seni sevmiştim şimdi karşıma çıkman tesadüflerin en güzelli oldu... Kitabımın kapağı @dengesiz_baykus0'a aittir. Kitap kapağı istiyorsanız kesinlikle ondan yardım almalısınız. Teşekkürler @dengesiz_baykus0.

Küçük ve narin bir kar tanesi düştü yeryüzüne. Kasvetli ve boğucu acılar doğrudan onun tenine nüfuz etti. Acı, sivri ve uzun tırnaklarını çıkararak onu yavaş yavaş öldürmek, canını yakmak istedi. Narin kar tanesi, soyut kollarını etrafına dolayarak ona vurulan darbelerden, ruhuna atılmak istenen izlerden ve bedenini parçalayan reaksiyonlardan korunup kaçmak istedi. Derken, düştüğü yerde mavi bir ışık huzmesi belirdi. Kar tanesi, ebediyete kavuşacağı sırada gelen umuda tutundu. Ve Umut, tüm acıları alaşağı etti. ◇ 05.03.18'de #15

Karanlık yolda yürümeye devam ediyordu genç kız. Her şeyden habersiz gidiyordu. Karşısına çıkacak zorluklara, hayatının eskisi kadar toz pembe olmayacağını fark etmeden yürüyordu. Babasının biricik prensesi, annesinin meleği. Kardeşlerin biriciği olmayacaktı. Artık onlar yoktu. Daha farkında değildir belkide? Peki bütün bunları bilseydi yine de gider miydi? Karanlığa doğru yol çizer miydi? Sevdiklerini bir daha görmeyeceğini bilseydi, yine de gider miydi? Peki ya bu yolun sonunda ölüm o'nu kıskaçların arasına alacağını bilse, yine de bu yoldan geçer miydi? ♠♤♣♧ "Seni kaybediyorum." "Sen beni çoktan kaybettin!" Dayanılmaz olan neydi? Aramızdaki uçurum mu? Belki de sen. Belki ben. Belki de AŞK.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Kaderinden kaçabilir mi insan?

Bu hikayenin tüm telif hakları yazarın şahsına ait olup, izini dışında çoğaltılması ya da ticari bir amaç uğruna kurgunun kullanılması kesinlikle yasaktır. Böyle bir durum ile karşılaşılırsa, gerekli mercilere ulaşılacaktır. 18.10.2013 - 02.07.2014 -------------- Daha 18 yaşında öksüz, yetim bir genç kız.. İnsafsız bir üvey baba.. Üvey Babasının ünlü bir şirketi zarara uğratması sonucu, kendi hatalarının karşılığı olarak onu satmasıyla hiç bilmediği bir yolun başındaydı Lara. En saf, temiz duygularıyla bir adamın önüne fırlatılmıştı. Tek kadın, bir imza.

"Korkma" dışarıdan gelen siren ve silah sesleri arasından zar zor algılayabildiğim bu cümle bulunduğum bu ortama o kadar zır düşüyordu ki titreyen bedenim sanki bunun bir kanıtıydı. "Burada biraz daha güvendeyiz, sakin olmayı dene." gözlerimden akan yaşlar ardı ardına akarken kafamı çevirip gözlerimi mavinin en koyu tonu olan gözlere çevirdim. "Babam orada çatışırken nasıl sakin Olmamı beklersin!" haykırışım boş binanın duvarlarında yankı yaparken çenesinin kasıldığını görür gibi oldum. Çırpınarak kollarından kurtulmaya çalışıyordum ama titreyen bedenimi öyle sıkı sarmalamıştı ki elinden kurtulmak mümkün değildi. "Bırak beni ne olursun, sadece babam var zaten yanımda. Ben," hıçkırdım. "ben onu da kaybedemem." - Bu güzel kapak için kapaktasarlaa 'ya teşekkür ediyorum.