!!! Kitap +18 içerik barındıracaktır, rahatsız olanlar lütfen bunu göze alarak kitaba başlasınlar !!!! 🦋 İşte şimdi çok korkuyordum. İliklerime kadar korkuyor, korkunun tadını dilimin ucunda hissedebiliyordum. Yanılmıştım, bu adam tehlikeliden de öteydi. Bu adam ölümün ta kendisiydi. Avlarını birer birer toplayarak onların cehennemi olan bir avcıydı. Kuzey Bozkurt... Bir katildi. 🦋 Avına aşık olan avcı, avcı mıdır yoksa av mı? 🦋 • Fantastik kitap değildir !

Betül yetenekli bir aşçıdır. Çevresinin ısrarıyla evlenmek için evlilik görüşmeleri yapmaya başlar. Bu görüşmeleri yaparken ev sahibinin oğlu Yüzbaşı Fırat'a ilgi duymaya başlar. *atıfet:karşılık beklemeden duyulan sevgi (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Genç kadının yüzü tahmin ettiğinden de güzeldi. İri gözleri, akşam kadar siyahtı. Dudakları bir çift kırmızı gül yaprağıydı. Saçları cehennemin tutkulu alevleriydi." Sanem Destina sırlarla dolu bir kadındır. Ne olduğunu bilemeyiz. Ama onu severiz. Sanem anlatılamaz. O'nu kendiniz keşfetmeniz lazım. O'nun hakkında ne söylesem de güvenmeyin bana. Ben sadece gördüklerimi aktarırım, fakat Sanem, gördüklerimden fazlasıdır. Günah Ve Ödül, benliği oluşturma süreci ile bir sanat eserini yaratma süreci arasındaki ilişki üzerine karmaşık ve derin bir tefekkürün ifadesidir. Sanatın felsefeye, felsefenin sanata dönüştürüldüğü bir romandır. Ruhun aşk olarak adlandırdığı hastalığın bütün evrelerinin detaylı bir raporunu içerir. Sanatsal açıdan mükemmel ve acayip bir öyküdür. Hoş bir estetik yolculuktur. Bordo renkte bir çalışmadır Günah Ve Ödül; tutkunun kırmızısı ve melankolinin siyahıyla yoğrulmuştur. Bu romanı okurken; gerçek ile yanılsama arasındaki farkı göremeyecek kadar aklınız karışacak. Şiirsel bir yolculukta; erdem, ahlak ve iyilik kavramlarını sorgulayacaksınız.

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

Zorla birini sevebilir misin? Herkesin hikayesi başkadır. Deren mecburen Arınla sevgili oldu ve hayatı o günden sonra değişti. Başına gelen belaları umursamadan Arını sevdi. Onlar böyleydi işte zorla olan aşk gerçeğe dönüşmüştü... >Şuan kapağın ardındaki adamı yada zarar görücek olmamı umursamıyordum. Dudaklarım son kez onun dudaklarıyla buluşmuştu. Gözlerim sen kez gözlerinin içine bakmıştı, ellerim son kez ellerini tutmuştu, son kez onun kokusu gelmişti burnuma. Şuan ölücek olmam artık beni üzmüyordu. Çünkü son anımda o vardı yanımda. Arın dudaklarını dudaklarım ayırıp alnını alnıma yaslayıp öylece durdu. Bende dudaklarımı yalayıp tadını içime çekmek istedim. Hiç o tad eksik olmaması için tadı ezberlemeye çalıştım. Birlikte gözlerimiz kapalı, alnım alnında, elleri yanaklarımda, benim ellerim onun ellerinin üstünde, birbirimize bir nefes kadar yakın bir şekilde bekliyorduk. Kapağın açılıp bizi bulmalarını bekliyorduk. Hikayemizin sonlanmasını bekliyorduk<

Mahallende yürürken biri gelip sana 'zoraki sevgilim olur musun?' diye sorar mı? Sorarsa ona ne derdin? Sizi bilmem ama Arın sormuş ve Deren de bunu kabul etmişti. İşte o andan itibaren Deren'in sakin hayatı yok olmuş yerine inişli çıkışlı, gittili geldili, her gün başka olay olan bir hayat gelmişti. Bu Deren'i ne kadar yorsa da bir kere bile şikayetçi olmamıştı. Peki siz hiç zorla sevgili olduğunuz birine aşık olur muydunuz? Zorla sarıldığın birine bir gün gelip kendi isteğinle sarılır mıydınız hemde onun yüzünden işgence gördüğünüz halde? Bir çoğunuzun kesinlikle hayır dediğini duyar gibiyim. Ama Deren her şeyin aksine Arın'ı sevdi ona kendi isteğiyle sarılıp öptü. Onunla gerçek sevgili oldu. Polisler, doktorlar, aileniz, arkadaşlarınız gelip size sevdiğiniz çocuğun öldüğünü söylerse peki onlara inanır mıydınız? Öldüğünü kabullenir miydiniz? Büyük ihtimalle kabullenirdiniz. Deren da kabullenmişti. Ama bir gün sevdiğiniz çocuğun ölü olmadığını öğrendiğinizde ne olurdu? Muhtemelen hem üzülür hem sevinirdiniz. Onu ölü kabullendiğiniz için pişman olup çok üzülürdünüz. Tam olarak ne mi olurdu ölmediğini öğrendiğinizde işte bu kitapta tam da bu yazıyor. -Kesit- "Haberim var. Herşeyden haberim var. 7 kere hastaneye kaldırıldığından, 2 kere bileklerini kesmek üzere olduğundan, 1 kere bir sürü hap içip mideni yıkadıklarından, 5 kilo verdiğinden, annelerle 17 kez kavga ettiğinden, okulda 9 kız dövdüğünden bunun için 6 kez disipline gittiğinden sonra annen gelip müdürünle konuşup onu disipline vermemek için ikna ettiğinden, öğretmenlerinle olan kavgalarından, her gün o parka gidip gökyüzünü izleyip ağladığından hatta en son gidişinde Aslı'yla kavga edişinden, herşeyi biliyorum Deren, herşeyden haberim var. Seni kim fark edip hastaneye kaldırdıklarını zannediyorsun he kim fark etti? Ben. Duydun mu beni

Bu kitabı hicbir yazım yanlışlarına yada hatalara takılmadan okuduysanız gerçekten beni çok mutlu ettiniz. Belki şuan değil ama bir sure sonra bu kitabi silecegim aslında bu öylesine yazılmış bir kitaptı, taki sizlerin destekleriniz gelene kadar. Hepinizi çok teşekkür ederim...

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.