Bir tevafuk ile gönüller birleşti. Ayrı şehirlerin iki güzel gençleriydi onlar. Biri Zeynep diğeri Selim. İkiside Âllah aşk-ı ile yanan ama gönülleri bir olan Sevdalılardı.... İkiside kadere iman eden koca yürekli kullardı... Tek bir bakış ile başladı hikayeleri. Bir tevafukun "hoş geldin gönlüme Yâr" diyişiyle, Kalplerinde izlerini taşıdılar. Ve o kahraman, o kıza Kalbini Feda etmesiyle cennet yoluna yol edindiler...

• Aşktan Adamlar - I • Buz gibi soğuk bir adamın, sıcacık bir yüreğe sahip kadınla olan imtihanıdır, Bal Bela. Birbirlerinden delicesine nefret eden iki yetişkin onlar, aynı zamanda birbirini delicesine isteyen... Öykü, geçmişin hayaletleriyle savaşırken kimseye göstermediği karanlığını sadece Poyraz'a sunar. Poyraz, çevresine ördüğü duvarların minicik kızgın bir kadın tarafından yıkılmasıyla bozguna uğrar. Bal Bela, birini sevmeyi istemeyen bir adamın ve sevilmeye ihtiyacı olan bir kadının hikâyesidir. Bal Bela, aşkın iyileştirici gücünün hikâyesidir. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Sen gerçekten tam bir belasın," dedi gülerek. Sonra ciddileşti. "Ama en güzel bela. Hatta, Bal Bela." "O tatlı bela olmasın?" dedim, soru sorar gibi bir tavırla tek kaşımı havaya kaldırarak. "Hayır Öykü," dedi Poyraz, tek nefeste. Başını iki yana salladı. "Kesinlikle hayır," dedikten sonra duraklayarak, uzun parmaklarını yanağımda dolaştırdı. Bana en güzel gülümsemelerinden birini bahşedip, konuşmaya devam etti, o derinden gelen etkileyici sesiyle. "Tatlı kelimesi yetersiz kalır, tarif edemez seni. Ancak bal olabilir bu, bir sürü çiçekten yapılan. Onlarca çiçek özü bir araya toplanıyor ve belki de yeryüzündeki en tatlı şey meydana geliyor. Senin gibi... Her şeyden biraz var sende, tıpkı bal gibi. Gözlerin rengini ondan almış ancak onu bile kıskandıracak güzellikte. Hiçbir şeyin tatlı olmadığı kadar tatlı olan bal... O sensin ama bir o kadar da başa belasın, Bal Bela." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Bal Bela, kitap olduğu için yayından kaldırılmıştır. Tanıtım amaçlı ilk üç bölümü yayındadır.

Dikkat Bu Bir Yakın Koruma Hikayesidir!!! Klasikleşmiş bodyguard hikayelerinden daha ötesini sunan AŞKIN YÖRÜNGESİ ne hoşgeldiniz ... Eve varmak üzereyken sağ tarafımda kalan manzaranın güzelliği nefesimi kesince zaten boş olan yolda arabamı yüksek tepenin hemen kenarına çekerek durdum. Kapımı kapatmadan arabanın ön tarafını görünce azıcık ürpersem de önüme serili tek tük ışıkların olduğu karanlık güzel ötesiydi. Burası muhtemelen uçurum gibi bir yerdi, çok seçemiyordum ama koyu karanlığın içinde yıldızlar gibi parıldayan ışıklar rüya gibiydi... Radyoda acıklı bir şarkı çalıyordu, boşa giden hayatlarla ilgili sözleri tam da benim ailemi yansıtıyordu. Ne annem ne de babam doyasıya mutlu olamamışlardı. Duygulanmamak elimde değildi hele ki babamın çekmecesinde sakladığı fotoğrafımı da görünce kendi hayatımın da onlarınkine benzememesi için dua ettim. "Allah'ım ben böyle bir hayatı istemiyorum" diye bağırdım. ... "Ne yapıyorsun sen? Kendini öldürmene izin vermeyeceğim!" "Beni bırakır mısın kendimi öldüreceğim falan yok" "Bırakacağım tabi ama sen sakinleştikten sonra" Kızmaya başlıyordum ayağımla tek ayağına sertçe basıp bağırdım "Bıraksana be adam" ... "Eyvah, düşmenin etkisiyle kör mü oldum acaba?" Korkuyla gözlerimi ovaladım ve aydınlık bir şeyler görebilme umuduyla etrafıma bakmaya başladım. İşgüzar bir adam yüzünden uçurumdan düştüğüm yetmezmiş gibi bir de kör olmuştum. Birinin bacağı üzerimdeydi ve çok ama çok ağırdı, elimle itmeye çalıştığımda bileğimden sertçe tutuldum. Bacağımda ki ağırlık bu defa üzerime çıkıp tam seçemediğim yüzünü yüzüme yanaştırdı. Verdiği nefes yüzüme vuruyordu, bağırdım "Sen de kimsin? Ne diye benim yanımda yatıyorsun? Niye bacağın benim üzerimde?" Derin bir nefes alan adam söylendi "İyi olduğunu bilmek güzel ah bir de böyle çığlık atıp

O; Baran'dı. Yanlış onun göbek adıydı, kaderiydi... O; Zeynep'ti. Doğruluk onun kanına, ruhuna işlemişti. Onlarınki belki de zıt kutupların birbirini çekmesiydi. Belki de değildi... Her karanın içinde bir ak, her akın içinde bir kara vardı. Belki de bundandı birbirlerini tamamlıyor olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri, birbirlerine çekilmeleri... Ama bir yanlışlık vardı. Eksiklik vardı. Zaten her şey de dört dörtlük olmazdı..

Aşıktı. Hemde öyle böyle değil. Çocukluk aşkıydı kalbinde taşıdığı. Konuştu, kendini anlatmaya çalıştı, çabaladı, elinden gelenin fazlasını yaptı ama karşılığında gördüğü kocaman bir boşluk oldu. Vazgeçmesine neden oldu mu? Kesinlikle hayır... Diğer taraftaysa sevilen sevenin sevgisini çocukça sevgi olduğunu düşünüyordu. Kendisine göre geçici hevesten başka bir şey değildi. Ama ya yanılıyorsa. Ya bu aşk hayatını tümüyle değiştireceği şeyse. Ya kaçacaktı, ya inanacaktı... Peki ya sevgiyle atan kalbe sevgiyle gidecek miydi? Üst üste yapılan yanlış kararlar istemedikleri anıları yaşamalarına sebeb olacaktı. Ve işte o an gerçekten bir karar vermek zorunda olacaktı genç adam. Ya sevecekti, ya gidecekti...

En büyük aşklar nefretle başlar... Kalbi nefretin ateşiyle yanıp kavrulan, kendi dışında hiç kimseyi umursamayan, bencil, kibirli ve tüm hayatını daha iyisi olabilmek için feda etmiş taş kalpli bir adam... Sevgi dolu bir yuvada büyümüş, sevgiyi tüm benliğinde yaşatan, iyilik dolu, neşeli ve bir o kadar alçak gönüllü güzel mi güzel bir kız...

" Ne oldu neden öyle bakıyorsun?" " Bekliyorum" " Neyi?" " Sana aşık olmayı, demiştin ya yedikten sonra dikkat et aşık olma diye" Dudaklarımı büzerek baktım " Şimdiye olman lazımdı ne yapalım kısmet değilmiş" ... " Az evvel sana elim bile değmemişken etkilendin mi?" Bu nasıl bir soruydu böyle? Buna cevap verebilmem için ekstra cesaret hormonuna ihtiyacım vardı. Kahvemi içerek sustum ona bakmıyordum kararlı sesiyle gözlerimi kısarak ona diktim " Fulya etkilendin mi?" Çok kızmıştım ve kendime engel olamadan sesimi biraz yükselterek cevap verdim " Allah Allah ne dememi bekliyorsun sen, bayıldım sana hadi evlenelim falan mı ( tam olarak böyle düşünüyordum ama maalesef söyleyemezdim) ben İtalya'da yaşıyor olabilirim ama Karadenizli bir ailenin kızı olduğumu unutma, böyle yakınlaşmalar evlenmeden bize ters" ... " Pardon da sen nasıl karar verebiliyorsun benim kiminle yemeğe çıkacağıma ya da çıkmayacağıma! Farkında mısın bilmiyorum ama seni tanıyalı daha ne kadar oldu da sen benimle böyle konuşabiliyorsun?" Dudakları keyifle yukarıya doğru kıvrıldı ve ayaklarını sehpaya uzattı tek kaşını havaya kaldırarak soruma cevap verdi " Seni öptüğümde, öpüşümün nasıl hissettirdiğini sorarken beni kaç gündür tanıdığının hesabını yapmıyordun" Aile Bağlarının, Dostluk ve Kardeşliğin, Doruklarda Yaşanılan Aşk'ın Anlatıldığı Enfes bir Serüvene HOŞGELDİNİZ...

Bir aşk ne kadar beklenirdi? Bir kız kendinden haberi olmayan birini bıkmadan, usanmadan ne kadar sever. Ya sevdiği adam yıllar sonra öğretmeni olarak gelirse... Masal,Yavuz'u küçücük kalbiyle sevdi. Kimseyi inandıramadı sevgisine .Sonra gitti sevdiği adam. Ardında kırık bir kalp bıraktığını bilmeden. Yavuz ise okuma aşkıyla çıkmıştı baba evinden, ama adlandıramadığı duygularıyla geri döndü. Masal ve Yavuz'un hikayesini okumaya var mısınız? "Öğretmenim mi? isimli hikayemizin adı Aşkın Tarihi olarak değişmiştir." İlk yayın tarihi: 09.12.2015 20.12.2017 #36 genç kurgu

İki imkânsız aşk... Biri artık sahip olamayacağı Yar'a hasret... Diğeri yanında ama gönlü başkasında olan Yar'a hasret... Özlem, aşkını tüm iliklerine kadar yaşarken ansızın sevdiğinin acı haberini alır. Artık onun için hayat bitmiş kendisini her şeyden soyutlamış, bir daha asla böylesine sevmemeye yemin etmiştir. Ta ki tayini İstanbul'a çıkana kadar... Patronun ısrarlarını kıramayıp çıktığı bu yolda, ailesine ve kendisine yeniden bir hayat kuracağına söz vermişti. Yeni taşındığı evine ansızın gelen komşularının sıcaklığı ona çok iyi gelmiştir ve bu sevimli karı kocanın aklındaki planlardan da Özlem'in haberi yoktur... Soner, sevdiği kadının başka birine aşık olduğunu bilmesine rağmen onsuz bir hayat düşünemediği için zoraki de olsa nişanlanmıştı onunla. Yanındayken bile diğer adama hissettiği duyguları açıkça belirtmekten çekinmeyen sevdiğine kızar, kafasını toparlamak için ailesine haber vererek bulunduğu yerden bir an önce uzaklaşır. Ne var ki yolda lastiği patlamış birini görür yardım edip etmemek konusunda kararsızdır. Yardım elini uzattığında ise kendisine bir müddet sonra şu soruyu soracaktı: AŞK SEN MİSİN? **** " Seni bu kadar özel kılan damarlarında ki kana işlemiş olan aşk olmalı, yemin ediyorum bu kadar sevilsem, birisinin ciğerlerine işleyebileceğimi bilsem, ahhhh Özlem ah" ****

Kafamı dayadığım camdan yola bakarken birden içime oturdu geçmişim.. Çok değil bir sene öncesinde nasılda bambaşkaydı her şey… Sevdiklerime veda etmek zorunda kalmış Arda’mla baş başa kalmıştık.. Şimdi her şeyden habersiz yepyeni bir dünyanın kollarına kucak açmış İmkansızıma doğru savruluyordum… ******* “ Efendim” “Burçin, ben Hasan” “ Evet, seni dinliyorum Hasan” Hasan’ın beni aramasına çok şaşırmıştım bunca aydan sonra… “ İstanbul’a gittiğini duydum. Bunu hiç beklemiyordum seninle bir kez daha görüşelim mi diyecektim ” Ona ne diyeceğimi bilmiyordum kafam çok karışmıştı. Ama yanımda oturan adamın ellerinin ne kadar sinirle direksiyonu kavradığını görene kadardı bu karışıklık. “Ben evet İstanbul’daydım ama şimdi oraya geliyorum. Yoldayım geldiğimde konuşabiliriz o zaman” Birden arabanın durduğunu yerimden sarsıldığımda fark ettim. Suat’a baktım direksiyonu kavrayan ellerinin boğumlarının beyazlaştığını görebiliyordum. Bana öyle bir baktı ki gerçekten kapıya yapışacaktım. “ O adamla görüşeceğini sana düşündüren ne?” “ Çünkü ona görüşeceğimi söyledim” “ Benimleyken onunla görüşemezsin” “Neden?” “ Ne demek neden?” “ Neden görüşmeyeceğim?” “ Çünkü ben izin vermiyorum. Anladın mı? Sana kararlarımı sorgulamadan yapmanı söylemiştim.” “ Ben tamam dediğimi hatırlamıyorum. Ayrıca şu an İstanbul’da değiliz o yüzden dediklerini yapmam gerekmiyor.” “ Değil İstanbul, uzaya da gitsek sen benim dediklerimi yapacaksın.” Aklımdaki intikam çarkları teker teker dönmeye başlamıştı. Ve işte oyun zamanı…