"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Kadın ölümdü, Adam ise ölü. • • • NOT: Olaylar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup bir distopya kaleme alınmıştır. Olayların gerçek olaylarla bağlantısı sadece benzerlik olabilir. Siyasi ögeler içermektedir, rahatsız olacaklara duyurulur. • • • Diğer hikayelerim: • Son • İntihara Meyilli Koyunlar • Hadi Gittik! • Tilt •Matruşka Soykırımı (Yan Kitap)

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

Şiir hayattır şiir yazmak ise geçmişle geleceğe ayaklanmaktir. Bende geleceğe ayaklanmak istiyorum bu günlerimde yanımda olarak beni ellerimden tutarak kaldırılsaniz dualarım sizinle olacaktır... #hedefbirmilyon# AŞK hastalıktır aşk Aynı zamanda sınav Allahın bir sınavıdır aşk Kimileri milyon kere girer Kimileri girmek istemez Ansızın girer bu virüs kalbe Saniyenin dörtte biri kadar Çıkmak isteyene bir gecede Kimine bir ömür boyu Süründürür insani Onursuz hale getirir Omurgalı hayvanları bile süründürür Yani insanları Öyle illet bir şey dır ki bu aşk Sağiri gözlerinden, körü dilinden Delikanlıyı da dizlerinin üzerine çökmesinden eder Bazılarının tedavisi mümkündür Başka bir hastalıkla çözülebilir Ama bazıları vardır ki ! Su çiçeği gibidir sadece bir kere olursun... 20/11/2017 Emir HELVACİOĞLU

Kimsesiz Şair.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

'' Yalnız olduğunu gördüm. Normalde böyle bir teklifte bulunmazdım ama..'' başını yana yatırarak beni tekrar süzdü '' güzelsin ve burada tek başına oturduğun için belki benimle dans edersin diye düşünüyordum'' Pekala kabul ediyorum etkilenmiştim kim olsa etkilenirdi yinede ona bunu belli etmemeye çalışıyordum. Kendisine fazla güvendiği belliydi, aslında onun yerinde olsaydım bende kendime güvenirdim ama yinede kendimi ona takılmaktan alamadım. İçkimin kalanını içtim ve başımı elime yaslayarak ''Hala düşünüyor musun?'' diye sordum. Başını arkaya yaslayarak gülümsemeye başladı. Bakışlarım sol yanağında ortaya çıkan gamzesine oradan da ağzına kaydı. Bembeyaz dişleri ile alt dudağını ısırdı ve doğrulup yüzüme yaklaşarak '' Benimle dans eder misin?'' diye sordu.

"Bunlar senin izin "dedim yüzümde zamanında bıraktığı cam parçacıklarını izini göstererek. "Mutlu olman lazım beni nasıl öldürdüğünü kafayı sıyırmamda bana öncelik olduğun için "dedim gülerek ve gözümden akan yaşı silerek. "Sarhoşsun "dedi o kadar söylediğim cümlelere karşılık bunlara demesi sinir katsayımı arttırırken. Elimde tuttuğum kristal bardağı ona fırlatıp. "Canın cehenneme "dedim. umurumda değildi artık.

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"