Düz bir çizgide giden hayat sıkıcı olurdu. Bu söze istinaden Volkan hayatı boyunca sıkılacak zaman bulamadı çünkü ne çıktığı ne de indiği yokuş bitti. Omzundaki tozları silkeleyip önüne bakmayı tercih etti. Aşkın her halini sevdi ama bir gün karşısına öyle biri çıktı ki vuruldu, takıldı, tökezledi. Dik durabildi mi?

İmkansız Aşkın Tanımlarıydık seninle... İmkansızdık, Yine de aşka ilk anda kapılmaktan kaçamadık... Düştük, Her seferinde kalktık Ama bir türlü o 'Mutlu Son' yazısını Sonumuza yazamadık... Biz mi beceremedik aşk denilen duyguyu yaşamayı, Yoksa tüm yollarımız tuzaklı mıydı? Göremedik... Kaç bilinmezli bir problemdik bilmiyorum ama, Bir araya gelsek de sonumuzu çözemedik... Üç yanlışımızla birlikte tüm doğrularımızı kaybettik... Şimdi mi? Gücümüz olsa bile, Cesaretimiz kaldı mı ki? AŞK'4.SANİYE YAKINDA...

Kadın eline doladığı künyeyi adama doğru uzattı, "Bak! Bu isme iyi bak! Hatırladın mı?" Karşısındaki adam sadece ona bakıyor, sesini bile çıkaramıyordu. İpek ona yaklaşıp elini tuttuğunda diğer silah arkadaşları onun ne yapacağını anlayıp, mağaranın dışına doğru çıktılar. "Bu hayvanların da gece ulumalarından hiçbir şey duyulmuyor değil mi Ferman?" dedi Kerem karşısındaki dağlık alana bakarak. "Aynen komutanım aynen. Yanımdaki adamı zor duyuyorum inan ki." İpek o anlarda adamın elini tutup kırılana kadar kıvırınca, adam acıyla mağarayı inleterek bağırdı. "Mesela şimdi biri avazı çıktığı kadar bağırsın, duyamam yani. Bir de roketler, havanlar patladı kulağımın dibinde, Allah seni inandırsın bir çınlıyor ki kulağım anlatamam komutanım." "Aynen aynen. Bende bir şey duymuyorum." İpek bu sefer künyeyi adamın boğazına doladı, "Bu künyede ismi yazan adam, benim sevdiğim adamdı lan! O durdurduğun kalp, benimdi! Bende senin nefesini keseceğim!" "Yapma! Yalvarırım yapma!" "Yalvarma lan bana!" diye gürledi. "İşte sizinle aramızdaki fark bu! Eminim sen benim askerimi öldürürken o sana bir kere bile yalvarmamıştır. Eminim yüzüne tükürmüştür. Eminim ağzından bir tek 'Vatan Sağolsun' kelimeleri çıkmıştır ve sen pislik herif, askerimin her kanı bu vatana helal olsun, senin de yerin cehennemin dibi olsun!" diyerek elindeki sevdiği adamın isminin yazdığı künyeyle adamın nefesini kesti. "Bu vatana bin tane Doğan Kalamış feda olsun!" gözyaşını silerek elindeki künyeyi boynuna taktı ve mağaradan çıktığında ona bakan komutanına, "Doğan Kalamış'ı şehit eden pislik ölü olarak ele geçirildi komutanım," dedi. 'DİPSİZ KUYU' SİZLERLE...

İnsanın kaderi gerçekten de elinde miydi? İnsan kendi kaderini kendi mi seçerdi? Peki bizim için neden öyle olmamıştı? Kaderimiz başkalarının elinde oyuncak olurken biz kendi kaderimiz bizim elimizde diyebilir miydik? Diyemezdik, diyemedik de zaten! Çünkü bizim kaderimiz hiçbir zaman bizim elimizde olmamıştı. O, hep başkalarının elinde tuttuğu ipti ve ipin diğer ucundan biz başkasının elinde birer kukla gibi oynatılmıştık. Bunca yıldır kaderimiz başkasının elinde şekillenmiş, kaderimizin yollarını hep o başkası seçmişti. Gerçekleri bilmeden, birbirimizi görmeden ayrı hayatlarda gösterimizi sergilemiştik. Aşk ise bizi koparmayan tek bağdı. Gerçek bildiğiniz şeyler bazen sadece sizin gerçeğinizdir. Asıl olan çok başkadır ve gerçeğin takendisidir! Bunu öğrenmek için de yaşayıp görmek gerekir. Ve bu hikayede yaşanması gereken her şey yaşanacak, bizim için kader baştan yazılacaktı... Bu, asi bir kadın ve orman gözlü bir adamın hikayesidir... ******************************************* İlk kitabım Sessiz Gelin' in ikinci serisi olan Avşin & Cihan 'ın hikayesidir. Kitap tamamen ilk seriden bağımsızdır. Başlangıç tarihi: 21. 08. 2018 Bitiş tarihi: 30.10. 2020

Komik, kendi halinde dişli bir kadın karakter! Koca mavi gözü ve 'Deli Feride' lakabıyla gerçekten de sevilesi. Minyon, maskot bir dişi! Feride! Disiplin adamı, karizma, kendinden hiç taviz vermeyen ama gizli bir romantik olan adam! İsmi gibi kendisi de faziletli, olgun. Zihin gücü yüksek, kültür zengini ...yürüyen bir afet! Bera! Feride kendini pek beğenmiyor! "Güzel değilim." Papağan gibi tekrarlayıp duruyor dili. Güzel olup olmadığı kimin umrunda ki? Bu ikisi normal bir şekilde girmiyorlar birbirlerinin hayatına. Biri diğerinin kapısını çalmıyor. Ya da bir yerde çarpışmıyorlar. Ya da gözgöze gelip o gözlerde tutuklu kalmıyorlar. Birbirlerini görmeden, seslerini duymadan kapılıyorlar birbirlerine. İlk anda hem de! Tesadüf dediğimiz şey nedir ki? Bir arkadaş sitesinde başlıyor hikayeleri. Kaptırıyorlar kendilerini. Sonra sahne değişiveriyor birden! Feride, bir mesaj uzağında olan adamı karşısında kanlı canlı buluveriyor! Bera, O'nun mesajlaştığı Feride olduğundan habersiz! Feride de bir türlü söylemeye cesaret edemiyor! Ve hikaye asıl şimdi başlıyor.

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

Kolay kolay neşesini kaybetmeyen Selvi, Tam hayatının aşkına kavuşmuşken, avucunu yalamak zorunda kalır. Gene de pes etmez, Ona göre imkansız diye bir şey henüz dünya üzerinde icat edilmemiştir... Gamsızlığıyla nam salmış Uğur, Uzun birlikteliklerden haz almadığı gibi, bağlanma probleminden muzdarip. Ebeveynlerin evlilik baskısından köşe bucak kaçarken, kalıcı bir çözüm bulmak derdine düşmüştür... Yaramaz Selvi ve somurtkan Uğur böceğinin, eğlenceli, bir o kadar da akıllara zarar Hikâyesi...

Uzun bir aradan sonra yeni bir hikaye. Çevremizdeki kişileri doğru yorumluyor, onları iyi analiz edebiliyor muyuz? Yoksa gösterilen kadarıyla mı yetiniyoruz? Büyük kararlar verip yeniden başlayabiliyor muyuz? Eski hataları tekrarlama ihtimalimiz ne? Aşka kapılar kapatıldığında hayat gülümsüyor mu bize? Açtığın kapının ardında aşk bekliyor olabilir mi? Yeni yıla yeni bir hikaye ile merhaba diyelim. Yeni başlangıçlar hepimize yüreğimizdeki güzellikleri getirsin.

Bir avuç kimsesiz çocuğu, bir mahalle saklamıştı her türlü tehlikeden. Yıllar önce dostunu kaybeden Kurtaran, nihayet mahallesine dönmüştür. Ancak hiçbir şey giderken bıraktığı gibi değildir. Özellikle de sevdaya olan inancı ve yüreği... Geride bıraktığı dostlarından bir aile kurmaya ve hayata yeniden tutunmaya çalışırken, kaçtığı bu mahallede aslında hayatını değiştirecek kadınla tanışır. Birbirlerine düşman olan ama birbirini deli gibi seven iki insan... Kocaman bir dost ailesi... Küçücük bir mahalle... Kaynayan dedikodu kazanları... Yoksulluğun kıyısında yeşeren hayatlar... Bizden, içimizden bir hikâye...