- Mogę cię o coś spytać Paweł? - rzekła siedząca obok mnie Ola, spoglądając na mnie i przerywając tym samym otaczającą nas ciszę, którą wypełniało ciche szumienie drzew na wietrze. - Hmm? - mruknąłem cicho pod nosem, zwracając swój wzrok na dziewczynę, której blada i delikatna skóra była wystawiona na ostatnie tego dnia promienie słońca, a kruczoczarne włosy delikatnie powiewały na lekkim wietrze. - Co się stało? - W sumie to zastanawiam się dlaczego jeszcze nie masz dziewczyny? Na pewno musisz mieć jakąś na oku, a przecież jesteś przystojny i nie ma co ukrywać, że większość dziewczyn ze szkoły wzdycha na twój widok, gdy tylko cię zobaczy na korytarzu - stwierdziła dziewczyna, nie spuszczając ze mnie wzroku. - Niby dlaczego tak myślisz? - Oj daj spokój, gdybyś chciał to mógłbyś mieć każdą laskę w naszej szkole. - Nie żeby coś, ale nigdy nie widziałem ciebie wzdychającej na mój widok Ola - stwierdziłem uśmiechając się złośliwie w stronę dziewczyny, lecz zachowując ciepłe spojrzenie. - Żartujesz sobie!? Niby dlaczego miałabym wzdychać na twój widok? - Bo podobno według ciebie jestem przystojny. - No bo to prawda, jesteś... - powiedziała, odwracając ode mnie wzrok chcąc ukryć pojawiające się na jej twarzy rumieńce.

Miłość jest tak naprawdę pojęciem względnym. Dla jednych jest nim ukochana niebieskooka dziewczyna, najukochańszy szatyn czekający na nas w domu z kubkiem ciepłej herbaty, a dla innych może być nią nawet zwykłe "dzień dobry" usłyszane od osoby, obok której chcemy budzić się każdego kolejnego dnia, który potem spędzimy u jej boku. Wiele osób mówi, że miłość wśród nastolatków nie istnieje. "To tylko wygłupy, żaden z nich nie bierze tego przecież na poważnie." Lecz na tym świecie istnieje dwójka młodych, których uczucia przeczą tym wszystkim, którzy tak mówią. Ale czy będą w stanie utrzymać to, co zbudowali? Czy para, którą łączy tak mocne uczucie da radę podjąć nawet bardzo trudne decyzje, przed którą zostanie w życiu postawiona?

Aleksandra po śmierci swojego ukochanego wyjeżdza do ameryki, by zdobyć wykształcenie i móc zapewnić szczęśliwe dzieciństwo swojej córce Klaudii. Śmierć ojca jednak mocno odbiła się na dzieciństwie nastolatki, która za każdym razem była odrzucana tylko dlatego, że jej ojciec nie żył. Stała się przez to samotnikiem i osobą, która często płakała gdy nikt nie patrzył, jednak mimo wszystko stawiała czoła wszystkiemu co stawało jej na drodze. Lecz mimo wszystko, dziewczyna ma dobrą przyjaciółkę, która od zawsze ją wspierała, pierwsza miłość, rozczarowanie, radość. Zawsze obie, nigdy samotnie. Jak Aleksandra poradzi sobie z wychowaniem córki jak prosił Paweł? Jak Klaudia poradzi sobie z brakiem ojca?