Askeri | Romantik | Psikoloji * Gizli Bir Teşkilat * Planlı Bir Soygun * Alfa ve Kelebeği MİT'e bağlı KİT'in lideri olan Alfa, kendisine verilen görevin tüm hayatını değiştireceğini hissetmişti. Görev basitti. Ünlü iş adamı Kadir Alacalı'nın evindeki kasadan teröre finansman sağlanan belgeleri (ç)almak Teorikte basit olan bu görev, pratiğe dönüştüğünde çok büyük bir kaosla sonuçlanacaktı. Çünkü soygunu Alacalı'nın kızı üzerinden gerçekleştirmesi emredilmişti. Yıllar önce ölümden kurtardığı ve görev için geçirdikleri kısa vakitte etkilendiği Hilal üzerinden... Vatanı ve kalbi arasında kalan Yüzbaşı Alfa hangi sevdasını seçecekti? Peki ya her şeyden bihaber olan Hilal, oynanan tüm bu oyunu öğrendiğinde neler yapacaktı? Cevapsız kalan tüm Sorular'ınızın cevabını öğrenmek için buyurun Cevapsız Sorular'a 🦋 => Bu kitaptaki kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur! <= Kapak Tasarımı; Wattpad= DacyGazelle İnstagram= dacygazelle

🏆 Wattpad Romence TR'de "Aşkı Enlerde Yaşayanlar" Listesinde 🏆 Annesi ve babası öldükten sonra ailesinin en yakın arkadaşları tarafından evlatlık olarak alınan Eylül, ansızın onu evinin önünde ilk defa gördüğü adam tarafından gece vakti kaçırılır. Eylül başına geleceklerinden habersizken onu kaçıran adam ise her şeyden haberdardır. Ailesi tarafından istenmeyen Vera Çelebi, Eylül'e gitgide aşık olur ve koruyucu ailesinden korumak isterken hiç beklemediği bir anda en yakın arkadaşı tarafından sırtından bıçaklanır. Vera hayatta en güvendiği noktadan vurulduğunda arkadaşına karşı bir daha eskisi kadar naif davranmaz. Eylül ve kendisi için savaşmaya başlar. * İhtiras: aşırı, güçlü istek, tutku anlamındadır. Yayım Tarihi: 04/01/2021🤍 Bitiş Tarihi: 15/06/2022 🤍 KAPAK YAPIMI BANA AİTTİR.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Nefes alış verişlerim gittikçe azalırken gözlerimin karardığını hissettim. Ağzıma dayanan astım ilacımı hissederken dudaklarımı araladım. Derin bir nefes çektiğimde gözlerimi yavaşça açtım. Gözlerim koyu gözleriyle buluştu. Boynuna sarılıp göz yaşlarımı akıtmaya devam ettim. O her zaman ki gibi ellerini saçlarımda gezdirmeye başladı. Kendinden emin çıkan sesiyle kulağıma doğru fısıldadı. "Sana söz güzelim canını yakan herkesin canını alacağım."

#tamamlandı. Merakla arkamı döndüğümde koridorun ortasında onu gördüm. Gözlerim ardına kadar açılırken dudaklarımda aralandı. Gözlerim, benimkinin aynısı gözlerine kaydı. Oradan saçlarına, burnuna yanaklarına, dudaklarına, her bir uzvuna uzun uzun baktım. Aynaya bakıyormuşum gibi hissettim. Diyar bana benzemiyordu Diyar bendi sanki. Biz bir birimize tıpatıp benziyorduk. Bu kadar benzeyeceğimizi düşünmemiştim. Onunla benim aramdaki tek fark çenesinin altındaki siyah küçük bir bendi. Dikkatli bakmadığın sürece belli bile olmuyor. Boylarımız, kilomuz bile neredeyse aynı. Oda beni dikkatle inceliyordu. Ne diyeceğimi bilemedim. İkimizde konuşamadık. Asonsörün sesiyle başımı kısa bir an çevirdim. Asansörden inen 4 erkek de Diyar ve bana dikkatle baktılar. Ayrı ayrı görmüşlerdi ama onlarda ilk defa yan yana görüyorlardı. Tıpkı bizim bir birimizi ilk defa gördüğümüz gibi. (Wattpad'de bu isimdeki ilk kitaptır .)

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

© Telif hakkı yazara aittir. "Neden ismin Mihrimah değilde Mihrima?" Bu sorduğu soruyla birlikte kafamı sağ tarafa çevirdim. Şaşırmıştım açıkçası. Hele de bu Melih olunca normaldi yani. Ben ona o da karanlığın hüküm sürdüğü, sadece ayın varlığını gösterdiği gökyüzüne bakıyordu. "Aslında adım Mihrimah fakat babam nüfus müdürlüğünde Mihrima olarak yazdırmış." dedim ve onun baktığı yere, gökyüzüne baktım. "Anlamı ne?" bu soru, beklemediğim yerden gelmişti. "Bilmem...hiç araştırmadım. Babam, güzel anlamı olduğunu söyler." "Güneş ve ay" "Hıh?" hıh nedir Mihrima. "İsminin anlamı... Güneş ve ay" şuan suskunluk heryerimi esir almıştı. Düşünün kalbimin attığından bile emin değilim. Öyle bir sessizlikti içimdeki. Cidden bunları söyleyen Melih miydi? ". İnsanlar isimlerinin anlamı gibidirler derdi babaannem. On yıl sonra bu sözü şimdi, daha yeni anladım." inanmayacaksınız ama bunları söyleyen gerçekten de Melih 'ti. Not : HİKAYENİN HERHANGİ BİR YERİNDEN ÇALINTI OLURSA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

"Ben seni istiyorum Almira Tanyel, sen anlamaktan kaçsanda ben bağırmaktan çekinmeyeceğim." Yüzü yüzüme eğilirken tuttuğu bileklerimi başımın üstünde sabitledi. Yüreğim yerinden çıkacak gibiydi, sanki rüyaların en güzelindeydim. Aklımsa benden nefret ediyordu çünkü büyük bir ihanetin pençesine atlamıştım. "Benimle olmanı istiyorum, her saniye yanımda olmanı istiyorum." Dudakları yüzüme dokundu, çenemi öptü. Burnu boynumda kendine küçük bir çizgi oluşturdu. "Hiçbir şeyi bu kadar istemedim." * *İlk birkaç bölümü dışında texting değildir.

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.