Gece kadar karanlık gözler, yıldızların günahlarından yaratılmış irisler. Zed Decrus... Bu onun adıydı, kanlı sözcüklerle kazınmış bir isim. Bu... İnine indiğim şeytanın adıydı. Cehenneme hükmedebilen tek kişi, Tanrı'ya meydan okuyan tek Tanrı. Cehennemin ona muhtaç olduğu, kötülüklerin var oluşuydu o. Şimdi ise bir meleğin kanatlarında sıkılıp kalmıştı özgürlüğü ve intikam, gözlerindeki alevi kor bir yangına çevirdiğinde tek bir şansı vardı. ... "Ait olduğun cennet, İnine indiğin bu cehennem vadisinden çok uzak. Artık benden, şeytandan kaçamazsın." "Ait olduğum yer cennet değil, hiçbir zaman olmadı."

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

256-Genç kız edebiyatı-30.05.2018 Ruhun ayrı, kalbin ayrı, beynin ayrı konusuyor ve sen arada mı kalıyorsun? O zaman bu kitap tam sana gore... Acıların hangisi en büyüğüydü? Kim karar verebilirdi ki buna? Kim benim neler hissettigimi benden daha iyi bilebilirdi? Sen benim kaderim olmalıydın. Sen benim son nefesim , ölmeden önce ki son isteğim olmalıydın... Buraya kadar geldiyseniz lütfen vakit ayırıp oy verin, destek olun. Pişman olmayacaksınız. Kapak tasarımı için nilaykar 'a çok teşekkür ederim.:):) @nurcanimzaoglukam (bu instagram hesabı ile bana ulaşabilirsiniz. Takipte kalın lütfen)

Bir çete liderinin umutsuz aşkı, genç bir kızı ayakta tutarken acımasız çetelerin oyununa gelirlerse ne olur? Asrın bir kez daha sevdiği kızı kaybetmemek için bir yol seçmek zorundadır. Ya onu bırakıp hayatının geri kalanını mutsuz geçirecek ya da aşkına sahip çıkıp kızla birlikte bataklığa gömülecekti. O... acıyı seçti. "Onunla olmuyor ama... onsuz da olmuyor be."

Bildiğiniz tüm hikayeleri unutun Bildiğiniz tüm yaşanmışlıkları unutun Sadece bir gerçek kalsın elinizde ...ACI... Hayatı elinden alınırken, Sadece imam nikahı kıyılırken, Sevmediği bir adamla evlendirilirken, O sadece 17'sini yeni bitirmişti. Anteb hiç mi gülmezdi insanın yüzüne? Hiç mi mutlu olmasını bekleyemezdi?Ya hayal ettikleri bir gün olsun gerçekleşmez miydi? "Beyaz gelinlikle gelemedin.Ama beyaz kefenle uğurlanacağından emin olabilirsin gelin ağam." Kadir hanoğlu Cemre Wattpadde ŞERİVAN adında ilk kitaptır Genel kurgu#219 Genel kurgu#193 Genel kurgu#127 09.05.2017

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

Bir mahalle düşünün, sabah kaldırımlarında güneş ışıklarının dans ettiği... Evlerinin çatılarıda kedilerin kuşları kovaladığı... Sabah evinden çıkan herkesin birbirine selam vermeden geçmediği... Dükkanının kepengini duasız açmayan esnafı... Sek sek çizip oynayan, ip atlayan, boş arsalarında top peşinde koşturan, misket yuvarlayan çocukların doldurduğu sokakları olan... Kapısının önüne hasır serip oturan teyzelerin çekirdek çıtladığı... Genç erkeklerin başının yerde gezdiği, gönüllerinde yazılandan başkasına gözlerini değdirmediği... Kızların gözlerinin köşe başlarında kaldığı, bir köşeden sevdiği çıkacak diye saatlerce balkonda oturduğu... Kısacası sıcacık, sevgi dolu, cıvıl cıvıl bir mahalle hikayesi... Burası Saadet mahallesi... Evet evet hepimizin bildiği sıradan bir mahalle. Ama bizim mahallemizi diğerlerinden ayıran, çıkmaz olması. Doğru duydunuz. Saadet mahallesinin, çıkmaz bir sokağının sakinleriyiz biz. Belki de bu yüzdendir buraya Saadet Çıkmazı denilmesi. Çünkü buraya bir kez girip buranın havasını soluyan, çekip gitse bile, birgün mutlaka geri döner. Burası Saadet Çıkmazı... Aşkı büyük yüreklerin, Ağır abi tavırların, ellerinde tesbih racon bilenlerin, nicelerinin kulaklarını şenlendiren Orhan Baba'nın nağmelerinin dört bir köşede çınladığı bir mahalle... Okumaya hazır mısınız?