Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

"Öyle böyle ilerleyen bir hayatım var. Yani... Vardı aslında... İş aramaya devam ederken aynı zamanda annemin uygun bulduğu eş adayları ile görüştürülmeye çalışılıyordum. Ta ki onu görene dek!" Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde, (yok canım elbet boşboğaz değil) yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani... "Hep derlerdi; o kişiyi gördüğün zaman doğru kişi olduğunu anlayacaksın, kalbin sana söyleyecek diye. Evet ben anladım. Gayet iyi anladım ancak bir sorun var. O nasıl anlayacak?" Müptela Yayınları farkıyla tüm kitapçılarda. ❤

Hepimizin hayatında bir "o" vardır değil mi? İstemeseniz bile sanki hayatınızın aslında ona ait olduğunu pervazsızca gösterip hayatınız giren bu kişi bir anda tüm benliğinizin tek sahibi olur. Kendinizi ondan başka bir şey düşünemeyip, ondan başka bir şey yapamazken bulduğunuz anda hayatınız artık geri dönülmeyecek bir noktaya gelmiştir bile. İşte benim hayatımda tam olarak sizin yaşadığınızdan çokta farklı değil aslında. Sadece ben o noktadan sonra direksiyonun kontrolünü tamamen kaybettim ve bir ağaca toslayarak durabildim. Şimdi son kanlarımı döktüğüm bu aracın içinde ölmeden önce son cümlelerimi fısıldıyorum. Belki birileri duyar da ona söyler diye umudum ediyorum ama duysa bile geri dönmeyeceğini çok iyi biliyorum. Gemiyi ilk fareler terk eder ve o bunu çok iyi bilir. Hayatımıza giren tüm o'lar için bir küfür savuruyorum son kahkahalarımla beraber. Bu yüzden hayatımın son günlerinde bu hikayeyi hayatımızı batıran tüm o'lar için anlatıyorum. Belki bir sonraki nesil akıllanıpta onlara güvenmez diye!

Bir insan düşününki pazartesinden nefret etsin ve bu uğursa canını dişine takıp herkese hayatı zindan etsin. Düşünmeye devam ediyorsunuz değil mi? Güzel bu kişi girdiği iddianın sonuncunda "Seninle özel dakikalar geçirmek istiyorum" yılışık birinin Doğum gününe gitmek zorunda kalsın ve gittiği Doğum gününde elbisesinin yırtılması sonrasında yaşanılan bir dizi felaket yüzünden kırdığı bir vazo yüzünden lanetlenip pazartesi gününe hapis edilip lanetlensin. Şimdi herşeyi anladıysanız artık tanışabiliriz: Ben Aydan. İçine düştüğüm bu laneti kurabilmem için önümde sadece yedi gün var ve benim bunu nasıl yapacağım hakkında bir fikrim yok! Beni lanetleyen o cadıyı elime geçirirsem ortadan kendisini ortadan ikiye ayıracağımın garantisini veriyorum. Bunları neden mi anlatıyorum? Çünkü birilerinin bunları bilmesi gerekiyor!

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası

*'Sosyal Farkındalık' Nisan ayı kazananı.* Geleceğin yapı taşları, haykırmayı bekliyor... Gelecek, bir ses bekliyor...

Olur ya, bir gece uyku tutmaz, yatmadan önce birkaç sayfa masal okumak isteriz... Kimimiz rüya görmek için, kimimizse sadece uyutması için... İşte, elimde de tam buna uygun anılar var. Kimisi en güzel rüyaları yaşatan, kimisiyse sadece ayakta uyutan... cayır cayır yanarken buz gibi suda boğulmaktı acıtacağını bile bile çıplak ayakla cama basmaktı senden öncesini unuturken sonrasının olmayacağına inanmaktı senin olmak yalnızca bir gün değil bir ömür tüm bunları tekrar tekrar yaşamaktı

Yazardan Not: Biz ikinci bir şansı hak ettiğimize inandığımız için buraya geldik. Engellerin, yanlış kararların ve gençliğin o baş döndüren arzularının yanında; ailelerimizin ve başımıza gelenlerin kurbanı olduk. Biz bu hayatı istemedik, ama yaşamak zorunda bırakıldık. Yalnızdık ama kimsesiz hiç olmadık. Ama işin en beklenmedik yanı; alışkın olduğumuz gibi yeniden yere düştüğümüzde bizi kaldıracak olanları burada bulduk, burada tanıdık. Atagül Lisesi, yani bizimkilerin dilinde Karanlık Lise... Fırsatları kaçırmış olanların yuvası. Bizim yuvamız. Dışlanmışların ve yaptıkları hataların sonuçlarına katlanananların ikinci şansı. Okulu az çok keşfettin, peki öğrencilerini tanımaya hazır mısın?