Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

"Dur!" Diye bağırdı genç adam. Ardından silahın horozunu korkusuzca indirdi. Genç kız ensesine dayatılan horozu inik silahı yılgıyla karşılarken nutku tutulmuş, kaderine teslim olmuştu. Oysa yanılıyordu. Korkması gereken şey silah değildi. Mermiyle dolu olan silahtan daha tehlikeli olan bir şey varsa o da arkasında intikam hırsıyla dolmuş bir bedene can veren adamdı. Hırsla genç kızı sırtüstü duvara dayadığında günlerce, aylarca, senelerce kendi kendini harladığı halde ancak kor haline getirebildiği o dehşet saçan alevi tekrar hissetti bedeninde. Yıllar sonra aynı acıyı, o ilk günkü yangıyı bedeninde ağırlamak ona da zor geliyordu. Genç kızın O'na olan benzerliği dehşet vericiydi ve korkutucu tesadüfün gözlerinin, kendi gözlerinde kenetlendiğini görebiliyordu. Bu kız, senelerdir içinde acıyla kaynayan o öfkeyi şefkate dönüştürecek kadar benziyordu kaderini çaldığı o günahsız kız çocuğuna. Genç adam, kalbinin her bir köşesine tarifsiz hisler sis gibi yayılırken, kendini daha önce hiç bu kadar çaresiz ve kararsız hissetmediğinin farkındaydı. Gözlerinin mavisine kan rengi yaşlar bulaşan adam, bunca zaman öfkeyle bilediği bıçağını şefkatle köreltti; Sonra onu, masum bir kalbe sapladı. *** Tuğra Berk ARIN. Acı dolu geçmişinin intikam ateşiyle yanan bedenini, masum bir bedenle söndürmeye kararlı olan adam. Arden BALAMİR. Zanlısı olmadığı bir suçun infazıyla tehdit altında kalan masum bir genç kız. Geçmişine dair öğreneceklerinin onu darmaduman edeceğinden bihaber! Peki şimdi ne olacak? Kim kazanacak? O.. Beyaz değildi. Siyah hiç değildi. Hiçbir şey net değil. Her şey belirsiz. Tıpkı; Füme gibi. Ne siyah olacak kadar kötü, ne de beyaz olacak kadar saf... İşte bütün bu kasvet; fümelerin, dumanlı grilerin yüzündendi. NOT:Bu hikayede herkes yalnız. Eğer bu kitabı okuyorsan, sen de yalnızsın!