Aslında aklımın almadığı bir hikayem vardı benim. O gün o camiiye girip de onların kutsalı olan ezan sesinden rahatsız olduğumu söylediğimde bana nefret eder gibi bakan o adama günün birinde deli gibi aşık olacağımı bilmiyordum. İşin komik yanı o adam da bunu tahmin dahi edemezdi. Birbirinden ölümüne nefret etmesi gereken, tamamen zıt kutuplarda olan iki insan nasıl olmuş da bir araya gelmişti ki? Dedim ya benim hikayem akıl almaz bir hikayeydi. Dinine sımsıkı bağlanmış olan bir adama aşık olmak zordu. Hele de benim gibi hiçbir dine mensup değilsen daha da zordu. Ama değiyordu. Onun tek bakışıyla karşılaşabilmek bile tüm bu zorluğa değiyordu...

#Spirütüelde 13 "Neden ağlıyorsun, seninde mi çocuğun ölecek?" Dedi gözlerini kırpıştırarak küçük Dilruba. Ne de kolay söylemişti yan tarafında uzanan kadına. Kadın, ölmenin anlamından bir haber olan küçüğe çevirdi yaşlı bakışlarını.. Ve devam etti o küçük.. "Annemde ağlıyordu Dilrubam ölcekmi diyordu babama ama babam birşey söylemedi. Biliyorum bende ölücem yoksa babam hayır derdi." dedi tüm tatlığı ile.. O an derin bir nefes alıp yattığı yataktan doğruldu kadın ve tüm samimiğiyle sarmaladı küçük Dilrubayı... Kim bilebilirdi ki, bu sarılmanın yürekleri birbirine bağlayacağını...

Çocukluğunda onun kahkahaları bastırırdı bütün sesleri. Şimdi ise köşelerde karanlık yerlerde ağlıyordu. Onun için ağlamak bu denli nefret doluyken zihninden geçenleri dökmek neden ilaç gibi geliyordu? "Yollar bize 'Acı' ise Biz 'Dua' ile gidelim" Kitap kapağımın tasarımı firdevsstrk'e aittir.