"İMAM HATİP Mİ?" "Amca,ben imam hatipe falan gitmem!Ya ben Allah'a inanmıyorum bile doğru düzgün nasıl gidebilirim?" Amcam sinirle oturduğu koltuktan kalktı ve yüzüme türkürüklerini saçarak konuşmaya başladı,sinirden kıpkırmızı olmuştu.Yengem ise mutfağın kapısının önünde bizi izleyip sinsi sinsi bakıyordu. "Ne yapabilirim?İllede okuyacağım diyorsun.Seni karakollardan topladım.Daha 18 olmadığın için ve çok fazla içlerinde değilsin diye bıraktılar seni,kaç okula sorduk sende gördün almıyorlar.Zaten bu okula da yetim olduğun için, acıyıp aldılar." Dinsiz bir kızın İmam Hatibe gittiğini hayal edin. Tuhaf öyle değil mi? O zaman buyrun okumaya devam edin.

Ey ney! Sen yârİn leblerinden mi aldın şekerini?Yoksa kederimden mi aldın nağmeni,sesini?Üfle ey ney, her bir gözünde ah yüklü nefesini...Namert olayım şikayet edip etsem tek bir kelam.İkiye ayırdılar seni, can denen şeker kamış dalından İçin boş, yok bir tek bir kıvrım, sinen delik deşik, göz göz...Feryadımı hafızana kaz, bir kez inle benim için derinden!Namert olayım şikayet edip etsem tek bir kelam. Bir kız hayatta herşey verilmiş sevgi hariç. Bir erkek hayatta herşeyi elinden alınmış sevgisi hariç.. Bir ses içinde tüm sevgileri barındıran.Bu ses bu 2 genci sarıp sarmalar tek bir yaparsa..

AŞK-I NEY SERİSİNİN DEVAMIDIR.. Ateş mi ? Yakmazdı onu bilirdi. O ateşle kavrulalı çok olmuştu.. Korkmak mı? Asla... Ateşin aşkına düşen pervane korkar mıydı yanmaktan... O zaten o gün yanmıştı.. Ateşte benim pervanede.. Yananda benim alevde... Ateşe bile bile yürüyen bir pervane ve o ateşi söndürmeye çalışan bir nefes.. Ama bilmezdi nefes asıl söndürdüğü pervanenin aşkıydı ... Aşk-ı Ney serimizin devamıdır..

Peki ya biz? Açılmak üzere duran süslü bir kurdale miyiz? Yoksa açılması neredeyse mümkün olmayan gösterişsiz bir kördüğüm mü?