Bu programda "Benim Uğruma" adıyla yayımlanan ilk hikayedir. Kimler aklını yitirecek kadar sınanmadı ki? "Yiğit! Yeter artık yeter! Bunu bana neden yapıyorsun ha söylesene neden?" Bunu söyleyen Elif'e cevabım "Lanet olsun Elif Lanet olsun o günden sonra içimde ne fırtınaların koptuğunu bilmiyorsun! O günden sonra kendimi sorgulamamı sağlayan tek kisisin! O gün kendimden nefret etmemi sağlayan yine sensin! O lanet olası günden sonra yaptığımdan pişmanlık duymamı sağlayan yine sensin! Kahretsin ki umursamadan yaşadığım hayatımda pişmanlık duymadan, suçluluk hissetmeden, arkama bakmadan yaşadığım hayatımda aksini yaşatan yine sensin! Lanet olası o kadın gibi olmadığını kanıtlayan da sensin! Sinirlendigimde kendimi avutma şeklimin tam bir şerefsizlik olduğunu bana gösteren de sensin! En önemlisi şu siktiğim hayatımda bana aşkı öğreten de sensin!"

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..