Sert, kavgacı, kaba saba, ailesine bile pek gülmeyen bir adam 3 yaşında bir kızı olduğunu öğrenirse ne olur?

Aile,asker kurgusu

"Neden getirdin beni buraya?" Gitmek istedim. Arkamı dönüp ilerleyeceğim sırada eliyle bileğimi tuttu. "Yürü." Emir veren sesine rağmen o an bile dediğini yapabilirdim ama kendime engel olup yapmadım. Peşinden sürükledi beni. Elimle bileğimdeki elini itmek istedim ama başaramadım. Parmakları mengene gibi sarmıştı bileğimi. O kadar hızlı adımlar atıyordu ki koşmak zorunda kalıyordum. Rüzgardan elbisemin etekleri savruluyor diğer elimle eteğimi tutmaya çalışıyordum. Hızlıca avlunun merdivenlerini çıktı. "Biraz yavaş olur musun?" Aldırmadı, daha da hızlı yürüdü. Avluya ulaştığımızda durdu. Aniden durması ile göğsüm sırtına çarptı. Nefes nefese kalmıştım. Savrulan saçlarımı düzelttim. Aşiret toplanmış bütün ağalar bize bakıyordu. Kolumu elinden kurtardım, omzu düşmüş hırkamı düzelttim. "Beni öldürmeleri için mi getirdin buraya?" Sanki etrafta hiçkimse yokmuş gibi sordum ona. Bana bakmadı. Cevapta vermedi. Ağaların içinden biri konuştu. "Ömer Ağa kızı getirmek ile en doğrusunu yaptın. Ölüm fermanı verilmiştir." Gözlerim anında konuşan adama döndü. Diğer ağalarda onaylar gibi başlarını salladılar. Ama o öyle bir şey yaptı ki, herkes şok oldu. "Zerde bundan böyle sözlümdür, Eroğlu aşiretinin gelin ağasıdır, ölüm fermanı düşmüştür." Ağzım açık ona baktım. ### Okuduğunuz töre hikayelerinden farklı bir kurguya sahiptir.

İnsan kendine yetebilir mi? Eğer yalnız olmaya alışıksa gayet yetebilir ama değilse zaman alır. İmkansız değil, yapılabilir şeyler. Zor olan kalabalığın içinde yalnız kalmaya zorlanmak, kendine yetebilmeye zorlanmak. Ben Akşın, sadece Akşın. Kalabalık ailesi içinde yalnızlığa zorlanmış biriyim. Bilinmeyen, görülmeyenim.

<Güzel sevmek üzerine bir hikâye... > - Yaş farkı vardır- Mahalledeki gençler olarak uzak tavırları, suskunluğu, sert mizacı sebebiyle aramızda onun adı "Yaban"dı. Beş yıl sonra mahalleye geri döndüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Özellikle benim için. * (Nisan 2021)

"TAMAMLANDI" ~ "Çok sakarsın Nisa Sağlam." Kaşlarım çatılmıştı. Alakasını anlayamamıştım. "Şu yüreğime nasıl düştün,aklım almıyor." ~ Sıradan bir dadı olarak girdiği evin içinde hissettiği sevgi duygusu Nisa'ya bambaşka kavramları tanıtır. En önemlileri; aşk ve aile... Kerem Arslan,Nisa'ya yüreğini teslim ederken bir de küçük Melek'imiz vardır. Annesiz yaşamını sürdüren Melek'in hayatı,Nisa'nın gelmesiyle adeta renklenir. ~ •Kitap romantizm kategorisinde yazılmıştır ancak aslen romantik-komedi kategorisine uygun bir kitaptır. •Büyük veya küçük,her şeyden ilham alınarak yazılmış olabilir ancak önceden var olan bir ânı direkt buraya aktarmak gibi bir şey söz konusu değildir.

Adem ile Havva yasak elmanın tadına baktıklarında kovuldu cennetten.Yasağın cezbedici güzelliğine kapılıp gönderildi dünya üzerine ve her şeyin,herkesin hikayesi başladı bundan 13,8 milyar yıl önce... Ay dolunay olduğunda,uyanma vaktiydi prensesin.Ona lütfedilen gücüyle kurtaracaktı krallığını ancak aşk işlemişti kanına.Önce ruhu doydu aşkla sonra kalbi.Yalnızlık onun en büyük cezası olduğunda uyanma vakti gelmişti. -Duy beni Allen kızı,ver bana nefesimi. Kalu beladan beri seninim.Yüzündeki o iki çukur olsun mezarım.Beni kalbine sor,sen bilmezsen o bilir beni.Bul seni sen yapan kaybolan yüreğini. -Yolumda yönümde senin olsun,attığım adım sana çıksın,aldığım nefes sen olsun.Bu aciz beden yoluna kul köle olsun.Öyle bir karanlıktayım ki şimdi gözlerim kör kulaklarım sağır.Çırpındıkça daha dipteyim.Ben bulamazsam seni kaybolan yüreğim sen bul beni.. **** İşlenen bir günahtı onlara verilen lütuf.Aşk için yürüdü ve aşk için öldü adamla kadın başka bir zamanda başka bir evrende uyandıklarında aralarındaki aşk bağıydı onları bir arada tutan ve yine aynı bağdı bir araya getiren.

Çaresizlik içinde attı adımını karanlığa kadın.Dudaklarından firar eden arsız soluklar,avuçlarında ürkek bir kuş gibi çırpınan bir kız çocuğu eşlik ediyordu ıssız sokaklarda.Koştu,daha çok koştu bir zamanlar kaçtığı yere şimdi koşarak gidiyordu. Duygudan yoksundu adam.Bakışları da kalbi kadar buzdandı.Tenine dokunan tenle eridi,yandı,yaktı.En sonunda eğilmez adam sevginin büyüklüğüne eğdi başını. Adam acımasızdı,kadın merhametin ta kendisi. Adamın nasırlı avuçları kan kokuyordu,kadının gül bahçesi. Siyah kadar asildi adam,karanlık..Beyaz kadar temizdi kadın güzel. -Sende benim gördüklerimi görecekler diye korkuyorum.Yalnız benim ol,yalnız ben bileyim dudağının kenarındaki o iki çukuru kadın. Sevmeyi bilmeyen bir adamın sevgiyle imtihanı...LÜTUF..

Denizin maviliğinden sıcak kalpli iki insanın hayatına uzanan deli bir aşk romanı... Bir varmış bir yokmuş berrak bir denizin içinde güzel bir deli maviyle, yemeklere fısıldayan havalı bir adam varmış ve bu hikâye denizin tam da ortasında başlamış. Ardı sıra kattığı bavuluyla birlikte yanına bolca aldığı çılgınlıklarıyla yeni hayatı için çıktı yola. Yaşadığı hayal kırıklıkları geriye bırakıp iş hayatı için Atina'ya gelen Sezgi kendini daha ilk günden maviliğin en derinliğinde buluverdi. Kendi hayatından çok başkaları için yaşadığını fark eden Konstantinos için artık hayatını bir savaş meydanından çekip kendi için yaşamayı seçti. Yunanistan'ın en iyi şeflerinden biriydi. En iyisi için daha fazla mücadele ederken mavinin en şanslı tonuna denk geldi. Bu iki insanın yolu tam da denizin ortasında kesişti. Yemek yapmayı çok seven adam, yemek yemeği çok seven kadının en büyük şansı olduğunu düşündü. Hayallerin yaşandığı, aşkların gözlerle konuşulduğu, yemeklerin bolca tüketildiği ve tenlerin sır tanımadan bolca birleştiği bu delilik için hazır olun.