Laçin ; Hayatın güzel yanını hiç tatmamış genç bir kadın Doruk; Hayatını kendini adayacağı kadını arayan genç bir adam Masal gibi başlayan ama felaketle son bulan bir aşk. Yaralı ama hala aşık iki kırık kalp...

Aşk'tan yakayı kurtarmak için iki yol varmış: Biri uzayıp giden ayrılık; diğeri her an aşk ile kavuşmak. ** -'Sen beni sevemezsin ki' dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.Dizlerimin üzerinde bitmiş bir vaziyette otururken ağzımdan zar zor dökülüvermişti.Karşımda her zaman yıkılmaz duruşunu sergileyen adam şimdi çaresizce durmuş ve beni sevdiğini mi söylüyordu?Üstelik ben bile onu sevdiğimi kabul edemezken onun sevgisini nasıl kabullenirdim? -'Sen beni sevemezsin' dedim tekrardan.'Sevemezsin çünkü benim kalbim yaralı, kabuk tutan yaramı tekrardan kanatamam; sevemezsin beni sevme.' Tek dizi üzerinde benim hizama doğru çöktü.Yüzümü kocaman ellerinin arasına aldı. -'İnsan,yarası yarasına denk geleni sever.Kadın eliyle açılan bir yarayı bir başka kadın eli sarar Eylül, annemin açtığı yarayı sen sar.Beni bu enkazın içinden kurtar Eylül' Güney Haktan ve Eylül Mizgin Hikâyesi.. NOT: HİKAYEM NOTER TARAFINDAN KANUNEN ADIMA ONAYLIDIR. OLASI BİR EMEK HIRSIZLIĞI KARŞISINDA,GEREKLİ TÜM KANUNİ İŞLEMLERE BAŞVURACAĞIM.

"Gördüğün gibi ben seni, gerçek seni tanıyorum Levent! İnsan sevdiği kişinin herşeyine dikkat eder, özveride bulunur...... Sen beni tanımıyorsun Levent! İsmim dışında, herkesin bilebileceği basit bir kaç bilgi dışında hakkımda hiç bir şey bilmiyorsun. Geçen gün abimden duydukların senin için çok şaşırtıcıydı çünkü gerçek benim nasıl biri olduğum hakkında hiç bir fikrin yok. Sen benim nefretimi bilmiyorsun Levent! Sen benim kalbim kırıldığında, canım yandığında, en çok sevdiğim insana bile arkamı dönebileceğimi, onu arkamda bırakıp yoluma devam edebileceğimi bilmiyorsun." İ Karısının bir gün ondan vazgeçebileceği düşüncesi genç adamı iliklerine kadar buz kütlesine çevirdi. Olmazdı! Yapmazdı! Onun tanıdığı ya da tanıdığını sandığı karısı bunu yapmazdı. Ancak o an Beliz'in bütün cümleleri zihnine hücum etti. 'Levent karısı tanımıyordu!' Beliz, hala yanakları üzerindeki kocasının ellerinin üstüne kendi ellerini koydu ve dudaklarını kocasının dudaklarına değdirdi. Oraya minicik bir öpücük bıraktı. "Senden nefret etmeme izin verme Levent. Senden tek istediğim şey.......sev beni! Acıtmadan, kırmadan, incitmeden sadece sev beni." Diyen genç kız kalbindeki bütün duyguları ve yakarışları serbest bırakmıştı. **** Ateş gibi her şeyi yakıp kül edebilecek bir adam.....su gibi duru ve berrak bir kız... Peki ya ateş suya sevdalanırsa, onların bu imkansız görünen aşkı nasıl gelişir? Tabiki ben yazdığımda...

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017

"Hayır, anlamıyorsun. Ben hep birilerinin arkasından koştum. Herkes beni terk etti. Onlar giderken ben onları durduramadım. Çabaladım ama başaramadım. Yeni bir başarısızlığa kendimi bırakamam. Sende gitme." Kafasını salladı. Gözlerini dalgalı denize çevirdi. Bende gözlerimin yaşlarını kuruladım. Kafasını tekrar bana çevirdi. Güçlü durmaya çalıştığı belliydi. "Kalamam Hazel. Üzgünüm." O giderken benim tek yaptığım daha çok ağlamak ve kendimi yere bırakmaktı. Yine yalnızdım. Yine birini kaybetmiştim. Karanlık beni kucaklamadan önce şunları mırıldandım. "Gitme... Sende gitme..."

Benimsin... Giriş... Sevgi neydi? Evet hepimizin aklına gelen o meşhur replik... Sevgi iyilikti, dostluktu. Sevgi emekti... Esas adamımız Alex gecen hafta sırf bu yuzden yerleşmişti İstanbul'a.. Kaybetmenin ne demek oldugunu bilmeyen bir adam için Aydan'ın hayatından çıkması 'eski yaşantısına dönmesini' demekti ve genç adam bunu zevkle karşıladı. Aydan'dan ve istemediği evlilikten 'sonunda kurtulduğu' düşüşüncesiyle içi huzurla doldu. Yada öyle gibiydi. Ama o'nu her şeyde, her yerde, her seste, her kokuda, her... -bu liste uzar giderdi- ondan bir iz görene kadar. En kötüsü de her baktığı yüzün, Aydan'ın olmasını istediğini fark ettiği andı... Yaptığı yanlışı cok gec farkına varsa bile artık ne istediğini biliyordu, bunun icin savaşacak ve Aydan'a bunu -zorla olsada- kanıtlayacaktı. ... Aydan bir haftada beşinci defa aynı yerde beklediğini belirten mesajı okudu. Kontağa yerleştirdiği anahtarı çevirdi. Araba viteste olduğu için öne atılınca kendine geldi. Sakince arabasının debriyajına bastı yeniden kontağı çevirdi ve hareket etti. Yollar su gibi akıp giderken geldiği yer Alex'in beklediği çay bahçesiydi. Kendi arabanın içinde, tam karşısında arkası dönük oturan Alex çay bahçesindeki masada, saatlece öylece oturdular... Aydan sevdiğine bakarken kararsızdı. Onu ilk, gazete ve dergilerde hakkında çıkan çapkınlık dedikodularını takip ederken beğenmiş gün gün bu beğentisi çoğalarak içinde ona doğru akıp giden nehire dönüşmüştü. Ve Yüce Yaradan onun sessini duyup bir mucize yarattı. Bu mucizenin sonu mutluluk ola bilirdi! Eğer tam hayallerinin düğününü yaparken, sürpriz kardeş (Hale) gelip herşeyi mahvetmeseydi... Yada Hale Alex'in gerçek yüzünü görmesini mi sağlamıştı..? Ve yeni bir masal yazmaya başlanır... Aslzden tarafından.

? Fırtına YAMAN - Huzur YAMAN ? Seven göz müydü yoksa kalp miydi? Evliliklerine karar kılınan iki kişi... Biri Huzur... Diğeri Fırtına... Biri hayatımızda sakinliği, mutluluğu simgeler iken, Diğeri yıkımları, çöküşleri, acıyı simgeliyor... Kızın adı Huzur... Adamın adı Fırtına... İsimlerini yan yana getirdi kaderleri ve Huzur' un Fırtına' sı oldu... Yayınlanma Tarihi: 24.11.2015

"Çünkü gülüşün siyahın içindeki beyaz gibi... " Zeynep Karaca İnatçı, deli dolu, güzeller güzeli saf aşık... Emir Karadağ Gözü kara, acımasız, bir o kadar romantik bir kıro... Siyah ve beyazın muhteşem uyumu... İki deli aşık, İki manyak... Dolu dizgin, hırçın, tehlikeli bir o kadar eğlenceli bir aşk♥️