Hiç pes etmemişti her düşüşünde daha güçlü kalkmayı ögrenmişti...Yaralarından güç almayı hep bilmişti..Yine dayanabilirdi de ta ki son söylenenleri işitene kadar...Kendi kulakları beni dünyanın en acımasız ülkesine sürgün etti...Annesinin ve babasının söyledikleri ona ölüm oldu...Kala kaldı öylece dizleri tutmuyordu...Omuzlarına yüklenen yük öyle büyüktü kii ne kalbi ne de bedeni bunu kaldıramazdı.