Ένας έρωτας που δεν έπρεπε ποτέ να υπάρξει. Η Irina και ο Ian είναι δεμένοι από πάθος, προδοσία και αίμα . Ανάμεσά τους καίει μια φωτιά που τρέφεται από μίσος και λαχτάρα . Όσο εκείνος ψάχνει την αλήθεια που κάποιος θέλει θαμμένη, εκείνη προσπαθεί να μείνει μακριά του, μα κάθε φορά χάνεται ξανά στα μάτια του. Σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι, προκλήσεις και ψέματα... Η αγάπη τους είναι η μεγαλύτερη απειλή.

Το κακό έχει πολλές μορφές . Όταν ζεις με το κακό όμως γεννιέσαι ένας άλλος άνθρωπος βυθίζεσαι στο σκοτάδι σε κυριεύει. Σε ταξιδεύει σε έναν πικρό κόσμο που μπορεί να σε γεμίσει πόθο, έρωτα και στεναχώρια. Ο έρωτας δεν υπάρχει όμως στο λεξιλόγιο του Alessandro. Ένας αδίστακτος δολοφόνος ο αρχηγός της μαφίας σκληρός , χωρίς ίχνος ανθρωπιάς . Ένας θεος που εύκολα ερωτεύεσαι αλλά εξωπραγματικό να σε ερωτευτεί . Στην αντίθετη πλευρά όμως βρίσκεται η Ίριδα μια φωτεινή ηλιαχτίδα μια μορφή πλασμένη με όλες τις χαρες της Αφροδίτης .την παρομοιάζουν με άγγελο . Γεμάτη καλοσύνη , αγάπη , και ευαισθησία ίσως τον γλιτώσει από το σκοτάδι αλλά τι θα συμβεί αν την τραβήξει σε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό , τόσο σκληρό . Μα ίσως και της αρέσει αυτό το σκοτάδι που κρύβει μια απρόσμενη πορεία φόβο για το άγνωστο και για τις συνέπειες του. ~Alessandro &Ίριδα~

Άννα και Άρης. Αυτή; Ήσυχη, ντροπαλή, το καλό κορίτσι που κρύβει την ομορφιά της κάτω από φαρδιά, άκομψα ρούχα και παλιομοδίτικα γυαλιά. Αυτός; Δυναμικός, γυναικάς, κούκλος και τρομερός στο κρεβάτι. Η φαντασίωση κάθε γυναίκας. Τι θα γίνει όταν διασταυρωθούν οι δρόμοι τους; Πως θα αντιμετωπίσει η Άννα όλες τις πονηρές σκέψεις που κάνει για τον Άρη; Ισχύει αυτό που λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται; Ή θα προκαλέσουν απίστευτο πόνο ο ένας στον άλλο με αποτέλεσμα να ραγίσουν μια για πάντα οι καρδιές τους; Ας το ανακαλύψουμε παρέα μέσα από τα μάτια της Άννας. *** "Είσαι ένα τέρας!" "Αν είμαι τέρας, χρειάζομαι την πεντάμορφη μου!"

Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.

«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου, ενω κάνει έρωτα στην ψυχή σου. ", και ο δυόσμος μπλέχτηκε με το κεράσι. ΟΥΡΑΝΟΣ: "Σε περίπτωση που το ξεχνάς, είμαι η μούσα του Θανάτου καλέ μου.", τα μάτια της τον κεραυνοβολούσαν, ο ουρανός σκοτείνιαζε, "Αν εσύ είσαι η μούσα του Θανάτου mellilla...τότε εγώ είμαι ο ίδιος ο Θάνατος.", η θάλασσα σήκωσε τρικυμία, δεν υπήρχε πλέον διαφυγή... ΠΤΩΣΗ: "Αν δεν βρω τρόπο, τότε θα δημιουργήσω έναν.", η Ιθάκη ήταν που έδινε το ωραίο ταξίδι λοιπόν. "Η πληγή επουλώνεται, το σημάδι μένει.", και ίσως τελικά ο προορισμός να μην είχε τόσο μεγάλη σημασία. ΠΟΝΟΣ: "Μας αξίζει ένας λυτρωτικός επίλογος.", η φωνή της έσπαγε. "Εμείς γράφουμε τον επίλογο μας.", της απάντησε ξέπνοα. Μα γιατί δεν αισθάνονταν λυτρωμένοι; Τελικά, η θάλασσα και ο ουρανός αγγίζονται;

(2025 ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ) "Σε ελκύει το χάος; Ή το ελκύεις;", χάνονταν στο ατόφιο μαύρο των ματιών του. Το χάος σε μαγνητίζει, αλλά δεν είναι απλώς μια παθητική έλξη. Είναι μια φωτιά που καίει από μέσα, μια αδηφάγα ανάγκη να κατανοήσεις ό,τι είναι ακατανόητο, μόνο για να το μισήσεις όταν αναγνωρίσεις την αδυναμία σου να το τιθασεύσεις. «Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, κάηκε όμως σε ένα βράδυ» Ο Κριστιαν και η Βικτώρια είναι καταδικασμένοι να ζουν σε έναν αέναο χορό, που πάντα καταλήγει σε καταστροφή και αναγέννηση. Δεν μπορούν να ηγηθούν μαζί, μα και δεν αντέχουν την απουσία του άλλου. Έτσι είναι εξάλλου η φύση φτιαγμένη. Το φεγγάρι λάμπει μονάχα στο σκοτάδι, ο διάολος ζει στην κόλαση. "Άργησες...σχεδόν πάγωσε η Κόλαση.", ο Διάολος λύγισε, έπεσε στα γόνατα δίπλα στον Κέρβερο που ούρλιαζε, οι δαίμονες αφηνιασμένοι έσκιζαν τον αέρα με τις κραυγές τους. Η μοίρα τους είναι απλή: θα επιλέγουν πάντοτε να πετούν ο ένας δίπλα στον ήλιο, ο άλλος κοντά στην θάλασσα. Ώσπου ένας να πέσει πρώτος. Και τότε ; Τότε...το χάος. "Να θυμάσαι, πιο πολύ και από τη ζωή την ίδια." 2022-2024

Η Christina, γίνεται μάρτυρας μπροστά σε έναν καβγά, που θα γίνει έξω από το μπαρ όπου δουλεύει. Εκεί, θα γνωρίσει έναν υπερβολικά επικίνδυνο τύπο, που θα την οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια. Δίχως γυρισμό. Άραγε θα καταφέρει να ξεφύγει από τον κόσμο του;

«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δεν πρέπει να ξανά γίνει αυτό, εντάξει;» *** Ο Κωνσταντίνος Ιωάννου ήξερε πως ήταν η πιο απαιτητική υπόθεση που είχε αναλάβει ποτέ. Ο στόχος του ήταν να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα εμπορίου λευκής σαρκός και ήταν σίγουρος πως μπορούσε να δράσει καθαρά επαγγελματικά, όπως πάντα. Μέχρι να μπει στη ζωή του η Ντάρια, η κοπέλα που του δίνεται ως δώρο και θα τον κάνει να πάρει την υπόθεση πιο προσωπικά από κάθε άλλη φορά. Πρέπει να μείνει μακριά της αλλά ποτέ δεν ήταν άγιος και δε θα γινόταν σίγουρα μαζί της...

Καλοκαίρι στην Ελλάδα, νησί όλα ήρεμα μέχρι που... μπουκάρει ο Βικτώρ με τη μαύρη του Maserati και το ψυχρό βλέμμα που κρύβει έναν ωκεανό αίματος και ενοχών. Ηρωίδα: Η Λυδία. 24 χρονών. Δουλεύει σε ένα παραλιακό καφέ, σερβίρει καφέδες με χαμόγελο και αλμύρα στα μαλλιά. Όλοι την ξέρουν, κανείς δεν την ξέρει. Ένα πλάσμα γλυκό, αλλά με μια θλίψη που δεν έχει ακόμα εξηγήσει. Ο Βικτώρ: Ρώσος μαφιόζος, σκληρός, παγωμένος, με βλέμμα που κόβει σαν γυαλί. Ήρθε για "διακοπές", αλλά στην πραγματικότητα προσπαθεί να ξεφύγει από την ένοχη ζωή του. Δεν θέλει έρωτα. Δεν θέλει να εμπλακεί. Μέχρι που είδε εκείνο το κορίτσι να γελάει πίσω από ένα ποτήρι φραπέ...

Μια παρτίδα έρωτα με καλά κρυμμένα χαρτιά.