"Wat zouden jouw laatste woorden zijn als je wist dat je doodging?" Vroeg Hij me die dag. Ik had Hem vreemd aangekeken. "Waar heb je het over?" Had ik lachend gevraagd. Ik snapte niet waarom Hij me dat vroeg. Hij had alleen maar zijn hoofd geschud en was opgestaan en weggelopen. Zelf bleef ik verbaasd achter op het grasveldje achter onze straat waar we woonden. Het was rond 9 uur 's avonds. Hij stelde in die tijd wel vaker van die vreemde vragen. Steeds vaker begon Hij over de dood. Nu begrijp ik dat iets beter, nu ik weet dat Hij er niet meer is, dood, voor de trein gesprongen, vertelden zijn ouders me. --------------------- De hoofdpersoon in dit verhaal heeft het nog steeds moeilijk met het verlies van een belangrijke persoon uit zijn/haar leven. Maar op een dag gebeurt er iets vreemds...