~Arya serisi 1~ Doğduğu gün hastanede yapılan büyük bir hata sonucu yanlış aileye verilen, otizmli 17 yaşındaki bir genç kızın gerçek ailesine kavuşmasıyla başlayan sancılı uyum sürecini anlatıyor. Yıllardır bildiği düzenin bir anda değişmesi, yeni bir ev, bambaşka yüzler ve hiç bilmediği duygularla dolu bir yolculuk... Hem onun hem de gerçek ailesinin dünyası altüst olur. Aile "2" Aşk "5" Sevgi"8" Abi"1" Genelkurgu"10" Gençkurgu "15" Abilerim"3"

Aşkın sonu daima pişmanlık mıdır?

Yıllar önce eşini kaybeden Arda,beş çocuğu ile yaşamaktadır. Bakıcılar tarafından büyütülen çocukların aşırı yaramazlıkları gelen her bakıcıyı canından bezdirerek kaçırmaktadır. Eve yeni gelen bakıcıları da çocukların bu yaramazlıklarından nasibini bolca alır. Fakat kendisi de annesiz büyüyen dadının gönlü yine de çocukları bırakmaya elvermez ve her türlü yaramazlıklarına sabırla karşılık verir. Arda ise dadının çocuklara olan ilgisinden ötürü çok memnun olur ve zamanla genç kıza karşı bir sevgi duymaya başlar. dadı da bu sevgiye karşılık vermek ister fakat kızı Toprak, babası ile dadılarının bu yakınlaşmalarından rahatsız olur. İki seven kalbin önündeki engel bu kez sevgiye aç kalmış küçük bir yürektir. Arda ve dadı birbirlerine karşı olan duygularını açıklayabilecekler mi? Toprak'ın inadını yenmeyi başarabilecekler mi? # Kitabımın taslağı belgelenmiştir. Çalıntı söz konusu olursa yasal işleme başvurulacaktır. Kitap kapağı tasarımı; busra_ari ???

Geçirdiği kazadan dolayı 1 ay komada kalan Giovanni Giordano gözlerini açtığında hiç beklemediği sürpriz bir eşle karşılaşır. Üstelik sürpriz eşi hamiledir.

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Ben istemez miydim, evde örgümü örüp kahvemi içmek? Hastahanelerin acil servislerinde polislere anlatmak zorunda kaldığım yalan hikayeler yerine , çocuklarıma masal anlatmak Olmadı...O beni kovaladıkça, ben yollarda delilik sınırında......Ben Peri, Tanışalım mı?...

Güneş Uyar. Bir mühendis. Beynin %90'ı erkekçe çalışan, yıllarca erkekler içinde kalmış bir genç kız. Çınar Tekin İnanoğlu. Bir patron ya da iş veren ya da her neyse işte. Aşkın varlığını kabullenmiş ve ondan kadınlarla birlikte olarak kaçan bir genç adam. 'Bu bir Grey filmi değil genç bayan. Çünkü ben ne seninle sapkın bir şekilde birlikte olacağım ne de en sonunda sana aşık olacağım. Bu anlaşmanın en önemli kuralını unutma' dedi gözlerime bakarak. Ne dememi bekliyordu ki? Ben sana aşık olalı çok oldu? Nasıl? Bence de mantıklı. Tabi bunu söylediğim an kıçıma tekmeyi yerdim ve bu lanet adama bin kilometreden fazla yaklaşamazdım. Peki neden mi? Çünkü biz onun da dediği gibi bir anlaşma içindeydik. Peki neden mi? Sırf onun için. NOT:Hikayede adı geçen erkekler tamamen hayal ürünüdür, hayallere kapılmayınız ;) Bir tuzvelimon klasiği ;) Sıradan hayatlar, sıradan aşklar, sıradan anlatım. (Çınar Tekin İnanoğlu)

Dora'nın hayatı on sekizinci yaş gününde, tek dayanağı olarak gördüğü ağabeyi Doruk'un aniden ortadan kayboluşuyla geri dönülmez bir şekilde değişir. Doruk arkasında hiçbir iz bırakmadan yok olurken ondan geriye kalan tek şey kağıda aceleyle yazıldığı belli olan bir nottur. Doruk bu notta bir adres yazmış ve kız kardeşinin bir an önce oraya gitmesini istemiştir. Dora onu bulmak umuduyla o adrese gittiğinde karşısında ağabeyini bulamaz ama gördüğü ona tamamen yabancı insanlar, tüm hayatını Dora'nın habersiz olduğu ortak geçmişleriyle değiştirecektir. Çünkü Dora, yıllardır olduğunu sandığı kişi olmadığını öğrendiğinde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Gerçek kimliğini ararken, benliğini bulmaya çalışırken yaşadıklarıysa onun en büyük imtihanı olacaktır. Zira Dora, olmaması gereken birine aşık olacak ve ondan saklamak zorunda olduklarının ağırlığıyla mücadele ederken bir darbe de sevdiği insanlardan yiyecektir. O herkes için artık bir mücevherdir ama her mücevherin ışıltısı bir gün sönebilir. * Bazen insanın kendini bulması için çok şey kaybetmesi gerekir. Hatta kendini bile.

2. KİTABIN YAZIMINA ŞİMDİLİK ARA VERDİM. TEKRAR BAŞLADIĞIMDA DUYURU YAPARIM. Bir gece vakti küçük bir bebek ormana bırakıldı. Ölsün diye götürüldüğü orman ona kıyamadı. Mavi gözleri safirler kadar parlak, Kızıl saçları alev alev yanacaktı. Eşsiz bir güzellikti onun ki, Kem gözlerden uzakta. Bir gece vakti kaybedildi varlığı, Ta ki aşk bulana dek kalbini... Astasya kızıl bir düştü, büyülü ormanda saklı...

[Aşkın Tatları Serisi - 3] Hikayemizi yıllar önce yazmaya başlamıştık, sadece farkında değildik. Aşk bizim için başta tuzlu kahve gibiydi. Ama bazı gerçekler her şeyi değiştirdi. Köpüksüz kahvesini içmeyen biri için kahvenin köpüğü haline geldi...