- benden kaçabileceğini düşündüğüne inanamıyorum Zişan. dedi adam. Soğuktu. Buz gibiydi. Zişan nefesini tuttu ve konuştu: - sana itaat eden köpeklerinden biri değilim ben Aral Demir. Sevdiği kadını yaptığı bir çok halta rağmen yanında tutmaya çalışan bir Mafya ile onu hapise tıkmaya and içmiş bir kadının maceralı hikayesi... Hikaye kapak tasarımı için @silentdaisyy'e başvurabilirsiniz... Kapak tasarımı muhteşem olan birisi kendisi :) Ayrıca Mafyanın Esareti adlı hikayemin kapağı da kendisine aittir..

Dünya bir anlığına durdu. Rüyada gibiydim. Karşımda duran ve az önce sevgilimi döven yabancıya sarılmak istiyordum. "Sizi tanıyor muyum?" Kuru olan biçimli dudaklarını ıslattı. Ve bütün dikkatim dudaklarına çekildi. Tüm gücümü toplayarak sert yüz hatlarını incelemeye zorladım. Dikkatimi dudaklarından almam gerekiyordu. "Beni çok iyi tanıyorsun." Bakışlarımı hatlarından çekip gözlerine diktim. Onu tanıyordum, ama nereden? Yüzümdeki ifade çok komik olmalıydı çünkü pürüssüz kahkahası boş sokakta yankılandı. "Beni ne çabuk unuttun, Hades'in Tanrıçası?"

Sakarlıklarıyla bezdiren bir kadın... Öfkeli ve bir o kadar anlayışlı bir adam... Klişelere kafa tutan patron ve asistanın hikayesi. '' Asistan neyi bekliyorsun.'' '' Özür dilerim hemen geliyorum efendim.'' Arkasından koştum. O önde ben arkasında ilerliyordum. Bir bir söylediklerini elimdeki not defterine yazıyordum. Bakışlarını bana döndürdü. '' Her dediğimi yazıyor musun.?'' '' Her...de..diğimi. Korkmaz bey tekrar söyler misiniz.'' Salak gibi bana sorduğu soruyu da yazınca bana şaşırarak baktı. '' Seninle çok işim var.'' dedi başını umutsuz bir vakaymışım gibi salladı...

Beş başarılı genç... Aralarına sonradan dahil olan masum bir kız... Bir patlama sonucu kişilikleriyle örtüşen özel güçler kazanan altı genç için yeni kimliklerine alışmak hiç kolay olmayacaktı. Peki trafo patladığında yalnız mıydılar? Tek bir sır, birçok kişi tarafından aynı anda saklanabilir miydi sahi? -•- Bilimkurgu'da #1 - 26.03.2021 Genç Kurgu'da #4 - 18.04.2021

İsmim Halil İbrahim Karataş Hikâyeme böyle bir başlangıç yaparak başlıyorum devamı için sabır ile bekleyin her bölüm yeni merak uyandıracaktır beğenilerinizi yorumlarınızı ve kütüphanenize eklemeyi eksik etmeyin :)) Keyifli okumalar :))

"Şarkı yavaş yavaş devam ederken ,bir anda belime sarılan kollarla irkildim. Kim olduğuna bakmak için arkama döndüğümde,izin vermeyip başımın üstünde çenesini dayadı ve şarkıya eşlik etmeye başladı. "Herşey dünyaya ait, ben ona aitim"... #Aksiyon 3 #lise 1 #wattpadturkey #basket

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.

Yavaş adımlarla salona girdim. Sehpaya oturup, yüzünü görebildiğim kadarıyla Anıl'a bakmaya başladım. Sakalları yoktu, pürüzsüzdü suratı. Bir kızı kıskandıracak kadar güzeldi. Kafamı iki yana sallayıp, açık cama baktım. Kaşlarımı çatıp, ayağa kalktım. Bu çocuk gerçekten hasta olup, kendini bana baktırmak istiyordu. Manyak! Tam anlamıyla manyaktı. Camı sessiz biçimde kapattım. Sessizce salondan çıkıp, Anıl'ın odasına girdim. Işığı açıp, dolabın kapaklarını açtım. İçinden çarşaf alıp, salona girdim. Çarşafı yavaşça Anıl'ın üzerine örttüm. Çarşaf, Anıl'ın çenesine gelince yavaşça çarşafı biraz aşağı çektim. Tam o sırada Anıl gözlerini açıp, bana gülümsedi. Ağzım şaşkınlıkla açık kalırken, korkuyla bakakaldım. "Rüyamda bile o güzel kokunu hissediyorum. Nasıl bir şeysin kızım sen?" Diye sorduğunda, benden cevap bekleyen gözlerle bakıyordu... Sessiz kalarak, onun bunu rüya sanması için gözlerini kapatmasını bekledim. Gözlerini kapatınca, hızlı bir şekilde odaya koşacak ve uyuyacaktım. Ama işler istediğim gibi olmadı. Yine tepe takla oldu.... Anıl kafasını kaldırıp, dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Yavaş bir şekilde emerken, kalbimin hızlı atması... beni tehlikeye sokuyordu. Birkaç dakika sonra yavaşça ayrılıp, "İyi ki varsın güzelim. Bu gece de rüyama gelip, beni mutlu ettiğin için sana teşekkür ederim." Diyerek kafasını tekrar yastığa koydu ve saniyesine gözleri kapandı. Hızlı bir şekilde Anıl'ın odasına gidip kapıyı kapattım. Beni öpmüştü. Bir de rüyasına girdiğim için, bana teşekkür etmişti. Her ne kadar rüya olmasa da... Anıl sen nasıl bir çocuktun böyle? Küfür içerir! Tüm haklar saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da yapıştırılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlem başlatılacaktır.

Tanıtım bölümüne göz atınız...