《2019 Fantastik #2 》 Bundan uzun zaman önce, büyük bir krallığın küçük bir köyünde başladı hikayemiz. Dünya yeni âşıkları tarihe kazırken şiirler yazıldı, şarkılar okundu, destanlar yazıldı. Kızıl saçlı bir melek ve güçlü şövalyenin hikayesi güzel hikayelere konu oldu. Ama bunlar ne kadar doğru? Ölümsüz şövalye, sevdiği meleğini gözleri önünde kaybetse, ölememenin verdiği azap kalbine ne kadar işler? Peki ya sevdiği kadın asırlar sonra tekrar doğsa? Farklı bir aileden, farklı bir isimle ama aynı kızıl saçlar ve aynı ruh... Ama ben hatırlamıyorum, ne onu, ne de asıl geçmişimi. Peki ikimiz aynı gün, aynı yerde, aynı saatte tekrar buluşursak? Sanırım bu, yarım kalan hikayemizin devam edeceğini söylüyor. Peki ya siz bu maceraya hazır mısınız? NOT: REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTİR.

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

17. yaş gününde Melisa, ailesi hakkında öğrendiği gerçekle ne yapacağını bilemez ve bir süreliğine İstanbul'dan İzmir'e giderek ablasıyla yaşamaya karar verir. Her şeyin daha iyi olacağını sanan genç kız, okulda karşılaştığı zorluklar karşısında ne yapacaktır? Genç Kız Edebiyatı #1 Genç Kız Edebiyatı #2 Genç Kız Edebiyatı #3 Her gün bir mücadeledir. ~31.08.2017 🥀 Bu kitap, 12.yaşıma ithaf edilmiştir. Kapak Tasarımı: @csnaber

Ben...ben kimim bilmiyorum. Bir katil, bir düşman, bir dost...hepsi olabilirim. Kendimle ilgili bildiğim tek şey çok büyük bir hata yaptığımdı. Geçmişimi unuttum, kardeşim dediğim insanları onlar bana ulaşmaya çalışırken yaraladım... çok kötü yaraladım. Geçmişimi hatırlarken de bir katil oldum... Şimdi ne mi yapıyorum? Beni kendimi tanımak ve kendimle ilgili bilinmezlikten kurtulmak için bilinmezliğe gidiyorum. Ne zaman sevdiklerime ulaşacağımı bilmeden... ------ O bir dosttu. Unuttu. Düşman oldu yaraladı. Hatırladı. Yaralandı. Şimdi ise sadece rüyalarına dayanarak bir bilinmeze ilerliyor. Bu kimin mi hikayesi? Bu bir Kötü' nün hikayesi... geçmişini unutan bir kötünün... Kapak tasarımı:@dreamersgraphics Yayınlandı: 6 Ağustos 2017 Tamamlandı:27 Mayıs 2020

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Elindeki tek şey güzellik olan bir kız... Kızımıza çirkin diyen bir erkek... Kızımız inatçı. Güzel olduğunu kabul ettirmek zorunda ama bilmediği bir şey var. Erkek de aynı oranda inatçı. İnatçı olmasının ise sebebi var... Kızımız güzel olduğunu kabul ettirecek mi dersiniz?

Annem, gizemli bir sesle, "Bir anlaşma yapalım mı? Anne kız anlaşması, ufak bir kalp ortaklığı..." dedi usulca. Merakla döndüm anneme ve ışıldayan gözlerimi diktim üzerine, "Neden ortaklık yapacağız ki? Hem babam bir şeyler çevirdiğimizi hemen anlar," dedim gözlerimi devirirken. "Birincisi güzel kızım, ben istemezsem baban fark etmez bile, neden biliyor musun? Çünkü ben ortalığı gayet iyi toparlayabilirim," dedikten sonra yatakta oturur konuma geldi ve ekledi, "Kalbinin mutlulukla çarpmasını sağlayacak, kalp ortaklığı yapacağız tabi istersen..." Bende hemen aynı şekilde toparladım kendimi ve bağdaş kurup oturdum. "İlgimi nasıl çekeceğini biliyorsun Esintoş hanım..." "Var öyle yeteneklerim, Elistoş hanım," dedi keyifle gülerken. "Eee plan ne?" diye sordu hevesle ve merakla... Gizemli bakışlarımı üzerime dikti, "Öncelikle bu kalp ortaklığını kabul ediyor musun onu söyle?" * "Şu halinden anladığım kadarıyla, kalp ortaklığını kabul ediyorsun, doğru karar meleğim," dedikten sonra tebessümle yanaklarımı öpüp sıkıca sarıldı. Saçlarımdan derin bir nefes alıp, "Bu son, bundan sonra ağlamak yok! Artık Anne kız dayanışması var, el ele verip o Yaman efendinin aklını başına getireceğiz. Şimdi git, elini yüzünü yıka bakalım, entrikam geldi!" dedi coşkulu çıkan sesiyle. * Annem, "Neymiş sloganımız meleğim," dedi kendinden emin bir tavırla. Işıldayan gözlerimle ve özgüvenle baktım, "O Yaman, buraya gelecek!" deyip sloganımızı dile getirdim. Yaman Buraya Tam Yanıma Gelecek Hem de Tüm Kalbiyle! İşte O Kadar...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."