Yattığım yerden doğruldum yanımda iki bardak su vardı. Kana kana içtim kuruyan dudaklarımı büyük bir zevkle ıslattım.

imkânsız aşkların amansız maceraları içerisinde rüzgar bir sır gibi zamanını bekliyordu...

Sıradan birisini sevebilirdim. Öylesine sokaktan geçen birisine hayranlık duyabilirdim. Ya da herhangi birisine yakın olmak için her şeyi yapabilirdim. Birisini sevdigim için pişman olup üzülebilirdim. Ama ona olan aşkım bu kadar basit degildi. Onu sevdigim için hiç bir zaman pişman olmadım ya da üzülmedim. Ona olan hayranlığım öyle sokaktan geçen birisine olan gibi geçici degildi. Ya da sıradan birisine olan bir aşk kadar basit degil. Hiç bir aşk sıradan degildi aslında ama bir kere Toprak'ın kokusunu, gülüşünü, sesini duyduktan sonra, o gözlerinin ta içine baktıktan sonra hiç bir şey sıradan olmuyor, olamıyordu. Bir defa Toprak'ı gördükten sonra hiç bir şey sıradan olmuyordu. ******** O TOPRAK DEMİRKAN'dı basit liseli bir kızımı sevecekti? Kapagı yapan watpedbookcoverstr' a teşekkür ederim. Tüm hakları saklıdır. Çalıntı veya kopyalanma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

"Görmüyor musun, benim sana ihtiyacım var?" "Kimseye ihtiyacın yok." dedim, yüzümü ifadesiz tutmaya çalışıp. Oysa kemiklerini kırarcasına sarılıp akan gözyaşlarından öpmek istiyordum onu. İnsanın kanını titreten çaresizlik böyle bir şeydi işte; ona söyleyecek o kadar çok şeyin varken tek kelime bile edememekti. "Var." dedi. "Herkesin, elinden tutacak birine ihtiyacı var. Ben sana tutundum Ural." "Elini bırakalı çok oldu." gözlerinden akan yaşlar kalbime damlıyordu, bilmiyordu. Bu cümlenin en çok beni yaraladığını, en çok beni mahvettiğini bilmiyordu. Gözlerine bakarken nasıl bir acı çektiğimi, karşımda olmasına rağmen ona dokunamamamın parmak uçlarımı nasıl uyuşturduğunu bilmiyordu. Bana gülümserken aldığım nefeslerin şimdi ağlarken canımı aldığını bilmiyordu. İçinde tonlarca hayal kırıklığı yer edinmiş, yağmur yüklü gözlerine baktım son defa. Boğazıma oturan yumruyla nefesim kesilirken acı acı gülümsedim ve kendimden nefret etmemi sağlayacak o cümle döküldü ağzımdan. "Bizim hikayemiz çoktan bitti." *** Uyuşturucu bağımlısı, hayata tutunmak için var olan nedenleri tek tek yok olmuş bir gencin, hayattan vazgeçtiği anda karşısına çıkan tesadüflerle içindeki umut tohumlarının filizlenmesinin ve yeniden içten bir şekilde gülebilmesinin hikayesi... Fakat sonlar, hep istediğimiz gibi bitmez. Zamansız gelen mutluluk, yanında acıdan başka bir şey getirmez... 5.7.19'

"Deniz"dim ben... Adım Deniz olsa bile yaşadığım hayat" Deniz" gibi berrak ve tertemiz değildi. Denizin ikiz kardeşleri ile olan zorlu hayat macerası bakalım nasıl? Hadi hep beraber görmeye ne dersin? Kapak tasarımı : PowerGraphic adlı gruba aittir!

Tamamen bilgiye dayalı bir kitap olacak.Her bölümde kısa kısa paragraflar veya kısa cümleler yer alacak.Her bölümde konu ile ilgili fotoğraflar ve video koyacağım.Umarım hem keyifli hemde merakla kitabımı okursunuz.😊😊😊.

Hiçbir kötülükten hayinlikten haberi olmayan Duru herşeyden çok istediği üniversiteyi kazanmıştır ve asıl eziyetleri ve kötülükleri buradaki arkadaş bilip de en güvendiklerinden öğrenecektir.Tek suçu insanları sevip kendi gibi sanan Duru bakalım bu kötülüklerle nasıl baş edecek. "Duru" arkamdan gelen bir bağrıkla yada yalvarışla gözümden bir damla yaş düştü "Duru" hayır sevgilim yapma bunu bana bu sefer bağırmamıştı sesi kısıktı ama ben duymuştum yalvarmıştı sanki. Hemen toparlanıp gözyaşımı silip yüzüme sahteden ama buruk bir gülümseme yapıştırıp arkamı döndüm. Oydu gelmişti peşimden havalanındaydık. O gitme dese vazgeçebilirdim ama bunu yapamadım kendi mutluluğum bencilligim için onun hayatını tehlikeye atmaz dım yapmazdım deilmi yapamazdım. "Beni yollamayamı geldin" sesim titremişti. Yapma öyle bakma, bakma bana öyle eğer öğle bakarsan ölürüm sevgilim ,yaşayamam nefes alamam, hoş senden gittiğimde nasıl nefes alıcaksam. "Yapma Duru sen hiç rol yapamıyorsun". Burukca gülümsedi " Şu yüzüne baktınmı sen hiç, ağlamaktan şişmiş kıpkırmızı gözler, kızarmış yanaklar , çökmüş bir yüz. Sen kendine naptının farkındamısın Duru." Sonunda bağırmıştı. Gözümden bir damla yaş düşmesini engelliyemedim o an.

*** Kain gezegeni yüz binlerce yıl sonra çoğu insanının inancının temelini oluşturan yaradılış efsanesinin gerçekliğini yaşıyordu. Lütuf 21 yıl önce son Devain olan Samāraj'ın ölümü ile diyarı terk etmişti. Genç yaşta çıktığı tahtta henüz 14 yıldır oturuyordu ve bir oğula sahip değildi. Bu yüzden doğal olan ölümünün ardından lütfun yeğenlerinden birinde, muhtemelen de o zamanlar 7 yaşında olan büyük yeğeninde kendini göstermesiydi. Ama olması gereken olmadı, ne büyük nede daha sonra doğan hiçbir yeğeninin gözleri lütfun ışığıyla dolmadı. Sihir Kain'i terk ederken, pek çok kişi trajik bir şekilde öldürülen Samāraj'ın halkını lanetlediğine inandı. Büyü gücünün teminatı olan tanrı soyunun hükümdarlığının son bulmasıyla her bir kainli normal ölümlü yaşamıyla baş başa kaldı. Güç sahipleri Artık ne toprağı ne havayı ne başka bir şeyi kontrol edebiliyor, nede büyü yapabiliyorlardı. Herkes daha hızlı yaşlanır olmuş, ölümler artmış, hiç bilmedikleri hastalıklar baş göstermişti. Tüm gezegenin şirazesi şaşmıştı adeta. Günler kısalmış, kızıl ve mavi güneşler daha çabuk batar ve doğar olmuştu. Kain de bunlar olurken, binlerce ışık yılı uzaktaki Dünya denen mavi gezegenin bir sahil şehrinde tanıyanların "Lu" diye hitap ettiği Marie Louise Divine az sonra gireceği kafes dövüşü için ısınmakla meşguldü. Otomatik hareketlerle bedenini esnetirken, aklında Tallahassee'de fazla kaldığı vardı. Birileri başına bela açmadan yer değiştirmenin zamanı gelmişti de geçmişti bile. Kaçması gerekliydi; geçmişinden, insanlardan, yakınlık kurmaktan, en çok da kendinden. Taa başından beri ve sonuna kadar. . . ***

Gece'nin sükûnetinde kaybolan ruhum artık ebediyete kavuşmak istiyor. Hâlâ gittiğin vakitte gittiğin yerdeyim. Zamanın hızlı geçtiğini söylüyorlar ama kimse bana sormuyor ve bilmiyor sensizlikte saatlerin durduğunu. ~İ E12.08.2016 K25.06.2019 "Her şeyin belli olduğu belirsizlik" kader olarak adlandırılır ve ne yaparsak yapalım kaderden asla kaçamayız.

Dünya çapında ünlü yazar, Haruki Murakami kitabı hakkında bir eleştiri de denebilir.