Lütfen bırakma beni" Belki şuan hayata tutunmasını sağlayacak şeyler karşısında ki kelebeğin ağzından çıkacak sözlere bağlıydı. "Üzgünüm,ölümlü sevgilim" Hafif bir tebessüm eşliğinde gökyüzünde kaybolmaya başladı sevgisini yer yüzünde bırakarak uçtu kendi dünyasına arkasında bıraktığı koca bir enkaz ile ruhsuz olan kalbinden bir ışık çıktı ışık yeryüzüne inerek ölümlü sevgilisinin kalbinde yer buldu kalbindeki ışığa baktıkça artı gözyaşları sonra yenik düştü bedeni ve gözleri kapandı. ▪ölümlü kelebeğim adlı yazılan ilk kitaptır.

Onun karanlığı, seçtiği kurbanını mahvetmişti. Artık kan akıtma vaktiydi. Ve yerle bir ettiği Arya Erez. Diğer yanda genç kızın hayatına deprem gibi düşen Doruk Yılmaz.

Bir Kafes kendine kuş aramaya çıktı "Neden her defasında beni yerle bir ediyorsun . Seni delilerçe severken sen bunları layık görüyorsun bana " Kadının sesinde kopup vücutlarda yer bulup yetişen acı feryatları duymamak imkansız olurdu. Kinini nefretini kusmaya yetmiyordu bu sözcükler hala içinde ki intikam duygusunu bastıramıyordu. "Mecburdum buna senin için, ailemiz için ne olur affet . Beni bırakma ben sensiz nefes dahi alamam yapma lütfen..." Adamın kalbi sızlıyordu ne ara sevdiği kadını bu hale getirmişti ne ara yapmıştı bunları kendine kızıyordu elinde olsa kendi kalbini dahi sökerdi. Kapadı kalbini ona kendince döndü arkasını hafif adımlarla uzaklaştı bedenen gidiyor olsa bile ruhu koşup sarılmıştı adama. Ilerlerken gecenin sessizliğine eşlik eden rüzgar eşliğinde acı bir ses duyuldu "Seni seviyorum, Tuğçe " İki ruhun birbirlerine ihtiyaçı vardı ikisinin feryatlarının sonun da yine birbirleri yatıyordu. Ama geçmişin kaçınılmayan izleri büyük bir engeldi onlar için ▪Kafesin Kuşu adı ile yazılan ilk kitaptır