Bir kelebek yanlış zamanda kanat çırpar, bir mektup yanlış kişiye ulaşır, bir asker aşık olur, bir leydinin hayatı değişir. ... Başkasına aşık bir lord ile evlenmek zorunda kalan genç ve uysal bir leydinin hikayesi...

Şuana kadar kadınların alınıp satıldığını duymuştum tıpkı bir eşya gibi ben bir erkek olarak bundan nefret ederken başka bir şey daha öğrenmiştim bazı erkeklerde bazı kadınlar gibi aynı kaderi yaşıyordu. Öğrenmeyi çok severken belkide bu şuana kadar öğrenmek istemediğim ilk şey olmuştu... No309 ile alakası bulunmamakta

İçinde cinsellik vardır. Baştan uyarayım da sonradan saldırmayın. 🌷 "Kadınlarıma nasıl davrandığımı göstereyim." Gömleğini omuzlarından yavaşça sıyırıp yere düşmesine izin verirken başımı salladım. Güneşle kavrulan teni karşımda dikilirken ağzım kurudu, tenini ısırma isteğimle savaştım. "Önce onları öperim," diye mırıldandı. "Tam buradan." Beni kollarının arasına çekerek, iki elini birden saçlarımın arasından yerleştirdi ve boynuma ulaşmak için başımı arkaya itti. Usulca öperek, dudaklarını çenemde gezdirdi. İnledim. "Sonra onun hazinelerini sahiplenirim, iki altın ve bir gümüşü." Göğüslerime doğru baktı. Uçlarına parmaklarıyla dokundu ve eğilip sağdakini ağzına aldı. Isırıkla hissettiğim acıyı zevkim bastırıyor, inim inim inliyordum. Tanrım! Ben bu avcıyı istiyordum. "Aslında... Biliyor musun, ah? Ben..." Ellerimle yüzünü tuttum. Isırmaya ara verip bana baktığında ellerimle yanaklarına bastırdığım için dudakları büzüşmüş oldu. Tıpkı küçük bir çocuğa benzese de bir Kadın Avcısı olduğunu unutamıyordum... "Senin yaptığından daha iyisini yapabilirim." Çenesini göğüs çatalıma doğru bastırdı. Sakalları tenime öyle güzel batıyordu ki sonsuza dek orada kalsın istedim. Ama onun bana ait olduğunu hissettirmezsem Demirli'yi elimden kaybedebilirdim. Bu yüzden ona dikkatle baktım, o bana arzuyla bakarken. "Sana olan sevgimi öyle bir gösteririm ki Kadın Avcısı olmaktan vazgeçersin. Sadece bana kalırsın, Demir Yürekli." Son dediğimi ciddiyetle söyledim. "Bir tek bana." Bana baktı, bacak aramda hissettiğim sızıyla başımı arkaya attım. Gözlerimi kapatıp inledim. Parmakları daha da içime girdi. Ben inim inim inlerken boşta kalan eliyle çenemi tutup kendisine yaklaştırdı. Ben onun ellerinde kıvranırken avcım bana gülümsüyordu. "Senin olacağımı göster bana Zümrüdüanka."

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~

Hikaye genel olarak 2. Bölümden sonra başlıyor 🌹 ** Sıradan mafya hikayelerinden değildir