"Kaç estağfirullah kurtarır ziyanda kalmış hâlimizi, şükürler aldığımız nefese dahi yetmezken?"

Genç bir kızın Rabbine kavuşması ve kaderindeki kişiyi arayışı...

Ahlâksız bir toplumun içinde nice ahlâk gülleri vardı Hâyâ gibi...

Ansızın bir fırtına başladı, tüm gerçekler saklandığı yerden çıkıp onların üzerine devrildi. Hikâyelerinin mürekkeple değil, kanla yazıldığını fark ettiklerinde çoktan kayıplar vermeye başlamışlardı. Mihrinaz Akşahin, geçmişinin kanlı pençesini ensesinde hissetmesine gerek kalmadan, çoktan dedesi tarafından şehirden uzaklaştırılmıştı. Fakat her gece gördüğü düş hâlâ onu takip ediyordu. Zamir Hancıoğlu, rüyalarla ulaşabildiği kadını korumak için onu gölge gibi takip eden adamın ta kendisiydi. O kapalı bir kutuydu ve anahtarı kaybolmuştu. Geçmişin pençesi onları yakaladığında ruhları kirlenecek, derin kuyulara atılmış günahlar gün yüzüne çıkacaktı. Suçların bedeli ödenmeye başladığında ise geçmiş geleceği acımasızca kamçılayacaktı. "Kirpikleri daima ıslak olan küçük kız, seni iyileştirmek bana borç olsun." Fakat iyileştiremedi beni. Tüm geçmişimi bıçak hâline getirip o bıçağı tam göğsüme sapladı.

En güzeli başkasının olsun hayırlısı benim... Dualarımın vazgeçilmez cümlesiydi şükürler olsun ki sonunda hayırlı oldu herşey... (iyi okumalar)

tesetturlu bir kızın imtihanı...

...Hakikaten onlar, Rablerine inanmış gençlerdi... Kehf 13 🌸🌸🌸🌸 "Kardeşime söz verdiğin yüzüğü almadan olmaz. " derken hala gülüyordu. Ellerimi açıp "Ya Rab Hamdolsun sana binlerce kez Hamdolsun." dedim.

Allah tarafından bir nimet olarak kalplere sevgiyi ve muhabbeti koymuştur. Gerçek olan ve ebedi olan tek bir Aşk vardır oda Allah'a olan aşktır. Diğer sevgiler ise onun rızasına uygun olduğu sürece değer kazanır. Onun razı olmadığı sevgiler ahirette pişmanlık olacaktır.

Asıl yürekler kör olunca görmez insan gerçeği "Evet.. Çünkü biliyordum Zehra, bir kez daha bakarsam yanarım, kül olurum. Nefsime galip gelip bakmadım o zaman, ama ne fayda bir saniye sonra tekrar bakmak istedim sana ve o an anladım ki, senin varlığın bana azap veriyordu. Çünkü ben sana baktıkça yanan bir tek ben olamayacaktım sende benimle yanacaktın." kurduğu her cümlede utancı bir kat daha artıyordu, onun utancının yanında kendi arsızlığıma bir kez daha düşman oldum. " Yusuf.. Ben seni bulmuşken kaybettim. Seninle beraber kendimi de kaybettim. Çünkü ben seni, senden istemiştim.. Ne yazık ki ben seni Allahın izin verdiği güne kadar beklemek istemedim, kendim geleyim sana sende bana gel dedim.. O kadar acizdim işte. O kadar zayıftım işte... "

"Bazı düşüncelerin varlığı okyanusun sonsuzluğunu unutturuyor." '''Deniz Benim Adım Rüveyda Yavaş yavaş, adım adım Önemi yok soyadımın Zaten anlamamış mıydım Kendimi adım adım Hoş, ince, nazik. Adımın anlam karşılığı bunları veriyor. Peki ben kimim? İşte onu adım adım öğrenecektim. Adımın karşılığı gibi adım adım... Cama taş attığımızda kırılması muhtemeldir. Peki dokunduğumuzda acısını hissetmek lüzumlu değil midir? Bakmak ve görmek... ...ve... Bu kadar acı vermemişti. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ KAPAK: bikudusgecesi Teşekkür ederim kardeşim ♥️