[One Shot] ben 'bir, iki, üç' dediğimde her şey güzel olacak.

Tarihin tozlu geçmişi arasında ayını arayan bir yıldızın hikayesi.

[BTS - yoonmin fanfiction] Min Yoongi, bu dünyada en çok iyi insanların yalan söylediğini biliyor. Daima terk edilip durulan bir çocuk için yetimhanenin dramatize edilecek bir tarafı yok. Park Jimin, yeterince iyi yalan söylerse bir gün kendini de kandırabileceğine inanıyor. Dünyadan kendini soyutlamış birisi için hayal kurmak hiç de zor değil. Yoongi ve Jimin inançlarının ve umutlarının büyük çapta ellerinden alındığı bir dünyada birlikte büyürler. "Yalnızca işe yaramaz bir rüya olsa bile birazcık daha böyle kal."

"Yıldızlar nasıl gökyüzüne aitse ben de ona aittim."

İç bebeğim, Kal bütün gece. Yapabileceğin şeyleri yapabilirsin ama sen yapmayacaksın. O potansiyelde olacaksın ama asla bunu görmeyeceksin. Tek yaptığın söz vermek olacak. Benimle iç simdi, Ve unut o sıkıntılı günleri. Ne söylersem onu yap, Seni iyileştireceğim ve uzaklaştıracağım, Kafanda saplantı haline gelmiş görüntülerden. Önceleri hayatında olan insanları artık daha fazla istemiyorsun. Sert bir şekilde it ve aklına koyma. Ben, hep saklayacağım onları. İç bebeğim, yıldızlara bak. Barların arasında seni gördüğüm yerde bir kez daha öpeceğim. Ellerin havada bekliyorsun sonunda teslim olmayı. İç bir kez daha, seni benim yapacağım. Kalbimin derinliklerinde, diğerlerinden ayrı bir yerde saklıyorum seni. Seni en çok sevdiğim yerde, senin unuttuğun şeyleri saklıyorum. Önceleri hayatında olan insanları artık daha fazla istemiyorsun. Sert bir şekilde it ve aklına koyma. Ben, hep saklayacağım onları.

"Ben de seni seviyorum, hyung."

"Ve sen benim yaralı dizlerimin oldukça güzel göründüğünü düşünüyorsun, ben de senin yorgun gözlerinin az çok güzel olduğunu düşünüyorum." başlangıç: 04.06.18

Üniversite için ikinci senesinde, yaz sonunda tekrar şehre dönen Jimin için tatlı bir kafenin arka sokağında, Yoongi isimli adama ait, dışı sarı olan güzel bir daire vardı.