26 yasında yürüyemeyen kuran kursunda hocalık yapan.Ailesi ile birlikte yaşayan bir kız huzuru namazda bulmuş ömrünü islama adamış ve bildiği islami bilgileri toplumun en masum ve en güzel varlıkları olan çocuklara vermek için yola çıkmış bir öğretmen....

Annem her zamanki otoriter yapısıyla karşıma geçip uzun soluklu konuşmasına başladı. "Bak bana oğlum Niyazi, elindeki son kozu da kullanmazsan babana söylerim yarın sana ayakkabı boyası getirir, sokaklarda yeni hayatınla tanışırsın. Şimdi kafanı o laptop denen kutunun içinden çıkar ve söylediklerimi kalın kafana sok. Yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim, haberin olsun." Muhterem ev işleri bakanı Sena Hatun yine burnundan soluyor bununla kalmayıp hayatın çilesini benden çıkarıyordu. Ne yani benim tek derdim sınav mıydı? "Anne beni sınavla tehdit etmeyi bırak artık!" Laptopu elimden alıp kapıdan hızla çıkarken sinsice güldü ve ekledi; "Sana bir arazi bulayım, ayakkabı parlat Niyazi." "Hayır anne hayır! Ne olur beni bu şakanın içinden çıkar. " Ve yine kabus dolu bir rüyanın daha içindeydim. Allah'ım ben nasıl bir aile ile sınava tabiî tutulduysam boş kağıt verip de çıkamıyorum. Artık cidden yeter buna bir dur demeliydim. Kısa Hikâyede ilk #43 ? Kısa hikâyede #116 *Mizah dolu bir kitaptır.* Kapak için @elifnlyt 'e çok teşekkür ederim 😍 Zamane Gençleri Geyikleri 2 yayımdadır. ♡

Kızgın bakan gözlerinin yolunu gözleyişi tam tamına dokuz gün olacaktı. Hâlâ sıkı sıkıya tuttuğu tesbih ile zoraki gülümsemeler dağıtırken için için ağlıyordu Muhammed. O insanlığın saadeti için daima çalışan, Allah rızasını gözeten ilim aşkı ile yanıp tutuşan talebeydi. Ailesinin baskıları ile Kur'an kursunda okumaya mecbur tutulmuş olsa da zamanla bu nimetin er geç farkına varır. Ve istiğfar getirir. "Allah'ım, şu kararan düşlerimin arasına ak düşler nasip et. Sen, sessizliğimi en iyi işiten beni yalnız bırakmayansın. Yardım et bana." Gözünde yağmak için acele eden yaşları engellemek adına birkaç kez gözlerini kırptı. Havanın şiddetli gök gürültüleri beraberinde yerine yağmuru getirirken yüreğinin derin alfabesi yine sessizce O'nu tekerrür ediyordu. Yine başa dönen çaresizlik. Sen öğrenilmiş çaresizliğim misin? Kafasını yere eğerek yürürken elleriyle ıslanan çarşafına sımsıkı sarılan Ümmü Gülsüm geliyordu. Spiritüel de ilk #56 ❤ Spiritüel ilk #135 ? Kapak/ @AmorDesign 'e aittir.

[Bazen doğru insanı yanlış seversin.] Hüzünlü bir güzellikti adam. Acıyla karılmış; azapla yoğrulmuştu... Ama öyle güzeldi ki, genç kadın biraz daha yaklaştı yatağa. Gözleri kapalı olduğundan göremediği şiir işli bakışlarının bergüzarına sarılıp kahverengi saçlarının alnına dokunuşunu, kaşlarının gözlerini saran kavsini seyretmeye durdu. Rüyası olmak istedi adamın, onu böyle huzura erdiren olmak istedi. Sonra dokunmak istedi yüzünün latif çizgilerine, hayal olmadığını bilmek istedi. Lakin ona avuçlarını süt bardağına bastırmaktan ötesi düşmezdi. Öylece adamı içine yazana kadar seyretti, sonra da yüreği yaralı arkasını dönüp gitti.