Wszyscy jesteśmy aktorami. Jednak to, jaką rolę przyjmujemy nie zależy tylko od nas - od tego, co czujemy, przeżyliśmy, pragniemy i do czego zmuszają nas inni odtwórcy ról, z którymi gramy ramię w ramię na deskach teatru świata. Moim marzeniem jest porzucić już swoją rolę. Zbuntować się. Pokazać światu prawdziwą mnie. Nie zaciskać szczęki, gdy pragnę powiedzieć coś, co teoretycznie do mnie nie pasuje. Czysto teoretycznie. Nie wiem, czy przyjdzie taki czas. Nie wiem, czy kiedykolwiek będę w stanie pokazać prawdziwe oblicze, które tak bardzo różni się od tego, co sobą reprezentuję. Wykrzyczeć wszystko, co czułam przez l a t a mojego życia. I, co już jest chyba naprawdę nierealne, przekonać j ą, że Chloé Bourgeois jednak ma serce.

Tylko mała urocza historyjka o Ironstrange próbującym wychować małego Spidey w jak najbezpieczniejszy i niegroźny sposób.

Im więcej pęknięć ma szkło, tym łatwej je rozbić.

RusPol jakiego jeszcze nie było! (Czyli dlaczego nigdy nie powinnam pisać "z okazji", ani "na czas".) -------------------------- PS. Uprasza się o nienaśladowanie postaci fikcyjnych tu opisanych. Bla, bla, bla~ Zagrożenie dla życia i zdrowia itd. Ufam, że nie będą tego czytać skończeni kretyni.

Nie był pewny, czy doskwierała mu samotność, ale na pewno robił to głód. Jednak strach przed światem poza jego azylem nie pozwalał mu choćby myśleć o poszukiwaniu pożywienia. No ale czasem bywało tak, że na twoim progu pojawiał się nie znany ci, prawdopodobnie niebezpieczny człowiek i niszczył twoje dotychczasowe życie. Bo przecież wpychanie się z butami w cudze życie jest czymś, czego tak trudno nie robić. Izuku był wampirem. A ludzie byli największym niebezpieczeństwem, jakie mogło go spotkać. [Czeka na korektę] [[pewno się nie doczeka]]

Midoriya zawsze chciał zostać Bohaterem, było to jego największe marzenie ale nie posiadał swej Indywidualności co pokrzyżowało jego plany. Mimo że miał nadzieję zostać bohaterem to stopniowo do jego głowy zaczynały napływać szare myśli nakazujące mu pogodzi się z rzeczywistością i porzucić nadzieję. Jednak gdy miał 14 lat otrzymał szansę z której oczywiście skorzystał. Ale przeszłość go ciągle nawiedza choć nie daje tego po sobie poznać. Bowiem był krótki okres w którym był kimś... o kim chciałby na zawsze zapomnieć.

Uśmiechnij się, patrz na ten cudowny świat, nagle wszyscy są dobrzy. Każdy zapomniał o okrucieństwie. Na wojnie nie ma dobrych i złych, są źli i gorsi. Uśmiechnij się, patrz na te czyste niczym łzy dusze. Każdy zapomniał o ich wadach. Nie ma ludzi idealnych, są ci ubierający wspaniałe maski. Uśmiechnij się, patrz na ich wielkie czyny. Każdy zapomniał o tym co było przed nimi. Nie ma w pełni dobrych decyzji, zawsze jakaś strona poniesie stratę. Uśmiechaj się dalej. Wierz w dobro poszczególnych stron, ideał ludzkich dusz i wspaniałomyślność wyborów. Dlaczego zmieniamy złoczyńców w ideały? Dlaczego złe czyny bledną na karcie histroii przez lata? Dlaczego jedynym czego uczy historia jest to, że większości nie uczy niczego? Hetalia jest idealna postacie są tak czyste jak łzy, większość przynajmniej. O ironio te najlepiej przedstawiane mają na rękach wielkie winy. A tym najgorzej posądzonym nikt dostatecznie dobrze nie sprawdził motywów. Historia zapomniana i wybacza, a ludzie nie wyciągają z niej wniosków. Z odmętach histroii kryją się rzeczy zatajone. Wiesz o holokauscie? Wiesz, każdy wie. A słyszałeś o Jednostce 731? Wiesz o Katyniu? Wiesz. A wiesz, że tylko w pierwszych czterech latach istnienia ZSRR zamordowano 14 milionów Rosjan? Nie wiemy tak wiele z historii, a osądzamy, nic co się w niej wydarzyło nie jest czarne i białe. We wszystkim dominuje szarość. Potencjał Hetali jest marnowany gdy trzymamy się twardo podziału na dobrych i złych. W wszystkich tkwi dobro... I zło. Pozwólcie, że przedstawię wam kilka historii, czasem AU, które nawiązują luźno do postaci historycznych, niektórych wydarzeń lub poprostu mojej własnej interpretacji historii. Opowiadania to miniaturki powstałe na podstawie Hetalii. Będzie to zbiór mroczniejszych opowieści, którymi chcę pokazać piękno najciemniejszych odcieni szarości.

One Shoty oraz Drabble z Felkiem. Będzie tu łącznie 100 Drabbli, One Shotów i Headcannonów, a czas mam na to do 11 listopada. 100 lat od odzyskania niepodległości po zaborach mówi samo za siebie, nie? Robię to również z takiego powodu, że chcę się podszkolić nieco w pisaniu, a tę postać najłatwiej mi jest zinterpretować, bo, a jakże, znam ją lepiej niż innych państw. Chętnie przyjmuję konstruktywną krytykę. ZAMÓWIENIA OTWARTE. Wszystkie postacie należą do Hidekaza Himaruya.

- Koutarou? -Tak, Suiren? - Pójdziemy razem do nieba? * Opowiadanie zakończone Bokuto Koutarou x OC Okładka została zrobiona przeze mnie, ale materiały użyte do niej nie należą do mnie. Wyróżnienie w konkursie "Skrzydlate słowa". Opowiadanie bierze udział w konkursie literackim "Splątane nici " 1. miejsce w rankingu #bokutokotaro i #bokutokoutarou

Przemówił. A potem zamilkł na wiele lat.