İnsanın kendi hikâyesinin başrolü olabilmesi için kaç elekten geçmesi gerekir? Ben Sitâre. Sıradan bir hayatın, sıradan bir figüranıyım.

İnsanın yaşamının kökleri onu asla bırakmayacak, daima peşinden gelecek, onu izleyen bir geçmiş gibi ona bağlıydı. Peki ya benim geçmişim, önünü alamadığım gidişler ve göremediğim geleceğim? Ben de mutlu sona erişenlerden olur muyum? Değilse evet, ömrümün kaç güzü daha bir hüzne gidecek? İlk yayım: 3Ekim2021 🌿Haziran2020

Adam bir kırık ikindi, kadın yangının eteklerine sığınan bir inci tanesi. yürünecek çetrefilli yolların hikâyesi. 23ağustos,22

Bir mantık evliliği hikayesi.

sayın kalbim'e...

Kasabaya tanıdık bir yabancı geldi, bir menekşeyi hoyrat rüzgârıyla yeşerdiği kayalıktan söküp yolunun üzerine düşürdü. İlk yayım 11Haziran2021 Bitiş 20Mart2022 /Zamanın ötesine bir yolculuk, bir kasaba, mahzun bir menekşeyi peşine düşüren bir adam ve bir yol hikâyesi.

"Ve sen gittin, ve dağ çöktü" İlk yayım 11 A r a l ı k 2021 Bitiş 14 A r a l ı k 2021 Sağ ayağınla, bu dünyayı ürkütmeden içeri gir. Zehra uyuyor, İhsan uyanıyor. Sona ve sonsuzluğa-

Sevgili dostlarım, sizlere dünyanın en efsanevi aşk hikayesini vadetmiyorum. Tüm kurgusal dünyaların içindeki en efsanevi karakter olduğumu da iddia etmiyorum. Bendeniz bir garip Arif. Süper havalı bir işim yok. Acayip bir zekam yok. Bir bakışımla sizlerin yüreğini titretecek karizmaya da sahip değilim. Sahip olmadığım tüm bu şeylerle beraber, birgün bir kadın tanıdım. Ve inanır mısınız, o kadın sahip olmadığım her şeye sahipti. Süper havalı bir işi, acayip bir zekası, bir bakışıyla yüreğimi titretecek güzelliği vardı. Tek derdim bahçemdeki karanfillere musallat olan hain kaplumbağa iken bu kadın benim sıradan hayatıma paldır küldür girdi. Sevgili dostlarım, sizlere dünyanın en efsanevi aşk hikayesini vadetmiyorum. Ben sadece bahçeme musallat olan kaplumbağayla dost olan kadını anlatacağım.

"Her insanın inzivaya çekildiği bir Hira'sı olmalı." Sesini her duyduğumda göğüsümde oluşan minik sancıların sebebi, iki gece karası göz. Kısa cümlelerin büyük adamı. ● 30.10.2020 - 22.11.2020 Spiritüel #2 - 22.01.2021

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ