Siz: Bu dünya hep eksikti ama sen daha eksik gelmiştin. Tıpkı benim gibi. Demiştim ki belki de toparlanırız birlikte. Konuşmadan. Ben onun o bilmese de yanında olurum. Oldum da. İçten içe hep uyumadan önce yanımda bana iyi geceler dilemiştin. Bak çok mutsuzdum ben. Mutsuzluğuma bile yetememiştim. Sana rastladım. Ağlarken yazdıklarını okudum ve iyi hissettim. İnandım. Olmayan ülkeye sen çoktan gitmişsin. Farkında değilsin. Ben sana bağlandığımı fark ettiğimde çok geçti. Beni duydun ama sen bana gelmedin. Seni sevmiştim ama sen bana şans bile vermedin. Ağlayarak bulmuştum seni, ağlayarak hesabımı kapatıyorum. Çünkü ben yapamıyorum. Okudukça içini içimdeki hüzün, kırgınlık büyüyor. Neye olduğunu bilmediğim. Sadece sen hep sevildin. Bir daha aksini iddia etme. -Hesap devre dışı bırakıldı.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Bir doğum lekesi. Dört Zamancı. Ben sıradan biriydim. Hayatım boyunca büyük beklentilerim olmadı. Kalabalıkları sevmeyen, sessiz, kendi içine kapanık biriydim. En iyi arkadaşım Essie dışında neredeyse kimseyle konuşmazdım. Kitaplar dünyam, müzik ise sığınağımdı. Ama bir gecede hayatım altüst oldu. Artık zaman doğrusal değil. Günün 25. saatinde, çürümekte olan Kara Delik adlı paralel bir boyutta, başka kimsenin göremediği yaratıklarla savaşıyoruz. Gölgeden, kâbuslardan ve açlıktan doğmuş canavarlarla. Ve tüm bu karanlığın kalbinde açılmak için fısıldayan bir kapı. Ama o kapı açılırsa? Her şeyin sonu gelecek. Biz, Zamancılarız. Dört seçilmiş. Dört zincirle birbirine bağlanmış kader. Ve içimizden biri; dünyanın son umudu, ışığın kendisi. ********** HİKAYEM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR. BOŞUNA YAZMAYIN SİLİYORUM. ☆ ZAMANCILAR ADINDAKİ İLK VE TEK HİKAYEDİR.

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.