"Bana o bakışlarınızı atmayın Bay Min" Bakışlarını daha çok yoğunlaştırırken bir kenara attığı Moonlight'ın homurdanmalarını duyuyordum. Bu beni mutlu etmişti, o lanet kediyle tam 3 senedir gelin ve kayınvalde gibi atışıyorduk. "Ama Jennduikee benim sana ihtiyacımm var, benim minik ve ponçik kalbimi kırıcakmısın?" "Kaç yüzyıldır yaşıyan adamsınız Bay Min bu çocuksu halleriniz size yakışıyormu?" Tek kaşını kaldırdı ve göğsünü gererek konuştu. "Bazen buz gibi soğuk bir maço erkek olabilirim ama bazen de..." Az önceki haline saniyeler içinde büründü ve dizlerinin üstünde yürüyerek kollarını bacaklarıma doladı. "Küçücük kalpli ponçik bir çocuk olabiliyorum Jennie" Başımı geriye doğru atarken lanet ettim, şu yüze hayır diyemiyordum. "Tamam yardım edi-" Hızlıca benden ayrıldı ve klasik sevinç danslarını yapıp tuhaf tuhaf sesler çıkarmaya başladı. İşte onunla tanıştığımdan beri hayatım böyleydi. Deli bir cadı olan Yoongi, sinsi bir kedi olan Moonlight ve ben zavallı sindirella olan Jennie Kim.

Hiç aldatıldıktan sonra o kişiyle yıllar sonra karşılaştınız mı? Bir gün iş başvurusuna giden jennie işe alınarak yıllardır görüşmediği eski sevgilisi yoongi ile karşılaşır. Ve aşkları yeniden doğar...

"İhanet senin elinden hiç bu kadar güzel olmamıştı Silahşör'ün kızı" Jennie kelimeler altında ezilirken dolan gözlerini saklamaya çalıştı. Önüne gelen saçlar ona yardımcı oluyordu ama karşısında ki adam onu görebiliyordu. Adamın üstüne bir ağarlık çökmüştü, sevdiği kadının elinden öldürülmek güzel bir ölüm seçimiydi. Ama o kadın da onu öldürememişti, yapamamıştı ve şimdi tam karşısında duruyordu. Bütün zayıflıkları ile karşısındaydı, bütün gizli hisleri ile, kendisine olan gizli nefreti, gizli aşkı, gizli tutkusu, gizli olan her duygusu ile karşısındaydı. Yoongi silahşör'ün kızını ilk defa tamamen çıplak hali ile görüyordu, belki de son görüşüydü. Hayatı boyunca hissettiği bütün duygularını genç vücudun da olan yaşlı kalbe hapsetmişti ama bu ihaneti hapsedicek zindanı yoktu. O bir kral'dı zayıflıklardan yoksun olması gerekiyordu, onunla tanışana kadar öyleydi. Ama silahşörün kızı onun zayıflığı olmuştu. Babası ona her zaman bir kralın zayıflığı onun ölümüne sebeb olur derdi, bu konu da haklıydı. Zayıflığı onun ölüme sebeb oluyordu. Jennie yanaklarından akan yaşları elleri ile silerken arkasını döndü ve hıçkırıklarında ki acıyı sevdiği adamın duymasını umdu. Hissettiklerini anlaması umdu, ondan vazgeçmek istemiyordu ama bu ihanetten sonra onun yüzüne dahi bakamazdı. Hayatın da ilk defa utanma hissini yaşadı, yaptığı şeyden utanıyordu, sevdiği adam'a onu sevdiğini haykırmaktan utanıyordu. Hıçkırıkları gece'ye karışırken sevdiği adamın kalp kırıklarını duyabiliyordu aynı kendi kalbinden gelen sesleri duyduğu gibi.

○ Jennie çığlık atmak istiyordu ama bunu yapamadı, onu itmek yeniden saldırmak istiyordu ama geçirdiği şok buna engel oluyordu. Yoongi onun dudaklarına küçük bir öpücük kondurduktan sonra kulağına doğru eğildi âdeta ölümü fısıldayarak konuştu. "Senin ölene kadar yanında olacağımı söylemiştim Jennie, ve ben sözümü tutan bir adamım" __ @_nightmaria bu fanfic'in yazarı artık bu hesaptadır.

Gir ve gör

"Bazı ruhlar önceden aşinadır birbirine" Haberin yoktu. O ıssız çatı katında yaralarını sessiz geceye serdiğin her an sevişiyordu ruhlarımız. Savunmasız bir melek gibi açardın yaralarını geceye. Gözyaşların yüreğime otururdu. Gözyaşların yazardı öykümüzü. Haberin yoktu kanatsız melek, sen yalnızlığınla dertleşirken o ıssız gecelerde kalbim kalbini kolları arasına alıp sarıyordu.

...Şansın... ...Gücü...... ...Yetmez......

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

"Sana Agust D yada Suga diye seslenmek istemiyorum, gerçek ismini söyle" Soğuk bakışlarını bana atarken fransız sigarasını pembe dudaklarına götürdü. Duman etrafa yayılırken ondan bir adım uzaklaştım. Sigara kokusu beni rahatsız ediyordu. "Sana ismimi lazım olduğu zaman söyliyeceğim" Bıkkınca nefesimi dışarı üfledim ve sarsak adımlarla ilerlemeye başladım. Arkamdan geldiğini hissedebiliyordum. Benden hoşlanmamasına rağmen neden her zaman beni koruyup arkamdan geliyordu bilmiyordum, ama beni her seferinde kendine daha çok çekiyordu. Adım seslerinin durması ile ona doğru döndüm. Sigarasını yere attı ve soğuk bir ses ile konuştu. "Bana yaklaşma Jennie, mutsuz olursun" Arkasını dönüp az önce çıktığımız cehenneme doğru ilerledi. Gözlerimin fazla doluluğu taşıyamayınca kendini serbest bıraktı. Ve sol gözümden bir damla çene çizgimi takip ederek aşağı indi. Benim ise tek yapabildiğim yere attığı sigarayı botum ile ezmek oldu.

"Eğer bunu yaparsan mutlu olacaksın Jennie" Yoongi, uçurumun kenarına gelmiş olan kıza güç verdi. Jennie'nin bir kaç kelimeye daha ihtiyacı vardı ki elinde ki jileti bileğine geçirebilmesi için. Jennie'nin göğsü hızla inip kalkarken göz yaşları yüzünden su dolu küvete düşüyordu. Elleri titriyordu, ölüme bir hareketi ile gidebilirdi ama o ölmek istemiyordu. Bu kadar erken pes etmek istemiyordu, Yoongi'nin onu kandırmasını izlemek istemiyordu o aptal değil di lakin bu yaşadıklarından sonra yaşayamazdı. Ölü bir ruh gibi etrafta gezineceğine ölmeyi tercih ediyordu. Titrek alışverişleri banyo da yankılanırken Yoongi dayandığı kapı pervazından çekilip yüzünde ki şeytani gülümseme ile küvetin önünde diz çöktü. İşaret parmağını Jennie'nin bileğine götürüp bir çizgi çekti. "Tam burdan Jennie, bu ızdıraptan kurtulman için derin bir çizgi...senin çiziminde iyi doğru çizgiyi şaşırmadan düz bir şekilde çizersin değil mi?" Jennie korkan bakışları ile kırmızı gözleri ile ona delici bir şekilde bakan çocuğa baktı. Nasıl bu hale gelmişti? Nasıl küçük bir hata ile bütün hayatı tamamen mahfolabildi? Jennie derin bir nefes aldı, jileti kesiceği yere dayarken nefesi her seferinde daha çok hızlanıyor ve göz yaşları akarken hıçkırıkları yükseliyordu. Yoongi dudaklarını kızın dudaklarına bastırdı ve elleri ile göz yaşlarını silerken konuştu. "Ağlamaya devam et Jennie, aynı bir zamanlar benim yaptığım gibi"