Gözyaşım bile kirpiklerimde asılı kalmış, düşmeyi reddederken ben bu durumu kendime nasıl yedirebilirdim bilmiyorum. Boş bir parkta, dün gece yağan yağmurun ıslaklığını taşıyan bir bankta başım Nisan'ın omzunda oldukça aciz görünüyor olmalıydım. Görünmesem bile öyleydi ya durumum, acizdim.Karşımdaki manzara bana zevk vermiyordu, bana verdiği tek şey amansız bir acıydı. Yine de gözlerimi alamıyordum. "Küp Şeker hadi kalkalım buradan. Hasta olunca hiç bir şey düzelmeyecek." "Belki de çok ağır zatürre geçirip ölürüm." Dedim sesimdeki acının aksine dalga geçiyordum. O kadar kolay kurtulamayacağımı biliyordum. Nisan "Allah korusun. Anlamıyorum. Daha önce de Poyraz'ın sevgilisi oldu. İlk kez olan bir şey değil ki bu. Neden bu kadar yıkıldın?" Diyince karşımızdaki Poyraz ve çok değerli sevgilisine daha da dikkatli baktım. Onların bizden haberleri yoktu. Gerçi Poyraz'ın benden ne zaman haberi olmuştu ki. Onun için kız kardeşten öteye ne zaman ge çebilmiştim? "İlk kez." Diye mırıldandım. "İlk kez Poyraz birini bana karşı savundu, haklı olmama rağmen Nisan. İlk defa bize yalan söyledi. İlk defa onun birine olan hislerini ben bile hissedebiliyorum ve en önemlisi ilk defa ona bakınca kalbim hızlanacağına duracakmış gibi oluyor Nisan. İlk defa kendimi küp şeker gibi değil de şeker yapılan pancarın posası gibi hissediyorum." 💧💧💧💧💧💧💧 *Ben aslında sadece bu grubu değil, kendimi de terk ediyorum. Tüm anılarım siz doluyken bu terk ediş o kadar da kolay olmayacak farkındayım ama ne yapabilirim ki? Anılar acılarımı körüklerken, içimdeki yangın git gide büyürken yaşamaya başka nasıl devam edebilirim? Tüm hayatımı sana kurmuşken, senin başkası için atan kalbini nasıl sevmeye devam ederim?* Tüm hakları saklıdır.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Kimsin sen?" titreyen sadece sesim değildi artık bedenimde aynı şekilde titriyordu. Karşımda ki adam gözlerimin içine bakarken ben korkuyla ona adım bile atamıyordum. "Açıklayacağım ama şimdi değil." demesiyle kaşlarımı kaldırıp göğsünden ittim. Hareket dahi etmezken bana üzgünlükle baktı. Acıyordu bana! "Ne demek şimdi değil ya? Ne zaman?" ne zaman söyleyecekti bana? "Senin için, bizim için bunu şimdi. yapamam Aleda. Anla beni lütfen." yalvarır gibi çıkan sesiyle gözlerimi kapatıp açtım. O beni anlamıyordu! "Sakın bir daha bana yaklaşmayın hocam!" bağırarak oradan uzaklaştım. Bağıran bedenim değil ruhumdu. Hiç bir şeyi hatırlamayan beynimdi. Her şeyi hisseden kalbimdi. Karşımda ki adam benim hocamdı. Öğretmenimdi. Sahi gerçekten kimdi o?

" Seninle evlenmeyeceğim" "O zaman baban olacak o soysuzun ölümünü izle" dedi Ben daha cevap veremeden cebindeki telefonunu çıkarıp birini aradı. Telefon açılınca hopörlere verdi. Odayı tiz bir kadın sesi doldurmuştu. "Alo efendim" "Her sey hazır mı?" diye sordu kadına. Ne hazır mı? "Evet efendim. Birazdan Poyraz beyin kahvesini götüreceğim. Emrettiğiniz gibi zehiri kahvesine koydum. " dedi. Kadının söyledikleriyle vücudumdaki tüm kan çekildi. Ne diyordu bu kadın? Babamı mı zehirleyecekti? "Hayır yapma , lütfen " dedim. Ağlamaya başlamıştım. Bana bakıp telefona bekle dedi. "Evlenmemize karşılık baban Tutku . Açık ve net.." dedi gayet ciddi bir şekilde "Ben evlenemem" dedim "Tamam öyleyse " diyerek telefona yöneldi. "Aslı " dediğinde kadın "evet efendim" dedi. "Nerede kalmıştık. Hah götür kahveyi. Bakalım tüm organları yanınca nasıl hissedecek o soysuz" dedi Bana dönüp "Tüm organları yavaş yavaş yanacak ağzından burnundan gözlerinden kan gelecek yine de ölmeyecek. Ölmek için yalvaracak ama saatlerce bu acıyı çekip ölmeyecek " dedi. Şimdi hıçkırarak ağlıyordum. "Dur..dur onu lü..tfen " dedim "Evliliğimiz gerçek olacak. Karım olacaksın. Yada babanın acı içinde ölümünü İZLE " dedi. "A..anlaşma" dedim. "Anlaşma yok gerçek evlilik olacak " dedi. Bu sırada kadının sesi duyuldu. "Kapının önündeyim efendim. İşim bitince videoyu size mesaj atarım" dedi "Hayırrrrrr " diye bağırdım. "Durdur onu. Tamam kabul ediyorum" dedim. "Kabul ediyor musun? Gerçek bir evlilik diyorum?" dedi "Ta.. Tamam durdur onu lütfen. Kabul ediyorum"

"Asla!" dediklerimiz vardı hayatta ama bazen bir olay yaşanabiliyor ve bize tüm "asla"larımızı unutturabiliyordu. Tüm hayatımız değişiyordu. Benimkisi de öyleydi. Öyle ki şu anda kapısının önünde bulunduğum stadyum bana çok uzaktı. Hatta aşık olduğum takıma ihanet ediyormuş gibi hissediyordum. Ama bazen bir neden uğruna farklılıklar yaşayabiliyorduk. İşte bir adam için Trabzondaydım. Bir futbolcu uğruna Akyazıdaydım. Sarının yanındaki kırmızıya aşık olan ben vardım bir tarafta, diğer tarafta ise bordonun yanındaki maviye gönül vermiş o. Bu zıtlıklara katlanmamızı sağlayan ise tek bir şey vardı: Birbirimize olan sevgimiz. "Türk Telekom Arena'ya vip gitmek isterken Medical Park Stadyumu'na özel davetli olarak gitme şoku." # 250621 📍 170322 📌

TÜM KİTAP + İKİNCİ KİTAP YAYINDA!

Zorba bir adamla sevimli kızın ilişkisi nasıl olabilirdi? Ortaya karmaşık, ama bir o kadar da tatlı bir görünüm oluyor aslında. Diğer taraf uzlaşmayı seçerken diğer taraf burnunun dikine giderken nasıl bir aşk doğabilirdi? Biri soğuk, dışarıdan acıması olmayan, sert bir biçimde insanların yüzüne bakıp tüylerini diken diken eden ama bir o kadar da dayanılmaz karizmatikliği olan bir adam, diğeri ona dünyayı sevdirmek için resmen özenle yaratılıp ona sunulmuş sevimli bir kızdı? Sevecen, yapılan kötülüğü unutmasa bile vicdanı sızlayan, herkese gülümseyip insanların içindeki çiçeği açtıran bir kızdı. Peki bu kız, o adamın da içindeki dikenleri söküp çiçekler açtırabilecek miydi? Onu herşeye rağmen gülümsetebilecek miydi? Sevmeyi ve sevilmeyi öğretebilecek miydi? 🌸 Aşkın En Güzel Yanı, Onu Sevmekti. - Dalyan Karaoğlu - 🌸 Ona, Dünya'yı sevdirmeye başladıkça, sevmeyi ve sevilmeyi öğretmeye çalıştığımda o ben zıt olsak da, farkında olmadan sevmiştim. - Ela Elmas - 🌸 Başlangıç Tarihi = 20 / 01 / 2019 Bitiş Tarihi = 10 / 05 / 2019 🌸

🍀Tamamlandı Eğlenceli bir ailede büyüyen Karadenizli bir genç kadın, Gözde Gündoğdu. ~Bir yanı Melek misali olumlu.. ~Bir yanı Şeytan misali olumsuz.. Hayatı boyunca şans kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeyen, tam şanslıyım dediği anda muhakkak bir hayal kırıklığı yaşayan, hatta şans kelimesini sözlükte dâhi baksa bulamayacak olan Gözde, sonunda yıllardır beklediği Şansı ile hiç ummadığı ve hayal dahi edemediği bir yerde karşılaşır.. Peri masallarının o tozlu pembe düşlerine takılıp, gerçek hayatın maviliğine düşerken aslında fırsat tamda ovarlokçu gibi ayağına denk gelir.. Ve Gözde bu şansını en iyi şekilde değerlendirirken, dostlarının da bu durumdan payını almalarına Büyük bir katkı sağlar ! Eğlenceli ve Macera dolu bu hikaye, Gözde'nin yaramaz ve vurdumduymaz erkek kardeşleriyle birlikte daha bir eğlenceli ve tadından yenmez bir Aşk hikayesine dönüşüverir. Dip Not/ Lütfen bu kitapta geçen tüm erkek karakterlere ve özellikle de Tekin'e aşık olmaya hazırlıklı olun ❣️ HayalperestAnka // ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ KİTABIN İÇİNDE ÖZENLE ÇİZİLMİŞ KOMİK VE ANLAMLI KARİKATÜRLER BULUNMAKTADIR 😈😇 💫 2021 Eylül / Kitap olarak çıktı 💫 2022 Temmuz / Tekrar Wattpadde yayınlandı UYARI❗( BASILI ESER ) KİTABIM TAMAMEN KENDİ ŞAHSIMA VE HAYALPEREST RUHUMA AİTTİR. KİTABIN ÇALINMASI VE KOPYALANMASI TAKTİRDE YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULUR !

Yüsra, ömründe ilk kez ağabeyinden gizli bir yola gitti. Üstelik, oldukça riskli bir yola... Görev icabı sınırda bulunan askerlere yardım eli olmak için yazdığı dilekçe kabul edildi. Yüsra, ilk görev yeri olarak sınıra komşu bir köyde, askerlerin daimi Hekimi olmak için göreve başladı. Tozpembe iyilik hayalleri buraya kadardı. Vahşeti, sefaleti ve savaşın en derin yaralarını ilk elden tecrübe etti. Ayrıca kader onun önüne burada, seneler önce ağabeyi tarafından reddedilen adamı da çıkardı. Şimdi genç bir çocuk değildi. Yüsra'ya hiç ama hiç aşık değildi. Affedici değildi. O merhamet dolu çocuk gitmiş, yerine savaş yaralarıyla dolu, ondan ve tüm insanlıktan nefret eden Assubay Tugay kalmıştı. Ayrıca, Yüsra'yı yakınında istemiyordu. Onu bu görevden men etmek için tüm silahlarını kuşanıyordu...

Böğürtlen dikenler arasında yetişen nadide bir meyvedir. Dikenler arasından türlü zorluklarla sahip olursunuz onun lezzetine. İnsan umut ettikçe yaşardı. Ecrin'in tek dayanağı umuduydu. Ama öyle bir gün geldi ki... "Herkes benden umudu kestiğinde ben sana tutundum. Ama sen bugün benim umudumu öldürdün Yağız!"