Birinin ismi Efser'di. Eşinin baş tâcı, serden geçtiğiydi. Birinin ismi de Esved'di. İsmi gözlerinin güzelliğinden mi, eşinin Kâbe'si gibi olmak için yaratılmış olmasından mı konuldu bilinmez birbirlerine hem cân hem cânândı onlar. Bir tane gülde iki ayrı kokuydular ama birbirinin tamamlayıcısıydılar. Biri zehr olsa diğeri panzehir olurdu. Böylelikle hem acıda şükrederlerdi hem biçare olduklarında. Sevgiden yaratılmışlardı onlar. Hatta aşktı diğer isimleri. Üç harfe bir âlem gibi sığmışlardı...

Söyle bana Kelebek. Ben mi kaybettim seni,yoksa sen mi terkettin beni?.. ...Ama hayat bu,bazen teselli eden de bir gün teselliye muhtaç kalıyormuş işte.. Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: "Mümin bir kulumun dünyada sevdiği dostunu aldığım zaman, o kimse (sabrederse ve) Allah'tan ecir beklerse onun karşılığı cennettir." ... "Daha yaşımız küçüktü Deniz'le.İlk karnemizi alacaktık.Kendimce çok çalıştığımı gösterecektim anneme ama olmadı.Eve geldiğimde babamı yatak odasında ağlarken buldum." ... Hayatta bazı şeyler çok geç farkedilir.İnsanlar işine yaramayacaklarını zannettikleri birşeyi umursamazlar.Ve hata yaparlar.Gerçeği göremezler,farkedemezler.Ama gerçek gün gibi ortadadır.Belki de gerçeği görmek için birini beklerler ya da bir işaret.Birden değişir hayatları.Dünyevi zevkler önemini yitirir o kişi için.Sadece biraz düşünmesi yeterlidir,gerçeği farkedebilmek için...

«Стихотворение ″Хаия″ ибн Аби Дауда» الشيخ صالح بن فوزان بن عبدالله الفوزان Разъясняет шейх Салих ибн Фаузан ибн 'Абдуллах аль-Фаузан (да сохранит его Аллах)