როდესაც მსახიობი ხარ შენთვის არსებობს მეორე ცხოვრება, სადაც შეგიძლია რეალობას გაექცე და იცხოვრო იმ პერსონაჟის ცხოვრებით, რომლის როლსაც თამაშობ, მაგრამ, როდესაც შენს რეალურ ცხოვრებაში და ფილმში გამოჩნდება რაღაც ან ვიღაც, რომელიც ამ ორ ცხოვრებას თითქმის აერთიანებს მაშინ კი ნამდვილად ყველაფერი იცვლება.

ფისტოლეტის ხმა გაისმა. ბეტონის სრულიად მკვდარ და უსიცოცხლო ფერს, წითელიც შეერია. კივილმა მოიცვა იქაურობა. წყნარი იყო ლონდონი და ნაცრისფერი ცა. -მელანიაა! მელანია-მეთქი! ისევ ის, ისევ ის კოშმარი?

-იცოდე თუ აქედან ფეხს გაადგამ,უკან ვეღარასდროს დაბრუნდები.ყველაფერი დამთავრდება.შენ თუ ამ გადაწყვეტილებას დათანხმდები და წუთით მაინც გაიფიქრებ ჩემს აქ მარტო დატოვებას,ცხოვრების ბოლომდე შემძულდები,არასდროს,არასდროს გაპატიებ. ეს იყო მისი ბოლო სიტყვები,ცრემლი უხეშად მოიწმინდა,მაგრამ მოუსმინა?დიდი სიყვარულის მიუხედავად სკამიდან ადგა,ხელიდან სამაჯური მოიხსნა და პატარა მაგიდასთან დადო.ოთახის კარი ფრთხილად გააღო,და ოთახიდან უთქმელად გავიდა. არაფერი უთქვამს. არცერთი სიტყვა. არც დაემშვიდობა. აღარც დაურეკია. უბრალოდ ადგა და წავიდა. ამდენი ხნის სიყვარული წამებში გააქრო. მისი ნამდვილი სიყვარული ბნელ ოთახში დატოვა,მარტო. ოთახიდან გასვლისას ცრემლები წასკდა,მაგრამ უკვე გვიანი იყო. ეს დასასრული იყო. აქ ყველაფერი დამთავრდა,მაგრამ ყველაფერი დაიწყო.

ახლა უნდა წავიდე.უკვე თენდება,თუმცა არ გამიბრაზდე,მალე დავბრუნდები.ცოტახანში მთელი ქალაქი გაიღვიძებს და სიცოცხლოთ გაივსება აქაური ქუჩები.ვერავინ მიხვდება რომ შენ აქ აღარ ხარ,რომ ამ ქუჩებში ვეღარ დადიხარ.ვერავინ...არავის დააკლდები...თუმცა არ იდარდო,მე მახსოვხარ.მე ვიცი რომ ეს სიცოცხლე უშენოდ არაფერია.მე მომენატრები.მე,მე და ისევ მე...და ავგისაც ენატრები,თუმცა ის ჯერ ძალიან პატარაა,რომ ეს გამოხატოს. ნეტავ აქ იყო...ნეტავ კვლავ შემეხო შენი ნატიფი თითებით.თუ ჩემთვის არა გთხოვ,ეს ჩვენი ვაჟისთვის გააკეთე.მე დაგელოდები,რადგან ვიცი კვლავ შევხვდებით...

- ზეინ ზეინ გთხოვ არ წახვიდე ზეინ გთხოვ ხელი არგამიშვა არდამტოვო ეს ხომ საშიშია ზეინ ის ნაბიჭვარი კიდევ რეებს არმოიფიქრებს ისევ მახეს დაგიდებს ზეინ გთხოვ არწახვიდე. - ჯიჯ ახლოს მივედი და ვაკოცე თან ვტიროდი - ზეინ ახლა თუ ხელს გამიდვებ ვეღარასოდეს დამინახავ და ჩვენ დავშორდებით ZAYN POV ვიცი რომ იტყუება მაგრამ სიმართლე უნდა გავიგო არმაინტერესებს რას გამიკეთებს მომკლავს თუ არა არმინტერესებს ამიტომ გადაწყვეტილება მივიღე რომ წავიდე მაგრამ ჯიჯის დატოვება არმინდა. GIGI POV - ზეინ - ჯიჯი ბოდიში მაგრამ მან ხელი გამიშვა და წავიდა მე თავს გუგატეხილად ვგრძნობდი ზეინ ეს რაგააკეთე აღარ მინტერესებს ის საქმე თუ უფრო მნიშვნელოვანია მაშინ მე ბარგს ჩავალაგებ ბარგი ჩავალაგე წერილი დავუტოვე ჩვენი სახლის კარები გავაღე უკან მოვიხედე და დავკეტე დანარჩენი წაიკითხეთ დ

- "ჰარი? ჰარი კარგად ხარ? ჰარი გთხოვ..." ვტიროდი. - "ქენდის..." ძლივს წარმოთქვა მან... - "ჰარი სისხლი მოგდის... ღმერთო..." ამოვიქვითინე. "გთხოვ არ დამტოვო..." - "რათქმაუნდა პატარავ." თქვა წამოდგა და გადაიხარხარა. არ მჯერა! ეს რა გამიკეთა? - "ნაბიჭვარო." დავუსისინე გაბრაზებულმა, მაგრამ ტუჩის ბოლო მაინც ჩამიტყდა...

- არასდროს არ მყვარებიხარ!- მითხრა , მე კი გავშეშდი. არ მინდოდა მას ეს სიტყვები ეთქვა ჩემთვის. - მე მიყვარდი...- დავიჩურჩულე. ვერ მივხვდი გაიგო თუ არა ჩემი ნათქვამი. მინდოდა აქედან გავმქრალიყავი. მინდოდა ყველას და ყველაფერს მოვშორებოდი.

სიყვარული თუ სიძულვილი?

საინტერესოა როდესაც არავინ გყავს... ცხოვრობ ჩვეულებრივ.. იღვიძებ.. ჭამ.. მუშაობ .. მაგრამ გოგონას ცხოვრებაში ერთ დღეს ყველაფერი შეიცვლება... მალიკთან ერთად წამოიწყებს ერთ თამაშს რომელიც ან ყველა მტერს დაღუპავს ან მხოლოდ მათ.. ვნახოთ რა მოხდება*~*

"შევპირდი... არ მინდა მისი დაკარგვა. თითქოს... ჯანდაბა!.. არ მინდა წავიდეს. არა... ახლა არა. დღეს არა. საკუთარ თავს ვპირდები, აუცილებლად დავასრულებ ამ საქმეს. აუცილებლად გავათავისუფლებ მის სულს. თუმცა მანამდე... მანამდე მისი სხეული უნდა გადავარჩინო. უნდა გაიგოს როგორია ცხოვრება. უნდა იცოდეს, რა არის ცხოვრება მოძალადე ნაბიჭვრების გარეშე."