"Hurma ağacı." "Efendim?" "İsminizin anlamı diyorum, hurma ağacı." "Ah, evet.Babannem koymuş. Bana bıraktığı en büyük miras benim için.İsmimi çok seviyorum.Ama ailem ve arkadaşlarım Buğlem ismimi kullanır.Lina'yı kullanan sadece babannemdi onu da kaybettim malesef." "Başınız sağolsun.Güzel bir miras bırakmış size.Benim artık çıkmam lazım.Allah'a emanet olun." Not: Bu, ilk hikayem, ilk deneyimim, ilk heyecanım. Dolayısıyla çok acemiyim. Başka platformlarda, hatta bir kağıda dahi bir hikaye yazmadım daha önce. O yüzden sabırla okumanızı tavsiye ediyorum.

Bazen kitapların arasında kaybolduğumuz da, farklı bir şeyler isteriz. Bir resim, bir fotoğraf, bir video. Farklı bir bakış açısı oluşturmak için, Dertleşmek için, Resim yorumlamak için, İç dökmek için, yazılan bir dergidir... 2. Sayı Haziran Temmuz Ağustos 2019

Sen şiirsen kaleme gerek yok Gözlerin anlatır kalbin yazar sevgimi

Ve mutluluk Rabb'ini andışında başlar

umut mutlu olmayı bilmektir aslında her acında ,hüznünde , öfkende,kırgınlığında bunlarında biteceğine inanip huzura kavuşacağina inanmaktir. Düşünce deryasına dalacağınız şiirlerime Hepinizi beklerim ilk kitap , ilk deneyim ya Bismillah

Sevmek. Tek bir kelime insanın hayatını değiştirir mi? Onların değiştirdi. Korkmadan sevdiler. Biri sevmeyi öğrendi, diğeri sevmeyi öğretti. Bazen korktular bazen acının üzerine koştular ama asla vazgeçmediler... ---------------------------------------------------- Başlangıç Tarihi : 21.08.2020 Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Başıma giren şiddetli ağrı ile gözlerimi açtım, elimi başıma bastırıp ovdum ne işe yarayacaksa artık? Gözlerim her şeyi bulanık görürken, dışarıda çiseleyen yağmurun ve toprak kokusu açık olan pencereden geliyordu, dikkatlice ve yavaş hareketlerle dik konuma getirdim vücudumu pencereden baktığım zaman, sanki çok uzaklarda iki gölge vardı. Aslında başımın ağrısından gözlerim beni yanıltmış olabilir, ya da sadece ben kendimi kandırıyorum. Ellerimle gözlerimi ovarak görüntünün netleşmesini diledim, gözlerimi tekrar açtığımda hâlâ orda iki gölge vardı ve gerçekten korkmaya başlamıştım. Hareket etmiyorlardı ve bu nerdeyse her zaman olan bir şey di, korkmamam gerekiyordu... Yavaş yavaş gözlerim net görmeye başlamışken birden odamın kapısı şiddetli birşekilde açıldı, korkuyla kapıya döndüğümde bana gülümseyerek bakıyordu. Gözlerim yine o gölgelere kayarken artık gölgeler değil iki üç olmuştu. Kapının gıcırdamsı ile kapıya döndüm kaşlarını çatmış aynı zamanda gülümsüyordu neşeden yoksun bir şekilde, kapının pervazına yaslandığı an, aşağı kattan bir çığlık yükseldi... ___________ "Temaslardan nefret ederim ama sen birazcık yüzümü okşar mısın?" .... |2020.09.24|

Şairenin Şiir Halleri.. Tüm içtenliği ve yalınlığı ile...