İzlerimiz, bunlar bizim kaderimiz ve bizi bırakmayan tek şey kaderlerimizdir. Biz izimizden ibaret değiliz ama izimiz bizden ibaret. Kendimizi buna adadık. Gelecekler, az kaldı... - "Bir karanfil, işte siz oydunuz..." - 07.19 savaş kategorisi #10 Kapak tasarımı: @kairosay

Neith Ailesine varana kadar etrafı tıka basa büyücülerle çevrili... Her şey yolunda gibiydi ta ki Neith doğana kadar. Açıklama kısmını daha sonra düzenleyeceğim :D Ama siz şimdiden Neith'i sevmeye başlayabilirsiniz. :)

Yasaklı Kanat Serisinin 2. Kitabıdır. Elizya artık gücünün farkına varıyor. Kendini keşfetmek hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı. Artık daha büyük savaşlar ve tehlikeler onu bekliyor. O dünyanın en güçlü vampiriyle başa çıkmayı başardı. Ancak gerçek düşmanıyla daha karşılaşmadı. Artık daha rahatlayacağını düşündü. Yanıldı, hem de çok yanıldı. Yeni düşmanları daha acımasız ve vahşetle dolu. Kara Kanatlar'la savaşmak için hazır mı? Yavaş yavaş bu sorunun cevabını alacak. Elizya'nın geçmişi ve geleceği sırlar örtülü ve o bu sırları çıkarmak için elinden geleni yapmaya hazır. Zaman az ve onun yok etmesi gereken düşmanlar, engeller var. Artık onun hayatta kalması neredeyse imkansız... Elizya bunu başarırken bir sürü şey keşfedecek. Mesela dünyanın onun bildiğinden daha farklı olduğu gibi. Eskiden onun alevle doğmasını izledik. Şimdi anahtarınız var. Kasayı açın ve onun sırlarını keşfedin. Sırları onunla beraber ortaya çıkaralım. O kendisini keşfederken yanındaydık; şimdi onun sırları açığa çıkarırken ve intikamını alırken, arkasında olup olan biteni yaşayacağız. Hadi onunla beraber gökyüzünde uçup sırları arayalım... Başlangıç: 08/07/2017 Bitiş: 08/09/2020

16 yaşında bir lise öğrencisi olan Risa.Geceleğin gördüğü ilginç bir rüyayla uyanır, çok saçma olduğunu düşünerek kafasına takmaz.Fakat okullarına -yurda- yeni gelen öğrenci sayesinde hayatı ve gördüğü rüya hakkında ki sır perdesi kalkar.Gizemlerin çözülmesiyle Risa ailesi hakkında ki en büyük gizem'i öğrenir.Annesinin bir kovucu babası'nın ise bir iblis kral olduğunu öğrenir.Tabii tek gerçek bu değildir..Risa'nın kendisi bir iblistir. İblisleri avlayan bir iblis.. ✩ ✩ ✩ Kapak tasarımı KbrTuncel'e aittir...

Önemli not: Birinci kitabı okumayanlar için önemli spoilerlar içerir. Aman dikkat. . . . . Öldüğünde, başkalarının hatıralarında yaşamaya devam edeceğini söylerler. Yani September'a her zaman söylenen buydu. Devamında neyin geleceğini kimse bilemez. Ölümsüzlük mü? Araf'a takılı kalan bir yaşam mı? Veya Cennet- Cehennem mi? September kendini feda ederken olacaklardan habersizdi. Zaman Arafı'na gideceğini ve onu oradan kurtarabileceklerini umuyordu. Beklenilmeyen olaylar yaşanırken Zamancılar bununla baş etmenin bir yolunu bulabilecekler mi? Hiç tahmin edemeyecekleri olaylar zinciri belki de Espozo'ya karşı kazanmalarını sağlayabilir. Adımlarını dikkatli atmak zorundalar.

Başlangıç: 18.06.2007 - Gökyüzü sessizce yırtıldı. Renkler, karanlığı delip geçti. Ve o gece, Vxonya'nın kapısı aralandı. - KEHANETİN YANKISI Tözdiyar: Vxonya Serisi - İlk Kitap

WATTYS 2018 ORİJİNALLER KATEGORİSİ KAZANANI. Okyanusun sonsuz sularında, yüreğinde kutsal bir ateşle var oldu: ölümden. Ölümü yendi, ölümden doğdu ve nihayetinde ölüm oldu. Mühürler açıldı, kilitler kırıldı ve lanet üflendi her ruha. Kıyamet bir masumun çığlıklarıyla gelecekti ve bir zalimin çığlıklarıyla son bulacaktı. Ölüm, ölümü yenmek zorundaydı. Ölüm, ölümsüzlüğü bahşetmek zorundaydı. Ve insan, vazgeçmek zorundaydı en sevdiğinden.

"Hadi birilerine şaka yapalım." Kaşlarımı çattım. "Neden?" diye sordum. Azra sırıtıp, "Çünkü neden olmasın?" dedi. Kaşlarımı kaldırdım. "Nasıl bir şaka? Açıklasana biraz." deyip ona doğru döndüm. "Okuldan birisine işte. Senin tercihine kalmış. Bir şarkı belirliyoruz ve sonra o şarkı sözlerine göre mesaj atıyoruz. Konuşma oradan yürüyor. İstersen bitiyor." dedi. Dudak büzdüm. Aklıma gelen isimle sırıttım. "Yar ben belanın ta kendisiyim." deyip gülmeye başladım.

(Tamamlandı.) Mevsim: Anne, dayanamıyorum. Mevsim: Canım o kadar acıyor ki... Mevsim: Bu koca villada hapsolmuş gibiyim. Mevsim: Babam olacak adam yüzüme bile bakmıyor. Mevsim: Benim ondan nefret ettiğim gibi o da benden nefret ediyor, biliyorum. Mevsim: Herkes benden nefret ediyor. Mevsim: Bilmiyorlar ki ben onları kırdığım için kendimden daha çok nefret ediyorum. Mevsim: Herkes beni berbat biri olarak görüyor. Mevsim: Ben hayat dostumu bulacağım zamanları hayal ediyorum. Mevsim: Olmadığım biriymiş gibi görünmeye çalışırken olduğum kişiyi de kaybediyorum. Mevsim: Canım acıyor, anne. Mevsim: Hani küçükken düşmüştüm bir kere. Mevsim: Kolay kolay ağlamazdım ama o gün canım çok yanmıştı da ağlamıştım. Mevsim: Sen yanıma gelmiştin. Mevsim: Hiçbir kötülüğe sebep olmayan ellerinin arasına almıştın minik ellerimi. Mevsim: Üflemiştin avuç içlerime. Mevsim: Senden biraz daha ilgi görebilmek için belli etmemiştim ama sen üfler üflemez geçmişti acım. Mevsim: Şu anda sen yoksun yanımda. Mevsim: Ben üflesem Mevsim: Geçer mi acım, anne?