Zihnimin içinden, bana bakma öyle, dokunma, duyma beni, görme hatta, gerekirse yine öldür beni. Nereye kadar? Zihnimde oluşan -var olmayan- sen daha ne kadar orada duracaksın? Eksiklerimi ne zaman göreceksin? Hayallerimden çıkıp ne zaman elimi tutacaksın? Karın üstünde yuvarlandığımda eldivenimin içine...
Bu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
kulağıma "şu an!" diye fısıldadı, güçlü parmaklarını ağzımdan çekmiyordu ve diğer elini yeniden kalçama götürdü "burada!" dedi, kalçamı hafifçe sıktığında ağzımdan sadece onun duyabileceği bir inilti çıktı. "Seninle!" dedi ellerini birazdaha hareket ettirirken. "Eğlenceli şeyler yapmayı!" parmakları kalçamı iyice kavr...