"Niye bu kadar çok anonim istiyosun?" "Sana bir itirafta bulunucam." "Şu ana kadar sevgilin olmamasında etkim var." "Lan ben bi sene boyunca boşuna mı günaha girdim?" "Ne dediğini anlamadım..." "Diyorum ki sevgilim yok diye diğerlerinin arkasından etmediğim laf kalmadı senin yüzünden." Kitap tasarımı şahsıma aittir. İlk başlangıç tarihi/saati 11/03/2018 14.43

"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

Y: küsme ama (16.20) küsersen üzülürüm (16.21) üzülürsem sana dadanırım (16.21) her türlü senden başka bir yere gidemiyorum yahu (16.21)

Çok çok nadir dertlenen bir erkek ve onun derdini almak isteyen anonim bir kız. Onların eğlenceli dünyasına ortak olmak ister misiniz? Öyleyse buyurun, Ketçap ile Mayonezle tanışın! *Wattpad'de yayımlanan Derdimi Alan isimli ilk hikayedir.

boku no hero academia animesinden esinlenmişdir iyi okumalar

SERİNİN BİRİNCİ KİTABIDIR!! -TAMAMLANDI- Bilinmeyen Numara: Bir kere baksana gözlerimin içine, Bilinmeyen Numara: Ki orada hayat bulayım ben. * 05.08.18 tarihinde yayınlanmaya başladı. * *Mey||Texting isimli ilk kitaptır.* 07.11.18 KısaHikaye #2 26.02.19 Romantizm #1 29.08.19 KısaHikaye #1

Etrafta Kaos'un sebep olduğu çığlıklar yankılanırken siyahlara bürünmüş biri duygusuz gözlerle karşısındaki parçalanmış orduları süzüyordu. Sanki hiç bir şey umrunda değilmiş gibi monoton bir ses tonuyla konuşmaya başladı "Zaman kendini yeniden tekrarlarken ben yeniden zamana karşı koymak için tozlarımdan doğdum. Tek görevimi gerçekleştirme yolunda devam ediyorum." Bu cümleler yavaş yavaş etrafta yankılanırken arkasına döndü simsiyah olan gözleri yavaşça koyu bordo bir kırmızının rengini alırken simsiyah olan saçları havada uçuşmaya başladı ve son cümlesini söyleyerek birden yok oldu. "Kaos'un zincirleri yeniden benim ellerimde olacak!"

Vahn atipik bir gençti. Nadir bir mutasyon nedeniyle, kanı insan vücudundaki hastalıkları hedef alma ve saldırma potansiyeline sahipti. Evrensel bir tedavi olarak adlandırılan insanlar statüsünü normların üstüne çıkardılar ve ona "Panacea" sınıflamasını verdiler. Medyada, yeni bir çağda veya insan yaşamında fayda sağlayacak büyük bir kahraman olarak selamlandı. Ancak, perde arkasında işler o kadar parlak değildi. Eşsiz bir birey olarak, Vahn bütün gençliğini, sonsuz miktarda deney yapmak için vücudunu ve kanını kullanarak çeşitli bilim adamları ve araştırma ekipleriyle bir laboratuarda kilitli tuttu. Çektiği acıdaki tek teselli, deneyler arasında kendisine sunulan çeşitli anime ve mangalardı. Sık sık, kendisini kendi dünyasında, sonunda kendi kaderini kontrol eden kahramanı olarak hayal etti. Yıllarca bu arzuyu besledi, 14 yaşına kadar bir organizasyon onu laboratuardan kaçırmaya çalıştığında öldü ... "Sonunda, artık acı çekmek zorunda değilim ..." Bu, Vahn'ın sonsuz kara uçuruma solması gibi son düşüncesiydi. ... "Seni zavallı ruh."

Anonim: Selam güzelim gel atla gezelim.(16.22) Yiğidim: Huh, bu neydi şimdi? (16.24) Yiğidim: Fazla klişe. (16.24) Yiğidim: Ah her neyse. (16.24) Yiğidim: Amacın ne? (16.25) Yiğidim: Kimsin sen? (16.25) Anonim: Bir amacım olduğu söylenemez, yaptığım tek şey seni sevmek. Ayrıca kim olduğumu söyleyecek olsam niye anonim olayım yiğidim? (16.26) Yiğidim: Pekala, haklı sayılabilirsin fakat kelime oyunu yapma, bundan hiç hoşlanmadım. (16.26) Yiğidim: Ayrıca gezmekten de pek hoşlanmam. (16.26) Anonim: Ha şu an aramızdaki tek engel gezmekten hoşlanmıyor olman yani? (16.27) Görüldü | 16.28 - - - Hani ergenlik çağlarınızda (bedensel olan değil, ruhsal olan) hemen herkesin aktif kullandığı Wattpad'de bir kitap yazayım da paylaşayım diye düşünüp paylaştıktan -ve kurgunuz hemen hemen tuttuktan- yıllar sonra aslında ne kadar çocukça ve aptal bir şey yazdığınızı fark eder fakat artık iş işten geçmiş diyerek silemezsiniz ya, hah işte o durum.

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?