Bitmeyen acılar silsilesi.Yıllardır yanan özlem ateşi. Gitmeye çalışan,susmayan yüreğin sesi. Uğruna şehîd olunan Rabb`in Şühedâ`sı hepsi. Gel. Birlik olma vakti Şimdi tut o güvendiğin eli İstikamet Beytü`l Makdis.

Seni unutursam ey Kudüs! Sağ elim hünerini yitirsin. Seni anmaz, Kudüs'ü en büyük sevincimden üstün tutmazsam, dilim damağıma yapışsın! | Tevrat - Mezmurlar 137.

Anne ve babası tarafından terkedilen, akrabalarının sahip çıktığı yaralı bir genç kız; Rumeysa DEMİR... Kaybettiklerine üzülmek yerine, elinde olanların kıymetini bilen, iyi kalpli bir delikanlı; Ömer ŞAHİN... Yaşanmışlıkların, acıların ve hüzünlerin buluşturduğu ortak yer; Bir uçurum kenarı... Ne Rumeysa kendini boşluğa bırakmak isterken yeni bir hayata merhaba diyeceğini biliyordu, Nede Ömer son anda tuttuğu kızın yaralarını iyileştirmeye çalışırken, hayatında kalıcı bir yer edineceğini... Kısıtlı olan vakitlerine inat... Biriktirdikleri anılar... Anılar biriktikçe çoğalan bir sevda... Birbiri için atan iki kalp... Beklenmedik bir anda gelen ayrılık... Vuslat için Rabblerine teslim olarak dua eden iki genç... Geleceği gölgelemek isteyen, geçmişte kalan sırlar... Dostlar... Düşmalar... Rumeysa'ya aşık karanlık bir adam... Onur SAYGIN... Gelecek için kurulan hayaller... Hasretin büyüttüğü bir sevda hikayesi... Hasret Kokulu Sevdam... Keyifli okumalar...

Siz ''Benim de hiç sorunum yok. Her şey mükemmel, güllük gülistanlık'' diyen birisini gördünüz mü? Kime sorsanız derdi sıkıntısı başından aşkındır. Neden peki? Hepimizin sorunları var bir türlü tatmin olamayan duyguları var. Kimimizin geçim sıkıntısı, kimimizin okul sıkıntısı, kimimizin ailevi sıkıntıları gibi gibi gibi... Listemiz kabarık vesselam. Sorunu olmayan, yaşamdan şikayetçi olmayan yok. 4 mevsim, 12 ay, 52 hafta, 365 gün... Geçen her salise, her saniye, her dakika birbirinden farklı dertle geçiyor. Süpürüp gidiyor vaktimizi beyhudeye. Ey kardeşim! Sanma ki tek cefakar sensin, şu fani dünya da yalnızsın. Bu yazılar senin rehberin olur bir bakarsın ki mutluluğa dikey geçiş yapmışsın. Kendi dünyanda bir başına sıkıntılarını atlatmaya çabalamayı bir kenara bırak. Her şeyi tek çözmeye, olduğun yerde debelenip durmaya son ver. Gel yanaş şöyle. Tut bir ucundan kitabımın. Sadece bir adımın yeter, sadece BİR ADIM. Bakmışsın ki yazılarım sana koşarak gelmiş. Sana arkadaş olmuş, dost olmuş, kardeş olmuş, sırdaş olmuş. Velhasılı kelam, müstakbel dert ortağım. Benimle dertleşmeye hazırsan şayet okuduğun satır aralarında beni bulabilirsin. Unutma ki ben hep seni bekliyor olacağım. Biiznillah ben BURADAYIM ✋

"Seni nasıl karım diye koynuma alırım?" Buğday teni,biçimli kaşları,uzun kirpikleri ve badem şeklinde gözleri onu güzel kılıyordu. "Nasıl bu yaşta anne olmana sebep olurum?" *Tüm haklar saklıdır.

"Hurma ağacı." "Efendim?" "İsminizin anlamı diyorum, hurma ağacı." "Ah, evet.Babannem koymuş. Bana bıraktığı en büyük miras benim için.İsmimi çok seviyorum.Ama ailem ve arkadaşlarım Buğlem ismimi kullanır.Lina'yı kullanan sadece babannemdi onu da kaybettim malesef." "Başınız sağolsun.Güzel bir miras bırakmış size.Benim artık çıkmam lazım.Allah'a emanet olun." Not: Bu, ilk hikayem, ilk deneyimim, ilk heyecanım. Dolayısıyla çok acemiyim. Başka platformlarda, hatta bir kağıda dahi bir hikaye yazmadım daha önce. O yüzden sabırla okumanızı tavsiye ediyorum.