Hiçbir kötülükten hayinlikten haberi olmayan Duru herşeyden çok istediği üniversiteyi kazanmıştır ve asıl eziyetleri ve kötülükleri buradaki arkadaş bilip de en güvendiklerinden öğrenecektir.Tek suçu insanları sevip kendi gibi sanan Duru bakalım bu kötülüklerle nasıl baş edecek. "Duru" arkamdan gelen bir bağrıkla yada yalvarışla gözümden bir damla yaş düştü "Duru" hayır sevgilim yapma bunu bana bu sefer bağırmamıştı sesi kısıktı ama ben duymuştum yalvarmıştı sanki. Hemen toparlanıp gözyaşımı silip yüzüme sahteden ama buruk bir gülümseme yapıştırıp arkamı döndüm. Oydu gelmişti peşimden havalanındaydık. O gitme dese vazgeçebilirdim ama bunu yapamadım kendi mutluluğum bencilligim için onun hayatını tehlikeye atmaz dım yapmazdım deilmi yapamazdım. "Beni yollamayamı geldin" sesim titremişti. Yapma öyle bakma, bakma bana öyle eğer öğle bakarsan ölürüm sevgilim ,yaşayamam nefes alamam, hoş senden gittiğimde nasıl nefes alıcaksam. "Yapma Duru sen hiç rol yapamıyorsun". Burukca gülümsedi " Şu yüzüne baktınmı sen hiç, ağlamaktan şişmiş kıpkırmızı gözler, kızarmış yanaklar , çökmüş bir yüz. Sen kendine naptının farkındamısın Duru." Sonunda bağırmıştı. Gözümden bir damla yaş düşmesini engelliyemedim o an.

'Wattys 2019 Fantastik kategorisi kazananı' (Baş Şeytan Serisi'nin ilk hikayesidir.) Şeytanlar, doğumlarından önce belki diğer tarafı seçerler diye içlerine erişmiş küçük iyilikle bazı zamanlar merhamet ederlerdi ama bu eylemleri ateşle sırtlarına kazınırdı. Onlar için merhamet en büyük günahtı; yine de her şeytanın teninde bir pişmanlığı bulunurdu. Alanzo Balaam'ın ise hiç izi yoktu. Kapak Tasarım: @Draculessa

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

* grinin elli tonuyla uzaktan yakından alakası yoktur. Ve şeytan masum bir genç kızın kanına girdi. O gri gözler şeytanın ta kendisiydi. Doğaya bile meydan okuyan bir katilin ellerinde batmak üzere olan bir Dolunay. Bunca güç , sadece seni öldürmek için olsa ne yapardınız ? ....... "Dolunay... Dolunay.. Dolunay.. hadi çık ortaya oynayalım." ....... "Şimdi elimdesin küçük sıçan !" ....... "Buralar benim krallığım. İstediğin yere kaç , bütün yollar bana çıkıyor. "

Siyah'ın içinde kaybolmuş Beyaz'dan bize ne? Beyaz'ın Siyah tutkusundan kime ne? "Çünkü ben böyle biriyim. Ben mahvolmuşluğun 50 tonuyum." Gri Adam Christian'ın 50 Tonu/ Fifty Shades Of Christian Grinin Elli Tonu/ Fifty Shades Of Grey

Kız küçük bir filika adam büyük bir okyanus... Aşk ise onlara rüzgar olup yön gösteren bir mucize.

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

TÜM KİTAP + İKİNCİ KİTAP YAYINDA!

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.